Susan en Ayla

Zaterdag 30 april 2016

In Izmir werden wij gekoppeld aan Turkse studenten van de universiteit. We zijn als groep de hele week met hen opgetrokken. Zaterdag hebben we de hele dag met hen doorgebracht en bij hen geslapen. Van tevoren vonden we het best spannend, vooral omdat je niet zo goed weet wat je moet verwachten.

Susan sliep bij een traditionele Koerdische familie, net buiten de stad. Overdag hebben ze een lift bezocht in Izmir. Vanuit hier had je overzicht over de hele stad. Daarna zijn ze met de boot en de metro naar het huis van de familie gereisd. Het was een mooi en groot appartement, naast een moskee. Wat opvallend was, was dat er overal kleden op de grond lagen en dat er nergens bedden te zien waren. Het bleek dat zij op matjes op de grond sliepen, omdat de families vroeger zo groot waren dat er geen plek was voor bedden. Om dezelfde reden was er ook geen eettafel, ze aten op een kleed op de grond. Aan gastvrijheid ontbrak het zeker niet. Ook waren ze ontzettend open over hun verleden en geloof. Susan dacht eerst dat bepaalde vragen gevoelig zouden liggen, maar dat was totaal niet het geval. De volgende ochtend, na een bijzonder ontbijt, werd ze netjes terug gebracht naar het hotel.

Ayla sliep bij een Turks meisje in een studentenhuis, aan de andere kant van Izmir. Zij woonde daar met nog een huisgenoot. Overdag zijn ze naar dezelfde lift geweest als waar Susan was geweest met haar buddy. Ook hebben ze een oude moskee bezocht in het centrum van Izmir. Daarna zijn ze naar de andere kant van de baai gegaan met de metro en de bus. Daar hebben ze een dierentuin bezocht. ’s Avonds heeft ze lekker gekookt en hebben ze met zijn drieeën gegeten. Hierna zijn ze naar het park gegaan, dat om elf uur ’s avonds nog enorm druk was. Deze Turkse meiden waren niet islamitisch, dus er werden gewoon biertjes gedronken. Wel vertelden zij heel open over het verschil tussen moderne en traditionele families. Zij waren bijvoorbeeld heel erg tegen de ideeën van Erdogan, omdat zij Izmir het liefst heel modern en Westers zien. Helaas was de interesse vanuit de buddy niet wederzijds en was ze vrij gesloten. Dat maakte het communiceren af en toe lastig, ondanks dat ze vloeiend Engels sprak.

Wij hebben allebei een hele bijzondere ervaring beleefd. Het was vooral interessant om de twee meiden met elkaar te vergelijken. Ze waren zo verschillend en hadden uiteenlopende gedachtes over het leven. Wij hadden verwacht dat alle gezinnen heel traditioneel zouden leven, maar dit bleek dus niet waar. Anders dan de rest van de moderne Turkse studenten in de groep, was de buddy van Ayla heel erg op zichzelf en gesloten. Terwijl de buddy van Susan juist heel spontaan en open was, wat wij eigenlijk niet hadden verwacht bij traditonele gezinnen.

Susan & Ayla