Furkan Sogut, student lerarenopleiding Nederlands.

Beste lezers,

Laat ik allereerst beginnen met mezelf kort voor te stellen. Mijn naam is Furkan Sogut, 21-jarige student Lerarenopleiding Nederlands. Momenteel zit ik in mijn derde jaar en loop ik stage op de enige categorale havo-school in Nederland: HAVO Notre Dame des Anges in Ubbergen. Mijn stageschool is dit jaar gestart met een nieuw onderwijssysteem: Kunskapsskolan. In dit onderwijssysteem draait het om gepersonaliseerd leren en vervullen de leraren de rol van coach. Een erg leerzame, maar bovenal interessante stage waaruit ik veel voldoening haal als toekomstige leraar Nederlands!

Ik heb voor het beroep van leraar Nederlands gekozen, omdat ik het erg leuk vind om leerlingen op te leiden tot betrokken burgers die later een welgesproken mening kunnen vormen over belangrijke maatschappelijke thema’s én die mening goed kunnen onderbouwen met relevante argumenten. Daarnaast ambieer ik de afwisseling die het beroep leraar Nederlands mij aanbiedt. Ik word er gelukkig van als ik iedere dag een andere uitdaging op mijn vakgebied aan kan gaan.

Ik vind het erg leuk om de Lerarenopleiding Nederlands aan de HAN te volgen. De afwisseling tussen de vakken en de verschillende onderzoeken die ik uit kan voeren, zorgen ervoor dat ik nog steeds voldoening uit mijn studie haal. Ook zijn de colleges erg afwisselend; de nadruk ligt niet alleen op het aanbieden van de theorie, maar ook op het uitvoeren van activerende werkvormen waarbij je de aangeboden theorie gaat toepassen. De docenten zijn erg betrokken en investeren in de relatie met de studenten. Als toekomstige docent vind ik het ook erg belangrijk om interpersoonlijk en pedagogisch competent te zijn, immers zonder relatie, geen prestatie.

In mijn vrije tijd houd ik me graag bezig met bakken. Inmiddels is deze hobby uitgegroeid tot een passie en zou ik me geen leven meer zonder bakken kunnen voorstellen. De reden dat ik bakken zo leuk vind ligt gelegen in het feit dat het van mij een ander persoon heeft gemaakt. Een aantal jaren geleden kampte ik met overgewicht en besloot ik op een gegeven moment mijn mindset te veranderen. Ik wilde me niet langer meer ongelukkig voelen in mijn eigen lijf en ging actief op zoek naar een hobby die kon zorgen voor een gelukkigere Furkan. Het klinkt misschien heel tegenstrijdig, maar ik ben afgevallen door te bakken. In ruim zes maanden ben ik 30 kg aan gewicht verloren. Dit doel heb ik bereikt door een levenspassie te ontwikkelen waardoor ik me steeds beter in mijn vel begon te voelen. Dit had natuurlijk positieve gevolgen voor mijn strijd tegen de kilo’s. Middels bakken heb ik mijn verloren geluk in het leven weer weten te vinden en dat geluk probeer ik nu vast te houden en te delen met andere mensen. Het zou me erg leuk lijken om mijn passie voor het bakken te laten zien aan heel Nederland door bijvoorbeeld deel te nemen aan Heel Holland Bakt. Dat vormt een van mijn allergrootste wensen in mijn leven en ik hoop mezelf verder te ontwikkelen op het gebied van bakken om natuurlijk later als winnaar uit de bus te komen.

Tegenwoordig heeft iedereen een mening paraat, maar het ontbreekt hem vaak aan een goede onderbouwing. Middels mijn deelname aan het televisieprogramma ‘Schuldig of niet?’ heb ik geprobeerd dat standpunt naar voren te brengen: genadeloos oordelen moet een plek vrijmaken voor empathie en meedogendheid. In dit programma, dat door Tim Hofman gepresenteerd wordt, ben ik panellid en ga ik samen met tien andere jongeren in discussie over de vraag wanneer geweld ter verdediging geoorloofd is. We kijken samen naar beelden van op waarheid geïnspireerde dramasituaties en gaan vervolgens discussiëren over de vraag: wie is er schuldig? De casus die in de aflevering waarin ik te zien ben centraal staat is het volgende: een voetbalscheidsrechter voelt zich na afloop van de wedstrijd in zijn auto door de voetbalspelers zó bedreigd dat hij gas geeft en een van zijn belagers omver rijdt. De vraag is of de scheidsrechter gehandeld heeft uit noodweer of dat hij daarin te ver is gegaan. Ik vind het belangrijk dat leerlingen zich een goede mening kunnen vormen over dit soort onderwerpen. Ze moeten tot het inzicht komen dat je bepaalde situaties vanuit verschillende perspectieven moet bekijken en niet snel een mening klaar moet hebben. Voor het dagblad De Gelderlander ben ik onlangs geïnterviewd over mijn deelname aan dit tv-programma. In dit artikel geef ik onder meer aan dat ik het als toekomstige leraar Nederlands belangrijk vind om van mijn leerlingen betrokken burgers te maken, die goed kunnen argumenteren. Een heftige casus als deze is daarvoor bij uitstek geschikt.

Na de uitzending heb ik enorm veel positieve reacties van mijn omgeving en de kijkers van het programma ontvangen. Ik ben oprecht blij dat mensen aandachtig mijn standpunt hebben gevolgd en ook mijn boodschap hebben ontvangen. We hadden allemaal op de plek van de scheidsrechter kunnen zitten, maar we denken daar als maatschappij te weinig over na. We zijn geneigd om heel snel het etiket ‘strafbaar’ te plakken op iemand, zonder daarbij na te denken wat zo’n etiket met iemand kan doen. Door ons bewuster te worden van bepaalde gedragingen van mensen en openheid te tonen om hun drijfveren te achterhalen, zetten we al een goed eerste stap richting meer empathie in een samenleving waarin diversiteit de ware sleutel tot vrijheid vormt.