Grand Hotel Tazi – Marrakech, 15 mei 2014, door Carola Doumen, docent HAN-ILS

De warmte ligt als een deken over de stad. Het is een drukte van jewelste op straat voor het hotel en geluiden en exotische geuren maken duidelijk: we zijn in Marokko!

Bij binnenkomst in de lobby zie je natuurlijk een receptie zoals overal op de wereld, maar als je omhoog kijkt ook een prachtig plafond met Marokkaans stucwerk, mozaïek en mooie lampen. Langs alle wanden staat een rij sofa’s. Gasten kunnen een drankje bestellen en gezellig met elkaar kletsen.

En onze groep? Studenten en docenten van de HAN Nimégue zitten met gebogen hoofd en zijn druk in de weer met telefoon of tablet. Er is wifi in de lounge!!! Whatsapp , Skype, Facebook, Nu.nl, foto’s doorsturen aan elkaar, bloggen. De achterban in Nederland blijft 24/7 op de hoogte van onze ervaringen en avonturen in Marokko. Geweldig om zó in contact te kunnen blijven met iedereen!

We gaan woensdag, donderdag en vrijdag met twee busjes naar scholen voor basis- of voortgezet onderwijs in de Ourika-vallei. Overal worden we met open armen ontvangen. We schuiven in een bankje achterin de klas en zien hoe de leraar aan het werk is met zijn/ haar klas. De kinderen (vaak in witte stofjassen) zitten braaf in busopstelling in de klas. Ze leren Frans en Arabisch en hebben als moedertaal Berber… dat is dus een hele kluif! Respect! De leraar gebruikt vooral het schoolbord en meestal ligt er wel een schoolboek en schriften op tafel.

Ook hier zien we geweldige leraren met passie en liefde voor de leerlingen. Activerende didactiek is geen nieuw begrip en dat vond ik verrassend. Geweldig om te zien hoe betrokken kinderen zijn bij zo’n les en hoe graag ze willen leren. Onze studenten geven les en de klas is enthousiast aan het werk.

Tussen de middag lunchen we aan een rivier. Het is prachtig om onder de bomen te zitten en uit te kijken over het berglandschap. Als we aan tafel zitten, komt als eerste de telefoon te voorschijn en als een ander aanschuift, is steevast de eerste vraag: “Is er wifi?”

Gelukkig is het antwoord meestal : “Nee!” Kunnen we gezellig met elkaar in gesprek en genieten van de omgeving.