Michelle is tweedejaars student deeltijd lerarenopleiding Engels

Wat moet je nu verwachten met zo’n titel? Krijg je zanglessen bij Engels? Nou niets is minder waar, of in ieder geval voor mij. Gedurende je studie komt er een moment dat je in aanraking komt met de logopediste.

Even een korte check up of het allemaal wel goed gaat met je stem. “Heb je wel eens stemklachten gehad?” of “Geen last van keelpijn na het lesgeven?” zijn van die vragen die dan op je afkomen. En direct dacht ik terug aan mijn stage ervaringen.

In een van mijn eerdere blogs had ik het al over stemvolume en dat dit een kritisch punt is gebleven gedurende mijn gehele stage. Niet zozeer het gebrek er aan, maar dat ik na twee uur achter elkaar les gegeven te hebben, toch wel last kreeg van mijn keel. Het niet drinken tijdens mijn lessen heeft daar niet veel beter aan gedaan.. Bij mijn eindbeoordeling werd dan wel het hokje ‘doorgaan’ aangekruist, maar met de opmerking “Stemgebruik laten testen bij de logopediste”.

En daar zat ik dan nu, bij mijn enige logopedie les van dit jaar. “Je mag even een stukje voorlezen uit dit boek of zelf een verhaal vertellen”, luidde de instructies van de logopediste. En zo las ik dus een stuk voor over de olifant en de eekhoorn, terwijl ik zorgvuldig geobserveerd werd. “Ja, stop maar, nu mag je nog even schreeuwen”. Nou, daar stond ik dan voor mijn klas zinnen te schreeuwen at the top of my lungs, als “KOM HIER!”, “WAT DOE JE DAAR?”, “JAN!”. Stiekem voelde ik me wel enigszins opgelaten door mijn performance. “Ja, je had zelf al aangegeven graag terug te willen komen voor een uitgebreid onderzoek? Dat lijkt me ook beter”.

Na het maken van de afspraak, kon ik een week later al terecht voor een uitgebreide screening. Geen idee wat er op me af zou komen, liet ik het maar gewoon gebeuren. Alsof ik de recording studio inliep, want voor me stond de microfoon al klaar. Van hoog naar laag, van zacht naar hard. Alles passeerde de revue en ik moest maar iets vertellen zodat het zo natuurlijk mogelijk zou klinken. Ken je de verschrikking als je je voicemail in moet spreken en dan je bericht achteraf nog eens hoort? Dat je denkt, ‘Klink ik echt zo? Echt?!’ Nou dat dacht ik toen ik mijn opname terug mocht luisteren en bedacht gelijk dat die kinderen moe zouden moeten worden om continue naar die stem te luisteren.

Het oordeel? Mijn ademhaling was te hoog, waardoor mijn stem ging piepen. Er was wel een oefening zodat ik ging voelen waar mijn ademhaling hoorde te zijn. And that’s where the opera part kicks in. Of ik een lange AAAAAaaaaaaaaa…. aan kon houden terwijl ik gebruik maakte van mijn buikademhaling. “Ja precies, zo laag hoort ie te zijn!”. Mooi… Hoeveel maanden mag ik nog oefenen?

website lerarenopleiding Engels deeltijd