Kristel is tweedejaars student Pabo Arnhem

En dan heb je het propedeusediploma op zak! Zoals je al hebt kunnen lezen in mijn vorige blog, heb ik mijn propedeuse binnen een jaar weten te behalen. En ja, ik heb hem vorige week opgehaald in het auditorium van de Faculteit Economie en Management in Arnhem. Bijgestaan door mijn vader, moeder en vriend heb ik een erg leuke avond gehad, waarbij het mij voornamelijk maar om een ding ging: mijn diploma!

Een badge, een roos en natuurlijk… een diploma!
Een gezellige avond was het. Een praatje van mijn voormalige aardrijkskundeleraar Bert Jansen, een praatje van mijn voormalige SLB’er (studielooopbaanbegeleider) Stephan Verhees (complimenten Stephan voor de leuke presentatie!) en een optreden van zowel alle leerkrachten met het pabolied als een spannende goochelact van een oud-pabostudent. En natuurlijk alles boven alles: de uitreiking.

Je wordt samen met drie andere studenten opgeroepen om naar voren te komen, samen met je persoonlijke fotograaf (dankjewel lieverd!) om een mooie foto te maken waarbij jij je diploma tekent. En dan mag je weer opstaan, krijg je een badge op waarop een schoolkrijtje zit vastgelijmd met daarop de tekst: gezel, wat dat ben ik nu. Van leerling (propedeusefase), ga je naar gezel (kernfase) en van gezel naar meester (afstudeerfase). Tot slot nog een roos en dan heb je jou ronde gehad. Een super avondje.

Life goes on!
Inmiddels heb ik mijn diploma alweer veilig opgeborgen bij mijn havodiploma en ben ik druk aan de slag gegaan voor mijn nieuwe toetsweek, die overigens pas in jaarweek 2 en 3 van 2011 zal plaatsvinden. Dan nog: hoe eerder, hoe beter. Anders krijg je veel stress voor je toetsen en dat pakt alleen maar negatief uit!

Bijna vergeten…
Soms maak je echt hele aparte, leuke of speciale dingen mee op je stage. Zo heb ik van de week een leuke ervaring meegemaakt. Nou ja, prettig voor mij was het niet, maar achteraf kun je er wel om lachen. Zo heb ik in mijn klas een jongetje dat altijd vrij druk is. Denk aan: rennen door de klas, altijd willen praten, niet stil kunnen zitten, altijd de zin willen hebben, enzovoorts, enzovoorts. En dan rent hij altijd langs het bureau op, als een vliegtuig, de armen gespreid of wild om hem heen slaand. Je raadt het al: leraren drinken graag thee of koffie en die staat altijd aan de rand van het bureau. En dan komt er zo’n jongetje langsop rennen, met armen als een vliegtuig. Klabats! gaat het dan. Niet alleen over de net gekopieerde rekenwerkbladen, waar je zo druk mee bezig bent geweest en de map van de mentor, maar ook (je raadt het weer) als een tsunami over mij heen. Niet een beetje, maar zo ongeveer de hele kop met thee. Zeiknat en lichtelijk geïrriteerd (zie je nou wel wat er van komt!) zie je zijn hoofd langzaam rood aanlopen en weet hij meteen weer waarom een juf nou altijd waarschuwt met: je lóópt door de klas (positief corrigeren noemen we dat).

De thee zat echt overal, op mijn jurkje, op mijn vest, in mijn nieuwe sjaal, tegen mijn wang, zelfs in mijn oor! Vriendelijk blijven lachen en doorgaan, dat is pas professioneel. Mijn competentie op dit gebied is in ieder geval getest!

Kristel

Meer informatie over Pabo Arnhem