Lars Jongejan, derdejaarsstudent Pabo

De leerlingen kijken met een mengeling van verbazing en schrik in hun ogen als er iemand woedend de klas in komt stormen en met een klap de deur achter haar dicht slaat. Uit haar broekzak haalt ze haar telefoon en laat mij het scherm zien. Schuifelend met mijn schoenen probeer ik haar uit te leggen dat het niet de bedoeling was dat de desbetreffende foto op Instagram zou verschijnen en dat ik degene had laten zweren dat een vriend van mij de foto ook niet zou plaatsen. Maar het bleek dat hij dit toch gedaan had.

Als je als lezer denkt: Waar gaat dit over? Kan ik je helemaal begrijpen. Ik heb namelijk net de openingsscène omschreven die ik en een medestudente hebben uitgespeeld voor een groep leerlingen op het Pantarijn in Wageningen. In een eerdere blog had ik al geschreven dat ik de minor “drama en theater in het onderwijs” volg en wat ik daar ook tot nu toe heb gedaan. De Pantarijnweek is ook een onderdeel van de minor.

Tijdens de Pantarijnweek voer je in tweetallen verschillende theaterworkshops uit in de trend van een bepaald onderwerp. Bij ons was dat deze keer sociale media. In de minorklas hebben we met z’n allen een workshop in elkaar gezet die wij van 20 t/m 23 maart hebben uitgevoerd op middelbare school het Pantarijn in Wageningen voor de eerste klassen havo/vwo en havo/mavo.

Als pabostudent geef je normaal geen les op een middelbare school, dus ik wist eigenlijk niet goed wat ik precies kon verwachten. Dit bleek echter reuze mee te vallen en het was erg leuk om te doen! Je ziet kinderen echt opbloeien als ze zelf iets mogen maken of als ze erg fanatiek bezig zijn met een bepaald spel. Ik zag eigenlijk vrij weinig verschil tussen een leerling uit groep 8 en wat ik daar in de klassen heb gezien.

Tijdens de workshop zelf hebben de leerlingen onder andere te maken gekregen met tableau vivant (het neerzetten van een stilstaand beeld) waarbij ze moesten uitbeelden wat een geschikt moment was om een mobiel te gebruiken en een ongeschikt moment om een mobiel te gebruiken. Ook moesten de leerlingen aan de hand van een korte scène omschrijving een eigen variant maken op de scène en er een eigen einde aan maken. Wat mij opviel is dat elke scène anders geïnterpreteerd werd dan de vorige, ook al waren sommigen dubbel uitgereikt.

Kortom, een zeer leuke en leerzame ervaring bij de minor “Drama en Theater in het onderwijs”!