Studenten Ilse van Woerkom en Anneloes Krijt (Pabo Arnhem, deeltijd)

Na het dagelijkse ontbijt in het hotel worden we door onze Marokkaanse uitwisselingspartners opgehaald. De studenten van het ILS vertrekken per bus naar een middelbare school, en de studenten van de Pabo gaan per brommer of te voet naar een basisschool in de Medina. Na een wandeling van een half uurtje komen we aan bij een leuke, kleurrijke basisschool. Opvallend is dat veel kinderen de poort van de school binnen komen lopen aan de hand van hun moeder, dit in tegenstelling tot het beeld dat je krijgt van de kinderen die je op straat ziet in Marrakech, die veelal alleen of in groepjes rondlopen. Als we het schoolplein oplopen staat daar een aantal enthousiaste studenten op ons te wachten. We krijgen een rondleiding door het gebouw en mogen even in de lokalen kijken. Eén van de docenten heeft van haar eigen geld een bibliotheek opgezet binnen de school. Hierin staan allemaal leuke kinderboeken in het Arabisch en Frans. De Arabische boeken lijken verkeerd om te staan, omdat deze achterstevoren worden gelezen. Dit is erg grappig voor ons, omdat we hiervan in de war raken en de boeken verkeerd om terugzetten (wat natuurlijk direct werd gecorrigeerd).

De bibliotheek blijkt het enige lokaal te zijn met een computer en een televisie. Digiborden zijn in de school niet te vinden; in plaats daarvan hangt er nog gewoon een ouderwets krijtbord en gebruiken de leerlingen een lei. De lei wordt veel gebruikt voor gezamenlijke opdrachten, eigen verwerkingsopdrachten worden gewoon in een schrift geschreven.

Na de rondleiding mogen we een kijkje nemen in de stageklas van onze partners. Bij binnenkomst in de klas worden we bestormd door blije kinderen die ons kusjes willen geven en ons met een nieuwsgierige blik aankijken. De kinderen zijn heel beleefd en staan direct op voor de docent of stagiaire die de les komt geven.

Motivatie leerlingen

Anneloes komt in een groep acht klas terecht en Ilse in een groep 6 klas. In de groep acht klas wordt een les wiskunde gegeven. De leerlingen zitten op vaste plekken en ik (Anneloes) mag achterin de klas plaatsnemen. De Marokkaanse student geeft de les en de leerlingen zijn erg betrokken. Ze steken vaak hun vinger op om de juiste antwoorden te geven. Opvallend is de motivatie die de leerlingen hebben om te leren. Er wordt bijna niet gepraat met elkaar en alles wordt direct opgeschreven in het schrift. De les is erg leerkrachtgestuurd en differentiatie is niet te zien. Na verloop van tijd wint de nieuwsgierigheid van de leerlingen het toch een beetje van de beleefdheid en ze kijken vaker achterom naar ons om vervolgens hard te giechelen. Hierdoor worden de serieuze gezichtjes af en toe vervangen door ondeugende koppies waarin zeker ook baldadigheid te zien is.

iPad

Bij mij (Ilse) in groep 6 verloopt het allemaal iets anders. In deze stageklas waren drie Marokkaanse en  vier Nederlandse studenten) geplaatst. Gisteren hadden we allemaal iets voorbereid om in de stageklas uit te voeren. Loes, Anke en Jessica starten met het aanleren van het liedje “hoedje van papier”. Dit vinden ze leuk om te leren en ze spreken het ook super goed uit! Ik had de vier iPad’s van de HAN meegenomen naar de klas en de leerlingen gingen Scratch Jr. spelen; een programma om te leren rekenen. Slechts vier kinderen hadden een iPad thuis dus ze waren reuze enthousiast om er mee aan het werk te gaan. Aan het einde spelen we nog een rekenspel (Meteomats) op de iPad waarbij de kinderen na elk ingevoerd antwoord een rondje om de tafel moeten lopen (zo komt iedereen aan de beurt en zijn ze in beweging) Ze vinden het zo leuk! Ze zeggen wel honderd keer “thank you, Ilsy”. Hierna gaan nog twee studenten een les geven. De lessen zijn erg kort, maximaal dertig minuten. De kinderen hebben elke dag van 8u tot 12u en van 14u tot 17u les. Behalve woensdag, dan hebben ze de middag vrij.

Nabespreking met eten

Om 12u bespreken we nog kort (met thee natuurlijk) onze bevindingen met de studenten en worden we uitgenodigd om tajine te gaan eten in een super klein, leuk restaurantje. Het brood en fruit worden nog gauw op de straat gekocht. Het is voor de Marokkaanse studenten gebruikelijk om je gasten mee naar huis te nemen, maar omdat ze te ver weg woonden wilden ze ons graag meenemen naar de Menera (Een groot waterbasin in Marrakech met een voormalig gasten verblijf van de koning). Het was kortom een hele leuke, gezellige en leerzame dag!