Eva van Manen, tweedejaars student basisonderwijs.

26 april is de dag die tot nu toe op mij het meeste indruk heeft gemaakt, daarom blog ik vandaag over die dag. We zijn met de bus richting een berg gegaan, er werd ons verteld dat dit het arme deel van İzmir was. Rondom ons hotel zwerven ook mensen en dieren, waardoor het voor ons lastig was een beeld te vormen van hoe arm het kon zijn.

Zonder verwachtingen zijn wij bij de berg aangekomen. Hier zijn we de berg op gelopen, een zware, maar oh zo indrukwekkende tocht. Je viel van de ene in de andere verbazing. We zagen kinderen die speelden met stenen en flippo’s. Toch een raar idee, wij hebben die flippo’s vroeger allemaal gespaard door chips te kopen en nu gebruiken we ze nooit meer. Hoe voor ons klein en toch ook wel saai speelgoed voor deze kinderen zo leuk kan zijn, heeft mij zo verbaasd. Bovenop op de berg kwamen we eerst een kudde geiten tegen, ook dit is natuurlijk niet iets wat je dagelijks in Nederland ziet. Een vrouw liep met de geiten over de weg, het rare hiervan was dat de geiten allemaal een katoenen tas om hun uiers hadden. Geen idee waarom, want melk kan naar mijn idee niet opgevangen worden door katoen. Iets verderop stonden kleine hutjes waar vrouwen kastanjes aan het poffen waren, alweer zoiets raars, er was hier nauwelijks iemand te bekennen.

We kwamen uit bij een stuk met een fantastisch uitzicht, hier mochten we even uitrusten. Heel İzmir lag aan je voeten, waar je opeens nog meer kon zien hoe groot de verschillen hier zijn. Binnen één minuut ben je van rijk naar arm, iets wat je in Nederland niet zo snel zal zien.

Toen we naar beneden liepen, kwamen we door een ravage van betonstukken. De huizen waren kapot en we kregen langzaam het besef van wat zich hier heeft afgespeeld door het verhaal van Aike. De huizen die hier stonden werden in één nacht gebouwd, wanneer dit lukte, kochten de mensen er blijven wonen. De huizen waren natuurlijk niet van goede kwaliteit. Alles wordt nu afgebroken om meer groen te maken, arme mensen raken zo hun huizen kwijt, erg heftig!

We zijn iets naar beneden gelopen en hebben daar Turkse thee gedronken (Turkish çay) met Turkse broodjes. De broodjes, goed voor een lunch voor 17 man, kostte 7 lira, dit is omgerekend wel €1.89, een dure lunch voor de Han dus!

Daarna zijn we verder naar beneden gelopen door de straatjes van de Kemeraltı richting een groot plein in Konak waar de klokkentoren van Izmir te zien was. Hierna kregen we de rest van de dag vrije tijd en hoe kun je die tijd nou beter opvullen dan goedkoop shoppen?