Paul, derdejaarsstudent lerarenopleiding Aardrijkskunde

Zuid-Amerika was hét continent dat ik wilde gaan bezoeken en ontdekken. Al studeer ik geografie, de geschiedenisverhalen over duistere Inca-koningen en El Dorado trokken mijn aandacht al van kinds af aan naar deze gebieden. Dit gepaard met natuurlijke aspecten als het Amazonegebied en het oppermachtige Andesgebergte, vormde zich een al lang bestaande interesse. Het hebben van Ecuadoriaanse contacten en de bizarre natuur – landschappelijke diversiteit deden mij voor Ecuador kiezen.

Vier maanden ben ik in dit kleine land aan de Pacifische kust, ingeklemd tussen Peru in het zuiden en Colombia in het noorden. Het gros van de vier maanden verblijf ik in Quito, de op 2800 meter boven zeeniveau liggende hoofdstad, midden in de Andes aan de westzijde van de Pichincha vulkaan.

De eerste drie maanden verblijf ik bij een gastgezin, midden in het Zuid-Amerikaanse tumult. Dit is een bewuste keuze geweest in verband met het leren van de taal en het kennis maken met de binnenshuis-cultuur. Het mag duidelijk zijn dat ik maar liefst drie Spaanse woorden beheerste toen mijn vliegtuig in Quito landde. Ik begon direct met een taalcursus Spaans, 4 weken lang, 4/5 uur per dag. Eén op één met Santiago, een jonge intelligente knaap van een jaar of 30. Ik moet zeggen dat het onwijs zwaar was, de onderdompeling deed mijn brein regelmatig pijn.

De tijd die ik spendeerde met de familie beviel mij enorm, het vloog voorbij. Vader Ivan was werkelijk een prins in de keuken (wanneer ik hem om het recept vroeg begon hij nog meer te stralen dan dat hij normaliter al deed), de bezorgdheid en zorg van de lieve moeder Rocio deed me direct thuis voelen en de drie zoons Juan (21), Sebastian (18) en Emillio (15) waren altijd in voor een lolletje en hadden erg veel te vertellen. De familie nam me ook mee naar familiaire gelegenheden bijvoorbeeld, ik aanschouwde en beleefde veel bijzondere situaties van dichtbij.

Na één maand taalcursus ben ik gaan werken op een middelbare school. Fernando Ortis Crespo, een Colegio, wat qua de leeftijden van de studenten te vergelijken is met de Nederlandse middelbare school. Het is natuurlijk een illusie om te denken dat ik op dat moment al in staat was om in het Spaans les te geven. Ik werkte daarom samen met de docent Engels, Jorge Gualoto. De school is met zo’n 120 leerlingen uitermate klein. Iedere week gaf ik 6 aardrijkskundelessen en hielp ik de studenten met Engelse articulatie en spelling. Naast de reguliere lessen stelde ik samen met Jorge differentiatieplannen op voor studenten met een beperking, wat een zeer grote uitdaging was. (Hoe dit allemaal is verlopen kun je lezen op mijn blog: www.paulvannistelrooij.tumblr.com)

De laatste maand ben ik er op uit getrokken om lesmateriaal te gaan verzamelen. Het belangrijkste onderdeel van deze reis was het beschrijven en onderzoeken van 7 klimaatzones. Ik begon in het westen aan de Pacifische kust en eindigde in het Amazone gebied. Specifieke volgorde: Middenwest kustregio (0 m) – Noordwest kustregio (0m) – West laagland (900 m) – Andes middelgebergte (2000 m) – Centraal Andes hoogland (3500 m +) – Oost Andes overgangsgebergte (1500) – Amazone gebied (250 m). Per regio beschrijf ik het klimaat, natuur, landinrichting, landbouw, etniciteit en ga zo maar door. Aan de hand van deze beschrijvingen ga ik lesmateriaal ontwerpen, gericht op het thema klimaat.

Het is allemaal wat kort-door-de-bocht, specifiekere ervaringen zijn op mijn blog te vinden: www.paulvannistelrooij.tumblr.com.

Chao,

Paul