Daphne is tweedejaars student Pabo Arnhem

‘De pabo is een opleiding waar je jezelf leert kennen.’
Dat zullen veel docenten op de pabo wel eens gezegd hebben. Daar weet ik alles van! Best lastig als je zelf niet eens weet wie je bent.

Het eerste jaar van de pabo was zwaar voor mij. Ik leefde met een masker voor, omdat ik niet wilde zijn wie ik was.

‘Ik leefde met een masker, zo werd ik niet afgekraakt. Maar na jaren lang te leven, schuilend voor de zon. Wist ik zeker dat dat masker nu voorgoed verdwijnen kon.’

Ik wist wel dat ik graag mezelf wilde zijn, maar was bang voor reacties, omdat ik al veel negatieve dingen mee had gemaakt.

‘Ik ben de held, ik ben de angsthaas. Ik ben de slaaf maar ook de koning van m’n droom. Bij elke stap die ik ooit maakte, stoot een ander mij vakkundig van de troon.’

Ik durfde gelukkig eerlijk tegen mijn studieloopbaanbegeleider te vertellen dat ik op meiden val. Tal van gesprekken en heen en weer gemail. Ik schaamde me er gewoon voor. Zij heeft me geholpen om mezelf te gaan accepteren en zij heeft me ook geholpen met mijn comming out. Ze heeft me vanaf het begin af aan vrij gelaten in mijn keuzes en me nergens mee gedwongen.

‘Ik ben zoals ik ben, zo ben ik toch geboren.
Maar hoe je kan veranderen m’n onzekerheid verloren.
Nu durf ik er te zijn, niet alleen hier in m’n hoofd.
Je komt los uit je gedachten, als je in jezelf gelooft.
Dat heb ik mezelf beloofd.’

De tijd die toen volgde was het aller moeilijkst, mezelf laten zien aan de buitenwereld. Eerst aan mijn goede vrienden, mijn SLB’er en mijn ouders en later aan de rest van mijn omgeving, dus ook m’n klasgenoten. Nooit verwacht dat ik zoveel positieve reacties zou krijgen en hierdoor ben ik sterker geworden.

‘Hier, kan ik mezelf zijn. Hier zit ik op m’n plek. Ik voel me sterk en zelfs nog sterker, al verklaar je me dan helemaal voor gek!’

Lied
Ik besloot om een lied te schrijven om het te verwerken. Ik kan me in muziek namelijk altijd erg goed uiten. Een goede vriend, Guus van Wolde, heeft me geholpen met het schrijven van dit lied, zonder te weten wat voor mij de reden was.

Toen ik het hem vertelde heeft hij het samen met mij gezongen voor mijn studieloopbaanbegeleider, omdat ik haar zo wilde bedanken voor alle hulp. Het nummer heet ‘Hier’. Het woordje hier staat voor de pabo, omdat dit de eerste plek was waar ik kon zijn wie ik was. Ik heb er ook voor gekozen om de tekst van het eerste couplet aan het einde nog een keer terug te laten komen, alleen nu in positieve zin.

‘Nu ik weer wat ouder ben en tot alles toe in staat,
Het leven is bijzonder en ik weet me van geen kwaad.’

Nu iedereen in mijn omgeving weet wie ik ben en ik er zelf achter sta, durf ik het ook wel om mijn nummer aan iedereen te laten horen, ik ben er zelfs trots op geworden.

Iedereen heeft wel eens momenten dat ‘ie zichzelf niet kan zijn en dat de waarheid pijn doet. Maar bedenk dan dat de waarheid die je pijn kan doen, dezelfde waarheid is als de waarheid die ontstaat uit de liefde en de mooie dingen in het leven. Denk dus, wanneer je het even niet meer ziet zitten aan de waarheid die je liefde en warmte gaf en je gemaakt heeft tot wie je nu bent.

‘You can’t have a rainbow without a little rain!’

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=56LeTLpeOxg[/youtube]

website Pabo Arnhem