Marieke is tweedejaars student Pabo Arnhem

Spannuuund!

Blijft spannend, de eerste dagen op je nieuwe stageschool. Ook als je – net als ik – compleet bent ingelicht door je vriend en zijn huisgenoot, die ook stage hebben gelopen op de school. Hoe is je mentor? Hoe zijn de kinderen? Ben je eigenlijk wel welkom in het team? Je weet het niet van tevoren. Afgelopen week maakte ik kennis op mijn nieuwe stageschool en inmiddels kan ik (weer) zeggen: ik ben klaar voor het nieuwe avontuur!

Politiek asiel
Toen ik erachter kwam dat mijn mentor Jaap heet, had ik het eigenlijk al kunnen weten. Hoewel hij totaal niet op Jacques Vriens’  ‘Meester Jaap’  lijkt, is hij wel erg grappig. En niet heel technisch. Voor mij is het pas mijn tweede stage en daarom voelde het voor mij stiekem extra spannend.

Het kennismakingsgesprek stond gepland op maandag en iedereen weet: dan moet je op tijd zijn! Omdat ik niet zo’n behoefte heb om op te staan om 5 uur ’s ochtends (ik ben niet voor niks niet verliefd geworden op een boer), vraag ik elke maandag en dinsdag politiek asiel aan bij mijn vriend. Hier weet hij trouwens wel van, onverwachts aankloppen en zijn brood opeten zou flauw zijn. En ach, ik hoef ook helemaal niet moeilijk te doen: ik noem het beestje gewoon bij zijn naam. Je hoeft tenslotte geen Sherlock Holmes te zijn om erachter te komen dat Geert mijn vriend is. 

Maar goed, ik logeerde dus bij Geert. Zoals het een braaf student betaamt, had ik de dag ervoor al op 9292 opgezocht welke bus ik moest hebben. Tot zover alles in orde.

Ik sta in de verkeerde school?!
Ik stapte op tijd (!) in de goede (!) bus – wat op zich al een wonder mag heten – en stapte ook nog bij de goede halte uit. Toen had er een alarmbelletje moeten gaan rinkelen. Dat proces hoort namelijk niet zo soepel te lopen. Ik had natuurlijk beter moeten weten, maar ik stapte – naïef als ik ben – nietsvermoedend de basisschool binnen. Omdat zo’n nieuwe basisschool een gigantisch doolhof is op je eerste dag, vroeg ik de eerste de beste leerkracht naar ‘meester Jaap’.

‘Meester Jaap?’ vroeg de desbetreffende leerkracht verbaasd. ‘Bedoel je soms meester Jan?’
‘Eh… nee. Meester Jaap’, zei ik vertwijfeld (ik begon ineens aan mijn geheugen te twijfelen, maar daar zat het probleem dit keer niet).
De man glimlachte. ‘Van de Pieter Brueghelschool?’
‘Ja!’ riep ik opgelucht.
‘Dan sta je in de verkeerde school. De Pieter Brueghelschool is daar!’

Eind goed, al goed
Met ’n knalrood gezicht rende ik vijf minuten later de goede school binnen, waar ik zowaar meester Jaap vond. De rest van de dag verliep vlekkeloos en zelfs de dag erop gebeurde er niks vreemds. Ach ja, typisch Marieke, hè? 

Toch wil ik mijn toekomstige stagescholen alvast geruststellen: ik ken mezelf; ik weet dat dit soort dingen gebeuren. Daarom ga ik altijd ruim (heel ruim!) op tijd weg. Niemand die het merkt. O ja, en ik ben de braafste en meest enthousiaste student die je je maar voor kunt stellen. Toch, lieve docenten van me?

Tot snel!

@vanwoesik01

Website Pabo Arnhem