Benthe Horstik, Zilla Wassink, derdejaarsstudenten Pabo

De Kinderrechtenweek: een erg leerzame en interessante week. In deze week krijg je presentaties van gastsprekers omtrent kinderrechten. Ook volg je verschillende workshops die hiermee te maken hebben. Gedurende de week ontwerp je, met je eigen SLB-klas, onderwijsleermateriaal ten behoeve van Mensenrechten en Kinderrechteneducatie. Dit onderwijsleermateriaal moet zo goed uitgewerkt zijn, dat je het meteen zou kunnen gebruiken. Daarbij is er ook nog een prijs die je kunt winnen.

Allereerst hebben we ons verdiept in de problematiek van de rechten van het kind. Welke rechten willen wij uitlichten? Ook zijn we gaan nadenken over de vorm van het onderwijsleermateriaal en al redelijk snel kwamen we tot overeenstemming.

Na een aantal dagen hard gewerkt te hebben aan ons project hebben we onze ontwerpschets ingeleverd waarop we vandaag feedback ontvangen hebben. We kunnen hiermee aan de slag om morgen de uiteindelijke presentatie te kunnen geven.

Veilig Thuis
Daarnaast hebben we vanmorgen een gastcollege gekregen van Melanie Holtermann. Zij informeerde ons over de ‘Veilig Thuis-meldcode’. AMK’s en steunpunten Huiselijk geweld zijn samen gegaan in AMHK, oftewel ‘Veilig Thuis’. Veilig Thuis is het Advies- en Meldpunt Huiselijk geweld en Kindermishandeling. Dit zijn regionale organisaties waar slachtoffers, daders en omstanders terecht kunnen voor deskundige hulp en advies. Veilig Thuis kan je de helpende hand bieden, doorbreekt onveilige situaties en zet mensen in beweging. Verder biedt het perspectief op een betere situatie waardoor mensen weer toekomst hebben. Met of zonder elkaar.

Signalen van mishandeling
Mishandeling is moeilijk waar te nemen. Teken aan de wand zijn de volgende signalen: stil en teruggetrokken gedrag, juist heel druk gedrag, schrikken van aanrakingen, vaak verwondingen hebben en daar ongeloofwaardige verklaringen voor geven. Maar ook een onverzorgd uiterlijk of ouders die schreeuwen tegen hun kind kunnen signalen zijn. Voor ons als toekomstige leerkrachten is het signaleren moeilijk, maar wel heel belangrijk. Mede door het hoorcollege hebben we een beter beeld gekregen van de verschillende signalementen; dit kunnen we vervolgens toepassen in onze stage.

Münchhausen-by-proxysyndroom
Verder besprak Melanie Holtermann verschillende vormen van mishandeling/verwaarlozing. Wat veel indruk op mij – en volgens mij wel op iedereen – maakte, was een vorm van lichamelijke mishandeling: het Münchhausen-by-proxysyndroom. Hierbij maakt een ouder (meestal de moeder) het eigen kind opzettelijk ziek of beweert dat het kind ziek is. Vaak vinden de artsen niets als ze het kind onderzoeken. Vinden ze wel wat, dan heeft de ouder de ziekteverschijnselen opgewekt, bijvoorbeeld door het kind te vergiftigen. Veel van deze kinderen kampen met ernstige lichamelijke klachten, omdat zij onnodige operaties hebben ondergaan en last hebben van de bijwerkingen en complicaties. Zij kunnen verminkt raken en zelfs overlijden als gevolg van het gedrag van hun ouder of door de onderzoeken. Ik had er zelf nog nooit van gehoord, en kon het me bijna niet voorstellen. Dit gedeelte uit de presentatie heeft daarom zeker indruk op me gemaakt.

Leerpunten en inzichten
Al met al neem ik verschillende dingen mee uit het gastcollege. Zo moet je niet zomaar uitgaan van aannames, maar de situatie goed observeren. Het is belangrijk om met concrete punten te komen. Wáárdoor denk jij dat er meer aan de hand is? Wat heb je waargenomen?
Verder helpt praten altijd, het kan iets in gang zetten. Uiteraard is mishandeling/verwaarlozing een lastig onderwerp, maar bedenk: als je niets doet, verandert er ook niets. Je staat er nooit alleen voor. Er zijn goede hulpverleners die gespecialiseerd zijn in huiselijk geweld. Zij weten waar je terecht kunt voor alle hulp en advies die je nodig hebt. Je kunt altijd iets doen.