Skip Bentum, derdejaarsstudent Leraar Geschiedenis

Mijn naam is Skip Bentum en ik zit samen met Gijs Startman als eerste studenten van het ILS op een universiteit in ruraal Kenia als derdejaars. Wij doen hier een aantal maanden onderzoek naar geschiedenisdidactiek, aangezien wij ook op de Lerarenopleiding Geschiedenis zitten. Dit is tevens voor twee minoren: Internationalisering en International Teachers Programme.

De titel is voor velen een bekende vanwege The Lion King. Het is Kiswahili voor ‘maak je geen zorgen’ en het omvat goed de mentaliteit van Kenianen. Sinds ons verblijf hebben we al veel gekkigheid meegemaakt en hebben we gelukkig ook goed progressie geboekt met ons onderzoek. Het is geen land voor beginnende reizigers. Ik had namelijk ondanks vele reizen naar Azië en het Midden-Oosten moeite met aanpassen. Er is immers sprake van erge armoede, enorme corruptie en tergende bureaucratie. Naast een paar incidenten waarbij opstandjes van studenten hard werden neergeslagen door politie is met name de absentie van enige vorm van punktlichkeit moeilijk om aan te wennen. Hier kom je normaliter als toerist minder mee in aanraking, maar wij ervaren het land als lokale studenten.

Wij zitten op de campus van Moi University nabij Eldoret tussen de 15.000 studenten als enige twee wazungu (blanken). Gelukkig zijn Kenianen enorm sociaal en leren wij elke dag nog nieuwe mensen kennen. Ook hebben we hierdoor best wat Kiswahili opgepikt. Ik geniet dan ook elke dag van de vele gesprekken op de uni, de markt en in de matatu (minibus) of op de bodaboda (motor). Kenianen uiten graag hun mening en hierdoor heb ik veel geleerd over de cultuur en actualiteiten. De mensen zijn enorm sociaal en optimistisch ingesteld. Om hier prettig te kunnen leven moet je veel kunnen accepteren.

https://youtube.com/watch?v=tMHS1l86vG4

De natuur is ook geweldig in Kenia, maar de nationale parken zijn verschrikkelijk duur en meer voor de rijke toerist. Toch is het gemakkelijk om jezelf te trakteren op mooie reizen door het land. Zo heeft onze universiteit een eigen waterval en is het leuk om tientallen kilometers te lopen. De kinderen uit dorpjes zijn enorm nieuwsgierig en aandacht vragend en alle tropische vogels en dieren beginnen normaal te worden.

Ik mis alleen goed vlees, want rund is te taai en kippen moeten we steeds zelf slachten (met hulp van onze huisgenoten uit Tanzania natuurlijk). Wel heb ik eens goed genoten van Indiaas eten in Kisumu nabij Lake Victoria, maar helaas leverde het me ook een paar dagen heftige voedselvergiftiging op waarbij ik goede vrienden werd met de badkamer. Voor toekomstige Kenia-gangers: let goed op het eten en de (persoonlijke) hygiëne! Anders loop je ziektes als Hepatitis E op, wat nu op kleine schaal is uitgebroken op onze markt. Gelukkig is aan goedkoop vers groente geen gebrek en ik voel ik me gezonder dan ooit.

Er valt heel veel te schrijven over dit land en wat wij nou precies allemaal mee maken en doen. Ik verwijs de lezer dan ook graag naar mijn eigen blog (in het Engels). Ook verwijs ik heel graag naar de blog van Gijs.

We zijn helaas wel allebei erg druk en dus hebben we weinig kunnen schrijven.