Lotte van den Munckhof, derdejaarsstudente lerarenopleiding Duits

Hoi allemaal,

Mijn naam is Lotte, ik ben 20 jaar oud en ik studeer momenteel in Trier in Duitsland. Ik wil graag mijn ervaringen met jullie delen, want ik heb heel wat mogen ervaren in een half jaar.

De titel van mijn blog zegt eigenlijk al genoeg en alles wat ik hier heb mogen meemaken deel ik graag met jullie, want ik geloof dat er veel studenten zijn die zich zo voelen, zoals ik mij in het begin gevoeld heb. Onzeker voor datgene wat gaat komen, misschien zelfs bang en vooral het gevoel dat je niet weet wat er gaat gebeuren de komende maanden. Die onwetendheid was een groot struikelblok voor mij in het begin. Veel mensen hebben me moed ingepraat en gezegd dat het wel goed zou komen, dit moest ik toch echt eerst zelf ervaren. Dit kwam helemaal goed en na mijn eerste bericht vanuit Trier zei iedereen: ”We zeiden het toch.”

Erasmus is een leven op zich en in mijn Erasmus kwam er een moment dat ik dit leven heel erg ging waarderen. Ik heb als persoon heel veel geleerd, maar ook mijn Duitse taal is enorm vooruitgegaan en ik heb heel veel lieve en geweldige mensen leren kennen, waarvan ik met zekerheid kan zeggen dat ik vrienden voor het leven heb gemaakt.
Erasmus is voor mij een van de mooiste ervaringen in mijn leven. En dat zal het ook altijd blijven. Het leven in een ander land, het leven met andere, maar geweldige mensen en het studeren op een universiteit. Allemaal dingen die bij deze ervaring horen.
Erasmus heeft me nieuwe stappen laten zetten en heeft me zelfs anders laten denken. Ik ben namelijk iemand die elke dag alles tot en met de laatste minuut volgepland heeft. Ik kan me nog herinneren dat ik in de tweede week thuis opbelde en zei: ”Ik heb serieus de HELE dag in bed gelegen, de HELE dag hè.” Thuis lachte ze alleen maar heel hard, maar dat beschreef toen al hoe anders mijn leven in Trier is.

Ik weet ook zeker dat mijn docenten van de HAN me nog vaak zullen herinneren aan mijn blogs die ik heb geschreven. Puur om tussendoor weer iets spontaans te ondernemen of om er even tussenuit te gaan. Ik, die persoon met heimwee en die persoon die dacht niet te houden van reizen, nieuwe dingen en spontane acties, ben erachter gekomen dat dit iets geweldigs is, maar dat ik hier nooit tijd voor had. Ik was blij met dat wat ik had en ik had ook alles: mijn vrienden in Nijmegen, mijn vriendengroep thuis in mijn dorpje, sport, hobby’s… alles was goed en mijn dagen zaten hiermee helemaal volgepland.
Het is mooi dat Erasmus zoiets met je kan doen en die ervaring wil ik ook met jullie delen. Stel je open voor nieuwe dingen en laat het op je afkomen. En ook al ben je bang en ook al weet je niet wat je te wachten staat, laat het maar op je afkomen en kijk maar wat er gebeurt. Geniet van de tijd en je zult echt zelf moeten ervaren hoe het is. Dit moest ik ook, maar het is geweldig. Het is belangrijk dat je er zelf wat van maakt en hoe je dat doet, dat maakt niet uit, maar geniet van de tijd en laat jezelf verrassen door alle dingen die gaan komen. Geniet, geniet, geniet, want vijf maanden vliegen voorbij.

Ik heb mezelf er ook op betrapt dat ik het mijn ”thuis” ben gaan noemen, maar het is ook echt mijn thuis geworden. En of ik hier nu vaak terugkom of niet, het zal altijd mijn thuis blijven.
Ook had ik het idee dat ik in de eerste paar weken al meer gereisd, gedaan en geleerd had dan in de afgelopen 20 jaar en dat voelt geweldig. Ik geniet ervan en natuurlijk zijn er dingen en mensen die ik enorm mis, maar de ervaringen hier zorgen ervoor dat ik ervan geniet en dat het zo snel voorbijgaat. Dan gaat mijn leven weer door, daar waar het stopte in maart, en heb ik alle lieve mensen van thuis mijn hele, verdere leven om me heen.
Dan het studeren op een universiteit: grote hoorcolleges, kloppen op de tafels nadat de les voorbij is, heel veel vrijheid, eten in de Mensa (kantine op de universiteit), maar vooral heel veel leren van de manier hoe er hier lesgegeven wordt en hoe bepaalde thema’s in Duitsland behandeld worden. Met ook drie weken stress voor twee weken met toetsen, waar alles van vijf maanden allemaal samenkomt in een toets van acht kantjes. Ook daarvan heb ik weer veel geleerd en vooral het praten in het Duits gaat zoveel makkelijker. Ik, diegene die altijd de grootste angst had voor mondelingen, is blij dat ik hier mondelingen heb in plaats van hele ”Hausarbeiten”, die zoveel tijd in beslag nemen. Ja, ook de universiteit is een hele beleving en heeft voor veel nieuwe inzichten gezorgd over het spreken van een vreemde taal en om dit ook gewoon te doen, daar leer je het meeste van.
Ik heb ook mijn Duitse vrienden gevraagd of ze me konden verbeteren wanneer ik iets beter op een andere manier kon zeggen of wanneer er iets niet klopte. En ik ben blij dat ik dit gedaan heb, want ik heb hier ontzettend veel van geleerd.

Over 3 weken is dan ook echt het einde van deze reis van ervaringen aangebroken en dan begint mijn drukke leventje weer, maar één ding weet ik zeker, dan heb ik ”Fernweh” (tegenovergestelde van heimwee). Ja, deze meid die dacht dat ze heimwee zou hebben naar haar thuis in Nederland, heeft dan heimwee naar haar thuis in Trier. Heimwee naar de stad, naar de mensen en naar deze geweldige tijd.
Dit zijn mijn belangrijkste ervaringen en ook tips voor jullie allemaal. Het blijft spannend en je moet het ook echt zelf gaan ervaren. Ik heb dit allemaal ervaren en ik weet dat er heel veel studenten deze ervaringen met me zullen delen, want één ding is mij het afgelopen jaar duidelijk geworden: Erasmus is geen half jaar in mijn leven geweest, maar een leven in een half jaar. Een geweldig en mooi leven, dat altijd in mijn herinnering blijft en een leven waarvan ik heel veel heb geleerd.

Tschautschau en lieve groetjes vanuit Trier!