Kyra Nelissen, 3e-jaarsstudent Leraar Duits.

We hebben er allemaal wel eens van gehoord en wel eens last van: nervositeit in sociale situaties. Het gevoel dat je niet weet wat je moet zeggen, angst voor een afwijzing, niet uit je woorden kunnen komen en ga zo maar door. Wat nou als je van je studie verplicht naar het buitenland moet en je op die manier dus in een groot aantal onbekende sociale situaties wordt geplaatst. Dan komt die angst pas echt naar boven, maar misschien is dat ook wel net wat je nodig hebt.

Mijn naam is Kyra en ik ben derdejaars studente aan de voltijd lerarenopleiding Duits. Al mijn hele leven sta ik bekend als het stille, verlegen meisje.

Dat is absoluut een kant van mij, maar zeker niet helemaal wie ik ben en wil zijn. Voor mij stond al sinds jaar 1 vast dat dit Heidelberg zou worden en ik was dus ook heel erg blij toen ik deze stad kreeg toegewezen.

Ik wilde altijd al weg, want het fijne aan verhuizen naar het buitenland is het feit dat je helemaal opnieuw kunt beginnen. Niemand kent jou, je persoonlijkheid, je verhaal, de meningen van andere mensen over jou. Je kunt helemaal vrij zijn en mensen met de persoon kennis laten maken die je thuis misschien niet zo snel laat zien. Dat geeft een gevoel van rust.

Een belangrijk punt voor mij was dat het een echte studentenstad moest zijn. In de grotere studentensteden zijn ook meer internationale studenten en zul je er dus altijd wel mensen vinden met wie je vrienden kunt worden, in de kleinere steden heb je een stuk minder mensen die in hetzelfde bootje als jij zitten.

Hoe kom je onder de mensen?

Sommige universiteiten/hogescholen organiseren een introductie – ga daarheen! Daar heb ik mensen die aan mijn faculteit studeerden leren kennen. Dat is handig voor als je later samen moet werken! Verder zit in de meeste mensen wel een tak van ESN (Erasmus Student Network). Zij organiseren het hele semester allemaal activiteiten en doen aan het begin meestal twee ‘welcome weeks’ waarbij er elke dag activiteiten zijn. Wees daarbij aanwezig, iedereen die daarheen komt zoekt vrienden en zo zit er ook geen druk op om super sociaal te zijn. Mensen beginnen vanzelf tegen je te praten en doordat je ze telkens ziet raak je vanzelf bevriend.

Hoe was het voor mij?

Heidelberg vanaf het Schloss

Ik had enorm veel zin om te gaan, maar ik was wel heel nerveus.

Zou ik wel vrienden maken? Zou ik de universiteit wel aankunnen? Zou ik heimwee krijgen? Gaat ik de stad wel leuk vinden? Dat leverde me de week van tevoren behoorlijk veel stress op – stress om niks.

Op dag 4 heb ik al vrienden gemaakt en de rest van het semester de beste tijd van mijn leven gehad. Juist dat uit je comfortzone worden getrokken was voor mij heel erg goed. Ik ben als persoon veranderd, gegroeid en gelukkiger geworden en die ervaring gun ik iedere andere persoon ook!