Geert is tweedejaars student Pabo Arnhem

Wie ben ik?

Geert Kuit in optima forma.

Wat ben ik?

Leuk.

Hoe ben ik?

Kort door de bocht.

Stop…

Er is meer! We spoelen even terug..

Wie ben ik?
Geert Kuit in optima forma. Maar ook, ben ik negentien Valentijnsdagen jong, brak uit mijn ei aan het eind van de zomer en smaak als een rijpe tomaat.

Het begin van mijn pabo-carrière begon eigenlijk vlak na die zomer, want voor mij was het als een roeping. Je kunt het vergelijken met een jongen die de ‘schurft’ heeft aan verkeersregels, maar later toch een dienstklopper wordt. Toch was mijn basisschool-carrière als een slecht huwelijk, als ik de deur uit was, dacht ik er niet meer aan. Zelfs meester Hummelen, een meester met ‘ouderwetse’ normen en waarden en die menig liniaal heeft doen breken op mijn tedere schoolbankje, kon mij niet aan de praat krijgen. Ik was lui, dik, ongeïnteresseerd, maar had toch als toekomstdroom om ook een keer een liniaal kapot te slaan en ook een keer strafwerk te geven. Ik heb mijn roeping gehoord, gebruikt en nu zit ik hier bij Pabo Arnhem.

De pabo
Maar dat is natuurlijk te kort door de bocht, want tussen die basisschooltijd en mijn glanzen hier, zit een enorme tijd. Toch kan van die enorme tijd het grootste deel worden overgeslagen, aangezien ik pas vorig jaar het idee kreeg dat school nog best aardig kon zijn. Dat was zo en ik krijg niet betaald om dit te zeggen, het begin van mijn pabo-carrière. Voor mij was die overgang van de havo (wat ik wel gezien had na 6 jaar) naar de pabo, ook vrij gemakkelijk. Ik had me al wat zelfstandigheid aangeleerd in dat laatste jaar havo en trok die lijn door naar de pabo.

‘DPF’, ‘HAN-Scholar’, ‘HAN-sis’
Anderen zullen daar wellicht meer moeite mee hebben, omdat je in een omgekeerde trechter word gekieperd, met alle informatie die je de eerste maanden op je afkrijgt. Zo leer je essentiële levensbegrippen als ‘DPF’, ‘HAN- Scholar’ en ‘HAN- sis’ allemaal in die eerste maanden. Velen haken dan, wellicht terecht, af en beginnen al in februari elders, waar zich vaak opnieuw dezelfde problemen voordoen. Daarom is het beter om even door die zure appel heen te bijten, al lijkt het in het geval van het stage-bureau soms meer op een zure skippybal. Zij regelen de eerste stages, maar hebben soms moeite met die taak. Studenten beginnen twee tot drie weken te laat en er wordt geen rekening gehouden met hun, van tevoren aangegeven, voorkeuren. Daarnaast wordt er geklaagd over te weinig stageplaatsen, terwijl de ‘duo-stage’ wordt omgetoverd in een ‘solo-stage’.

‘Het zijn hele normale mensen’
Verassend is de ontdekking, medio december, dat het hele normale mensen blijken te zijn. Dat geharrewar blijkt alleen aan het begin storend en wat Johan Cruijff tegen zijn zoon Jordi voor de zwemles had kunnen zeggen, geldt ook hier; ‘Je moet er gewoon even doorheen, anders kun je nieh verder.’.

Het tweede semester is voor velen dan ook een verademing. Je snapt het opeens en regelt al veel meer zelf. Wel moet het werktempo iets omhoog, je’ P’ hoef je niet te halen, maar toch moet je aan je 45 studiepunten komen. Met een goede planning moet dit overigens wel te halen zijn.

Moraal van het verhaal.
Pabo was voor mij een uitkomst, maar valt voor velen aan het begin tegen, de Q is een weinig voorkomende letter en het tweede jaar is nog beter dan het tweede semester van het eerste. Kortom: laat deze tekst als een herder zijn in de donkere uren en zet door!

P.S. Nog niet genoeg van Geert? Ik ben ook te volgen op Twitter! @geertkuit!

Meer informatie over Pabo Arnhem