Anouk, afgestudeerd ALPO student

“Ik ben Jamilla en wie ben jij?”

Deze week praten we met Anouk van der Velden. Anouk is 24 jaar oud, komt uit ’s Hertogenbosch maar woont alweer een paar jaar in Nijmegen. Ook heeft ze een paar maanden geleden het studentenleven achter zich gelaten en is aan het ‘grote mensen leven’  begonnen… ze werkt nu als leerkracht binnen de stichting Sint Josephscholen in Nijmegen. Ze valt hierbij in op verschillende groepen op 13 verschillende scholen. Ze vertelt: “Het is een veelzijdige baan waarbij je echt kan genieten van de plezierige momenten van het vak en je de onplezierige momenten ook weer snel achter je kan laten”

Waarom heb je voor de ALPO gekozen?
Anouk vindt de combinatie tussen de praktijk en de theorie erg fijn. Ze vertelt: “Zowel de PABO als de bachelor Pedagogische Wetenschappen zou ik beiden niet los van elkaar willen volgen omdat ik dan iets zou missen. Ik vind het juist interessant om te weten waarom we iets op die manier zouden moeten doen en aan de andere kant ben ik dan ook weer heel nieuwsgierig of hetgeen wat we leren dat goed is, ook wel echt werkt in de praktijk.”

Waarom de HAN?
“Ik heb gekozen voor de ALPO in Nijmegen omdat het voelt als thuis. Voordat ik ging studeren heb ik veel rondgekeken en toen besloot ik dat Tilburg of Nijmegen de steden zouden worden waar ik zou gaan studeren. Ik vond het wel een beetje vergelijkbaar met waar ik vandaan kom. Ik vond het er gezellig. Zowel in Tilburg als in Nijmegen heb ik gestudeerd en dat bevalt me nog steeds allebei.”

Wat is het leukste/gekste wat je tijdens je stage hebt meegemaakt?
“Vorig jaar tijdens mijn afstudeerstage bij de kleuters heb ik een echt juffendiploma mogen ontvangen van één van die kleuters. Zij vond dat ik helemaal niet meer naar school toe hoefde om te leren voor juf. Zij vond mij al een hele goede juf en mijn mentor hoefde het niet meer voor te doen vond zij. Hiervan smolt mijn hart en dit zal ik altijd blijven onthouden.”

Hoe wil je herinnerd worden als juf?
“Als kinderen terugdenken aan Juf Anouk, wil ik dat ze hebben onthouden dat ik er altijd voor ze ben. Dat ze alles bij mij kwijt kunnen en dat er elke dag wel tijd is voor een grapje. Ik hoop dat ze mij zullen herinneren als lieve, zorgzame en enthousiaste juf.”

Welke kant wil je op?
“Mijn hart ligt toch wel bij het Jonge Kind. De onvoorspelbaarheid waarmee zij de dag door komen is iets waar ik ontzettend van kan genieten. Hun onwetendheid en nieuwsgierige kopjes maken dat je zelf ook weer een beetje kind wordt en gaat nadenken over alles.”