Geert is tweedejaars student Pabo Arnhem

Kleuterstage, echt een moment om niet na te denken over de beslommeringen van het ´volwassen´ leven. Geen geld, drugs en bovenal: even lekker niet praten over seksualiteit. Toch?

Dit is een reconstructie
“Meester Geert, mag ik in de poppenhoek?” “Natuurlijk, D.”

Dit was een reconstructie
Meer weet ik namelijk niet, ik weet alleen de gevolgen. Die waren namelijk groot, vooral voor mij. De vrouwelijke kleuters zullen namelijk over vijf jaar echt niet meer gillend wakker worden, ik wel. Het was namelijk de dag dat D. zijn onschuld verloor, of misschien juist weer terug kreeg.

D. liet zijn plasser zien in de poppenhoek

Dat is ook stage, het gevolg was een kringgesprek, waar je je in moet houden om niet in studententaal over te slaan. Een grap over het formaat zou ook te makkelijk zijn. Daarnaast is het geen ernstig vergrijp en is het leuk om over koetjes en kalfjes te praten.

Gevolg: “D., wat zei ik?” “Praten over koetjes en kalfjes, meester Geert” “Inderdaad, praten. Waarom sta jij dan ook met je plasser uit je broek midden in de kring?”

Soms zijn er dus van die dagen dat je niet weet wat je moet doen. Je zegt tegen kleuters dat een plasser echt niks bijzonders is, maar dat je hem niet midden in de klas tentoon moet stellen. Waarom haalt dat joch dan zijn ding uit zijn broek? Waarom moet dat wereldkundig worden? Haalt Mathijs van Nieuwkerk elke avond zijn plasser uit zijn broek? Nee! Dus is het normaal? Nee!

Aandoenlijk
Toch is het ook aandoenlijk. Waar een gesprek over plassers en prooien bij studenten snel zou omslaan in een plat gesprek over de oer-gevoelens van de man, daar gaat het bij kleuters over baarden. Want een plasser is net als een baard, het hoort bij de man. Al krijg je je kinderbijslag niet dankzij je baard, maar dat is een ander verhaal.

Een andere reden, kleuters zien opeens hun leerkracht als een ander persoon. Tijdens het gesprek, werd ik namelijk aangetikt door één van de jongste en kleinste van de groep. “Meester Geert, u heeft toch ook zo’n plasser?” Pedagogisch onverantwoord, maar ik knikte de hobbit toe.

Gevolg: “Oooooh!” en een kwartier lang open monden in mijn richting.

Maar wat moet je dan? Liegen? Afhakken? Het leek mij de beste optie, open zijn naar de kinderen en net doen alsof de plasser is als alle andere lichaamsdelen.

Gevolg: “Meester Geert, D. heeft zijn arm laten zien in de poppenhoek!!” “Ooooh!!”

Moraal van het verhaal
Verwacht alles bij kleuters, schiet niet in de lach en meesters hebben ook plassers.

Geert

Meer informatie over Pabo Arnhem