Sabien Nijman – derdejaars student lerarenopleiding Frans

Een goede drie weken geleden heb ik het vertrouwde Nederland achter mij gelaten en ben ik begonnen aan een nieuw avontuur. Sinds een tijd ben ik niet meer een Nijmeegse student, want ik heb de HAN verruild voor de ‘’Université Aix-Marseille’’.

              
Aix-en-Provence is de stad die ik nu mijn thuis mag noemen. Ik woon in het zuiden van de stad, op een campus met Franse en andere internationale studenten. Ik woon op de vierde verdieping van één van de vele paviljoens hier op de campus. Wanneer ik mijn rolluik open, heb ik een prachtig uitzicht op de omgeving. En wat nog leuker is, is dat er vanuit mijn kamer maar al te vaak genoten kan worden van de zon. Nog elke dag geniet ik van het mooie uitzicht en ben ik maar al te blij dat het zonnetje bijna elke dag wel tevoorschijn komt.
Niet te vergelijken met de weersomstandigheden nu in Nederland. Vive le sud de la France!

Vanuit de campus waar ik woon, is het een half uur lopen naar de ESPE, École Supérieure du Professorat et de l’Enseignement. Dit is de faculteit waar ik mijn colleges volg. Een goede manier om aan de dagelijkse beweging te komen en dus lopen mijn Spaanse klasgenoot en ik maar al te graag naar school. Het tempo is echter wat lager wanneer we de avond ervoor uit zijn gegaan, maar hoe dan ook we komen altijd netjes op tijd aan!

Ik volg mijn lessen dus op de ESPE. Dit is een school waar je wordt opgeleid voor ‘’professeur des écoles’’, een soort PABO. Ik zit in een klas met Franse studenten, die het maar al te interessant vinden dat er drie internationale studenten in hun klas zitten. Het is dan ook elke keer weer grappig wanneer ze, als ik binnenkom, proberen ‘’goedemorgen’’ in het Nederlands te zeggen.
Nog maar even oefenen met de ‘’G-klank’’, jongens!

Het schoolsysteem hier in Frankrijk zit anders in elkaar: zo is de middelbare school hier opgesplitst in een ‘’collège’’ en een ‘’lycée’’. Maar ook als je kijkt naar andere aspecten van het Franse onderwijs, dan zijn er duidelijk verschillen op te merken.
Waar bij onze opleiding op de HAN veel de nadruk wordt gelegd op ‘’activerende didactiek’’ en het zoveel mogelijk betrekken van de leerlingen bij de les, vinden ze dat hier in Frankrijk niet echt nodig.
De colleges bestaan uit drie à vier uur achtereenvolgend luisteren naar de docent, waarbij iedereen druk aan het meeschrijven is. Van interactie tussen leerling en docent is maar gering sprake. Ondenkbaar bij ons op de HAN, toch!?

Naast de drukke dagen op de ESPE, is er gelukkig nog altijd ruimte voor leuke activiteiten. Zo wordt bijna elk weekend wel volgepland om met andere studenten de omgeving te verkennen. Van het bezoeken van een stad zoals Avignon, tot het klimmen in het natuurpark ‘’Les Calanques’’: ik kan het allemaal al van mijn bucketlist afstrepen. Op naar nog meer mooie avonturen!