Het zwarte gat
Alette is vierdejaars student lerarenopleiding geschiedenis
De toekomst is donker, als een zwart gat ligt het voor me. Als ik in een dappere bui een stapje dichterbij doe, en over het randje kijk, zie ik niet eens de bodem. Ik heb er wel eens een dubbeltje in gegooid, van een afstandje, maar ik hoorde het niet neerkomen. Het gat is oneindig diep en na elk cijfer, na elk assesment en na elk positief woordrapport wordt ik dichter naar het gat toe gedreven. De laatste keer dat ik op de rand van dit zwarte gat mijn balans aan het zoeken was, om te voorkomen dat ik erin zou vallen, heb ik me net op tijd omgedraaid en ben ik een nieuwe studie begonnen. Er was toch geen werk te vinden met cmv. Maar nu is mijn tijd voorbij en is het geld op. Ik heb de IB-groep (DUO) en mijn vader, al jaren niet meer aan durven kijken.
Nee, omdraaien is geen optie meer. Na 1 juli zal ik vallen. Ik zal vallen in de diepte, en het ziet ernaar uit dat ik voor die tijd nog geen tuigje heb gevonden waarmee ik me vast kan binden. Het ziet ernaar uit dat ik tegen die tijd nog geen houvast heb gevonden en dus echt zal moeten springen. Er is namelijk helemaal geen werk als docent geschiedenis. Ik ben erger dan een ezel en heb me voor de tweede keer aan de steen gestoten. Als ze je hebben wijsgemaakt dat er een leraren tekort is… niet bij geschiedenis. Nou ja, er is wel werk, maar niet veel, niet in de buurt en zeker niet fulltime. Natuurlijk heb ik kans dat er op een van de 10 sollicitaties voor docent geschiedenis uitnodiging voor een gesprek komt. Ik heb mijn kansen gespreid. Ik heb op alles dat binnen anderhalf uur reizen is, gereageerd. Maar dat levert dus niet veel op. Ook is er een mogelijkheid dat ik halverwege volgend jaar een tijdelijke functie kan bemachtigen. Dat ik dan een jaar of wat van school naar school hop. Net zo lang tot er iemand bij mij op school met pensioen gaat. Het vervelende van geschiedenis is echter dat de docenten echte liefde voelen voor het vak. Ze stoppen dus niet zomaar.
Ik staar naar het gat en maak de ballans op. Ik heb echt alles geprobeerd. Heb zelfs een collega geprobeerd aan te praten aan kinderen te beginnen, maar ze had geen vriend. Ik heb gesolliciteerd op andere vakken als drama, maatschappijleer of levensbeschouwing. Maar dat is ook geen vetpot. Ik stuur nog steeds brieven, ik stuur net zo lang tot ik mijn tuigje heb gevonden. Tot die tijd doe ik het maar met een hard scheepstouw, dat eigenlijk te stroef is om lang vast te houden. Maar met mijn bijbaantje heb ik in ieder geval geld om te eten. Om het lot te tarten roep ik dus maar af en toe naar beneden: ‘Wie ik de koning van Wezel’? ‘Ezel, ezel, ezel…’
Wat naar, doet me wel denken aan een collega van me. Ze is oorspronkelijk ook geschiedenis docente maar nu al jarenlang werkzaam in het basisonderwijs. Ik wens je veel succes want jij zal maar net wel degene zijn die de baan krijgt bij een sollicitatie 🙂
Wat is dit herkenbaar!! ik ben zelf 6 jaar geleden afgestudeerd als docent aardrijkskunde. Vele sollicitaties gestuurd een enkele keer op gesprek geweest, maar vanwege gebrek aan ervaring (wat wil je dan als je net van school afkomt??) afgewezen. Ik heb het uiteindelijk opgegeven en ben nooit als docent gaan werken. hoezo lerarentekort? ik heb er nooit iets van gemerkt…
Hopelijk loopt het bij jou anders, en zo niet vind je vast een andere leuke (onderwijsgerelateerde) baan.
Gelukkig hebben we als docent wel enorm veel geleerd waar je ook bij andere beroepen veel aan kunt hebben. Toch is het wel tof als ik alles wat ik heb geleerd in de praktijk kan inzetten. Om maar niet te spreken van de stapels opdrachten die zijn ontworpen en waar ik vrij weinig aan heb als ik het onderwijs niet in zal gaan. Maar ik heb vanmorgen een sollicitatie gehad, dus je weet maar nooit…
Voor mij is dit ook erg herkenbaar. Ik ben enkele jaren geleden afgestudeerd voor het vak geschiedenis en heb enkele jaren werkervaring mogen opdoen voor mijn vak. Toch heb ik gemerkt dat ik vaak opvulvacatures kreeg toegeschoven met de intentie om mij het jaar erop weer de laan uit te sturen. Wat ik ook veel om mij heen zie is het grote aandeel onbevoegden voor de klas. Deze zouden eigenlijk plaats moeten maken voor jonge enthousiaste (wel gediplomeerde) docenten. Hier heb ik mij de afgelopen jaren gruwelijk aan geergerd en ik ben momenteel bezig met herorienteren. Ik heb na al mijn inspanningen nog steeds geen plekje weten te veroveren en ga nu maar kijken wat de mogenlijkheden zijn buiten het voortgezet onderwijs.
Dit is wel demotiverend.
Ik ben nu 14 jaar, zit in het 2de middelbaar, en wil leerkracht geschiedenis, Nederlands en Latijn worden. Als je dan hoort dat er naar die beroepen helemaal geen vraag is…
Dag Michiel,
Wees niet bang, ze staan te springen om docenten Latijn en Nederlands!
Ik heb inmiddels een baan gevonden als docent geschiedenis, maar ik ken er ook nog veel die dat geluk niet hebben gehad.
Dit is echt triest, het is zijn mentaliteit, hoe hij praat kan elke student van elke opleiding in dit klimaat over gaan zanikken. Economie, psychologie, pedagogiek etc. Hij moet zijn comprimissen sluiten en iets met zijn achtergrond vaardigheden doen, en dat kan overal in het onderwijs niet perse als docent maar wellicht in het beleid. Hij zou naar de mogelijkheden kunnen kijken die hij als een geschiedenis student heeft opgedaan. Wat een slap verhaal van hem en dat nog wel als leraar willen zijn.