Marijn is derdejaars student van de lerarenopleiding Engels

Hoi! Mijn naam is Marijn en ik ben derdejaars student lerarenopleiding Engels aan de HAN. Ik kwam via via op dit weblog terecht en dacht, wauw dat ga ik ook doen! Ik vind altijd leuk om andermans ideeën en verhalen te lezen, maar natuurlijk ook om mijn ‘zoetgevooisde stemmetje’ te laten klinken (figuurlijk dan, je kan me niet horen…) Want soms vraag ik me af: hoe ben ik toch alweer in het derde jaar terecht gekomen?

Ja natuurlijk weet ik dat: colleges volgen, keihard studeren, verslagen typen, stage lopen en vooral een beetje discipline hebben. Maar eigenlijk bedoel ik te zeggen dat de tijd zo ongelofelijk snel gaat, en ik over ander half jaar al afgestuurd zou kunnen zijn. Hoog tijd dus voor mij om open te barsten en alle tips, ervaringen en verhalen los te laten! Aangenaam!

‘Ooh das écht wat voor jou’
Ik heb, voor ik begon aan de lerarenopleiding Engels, zes jaar vwo gedaan op het Assink Lyceum. De laatste drie jaar van het vwo vielen toch wel tegen door het niveau, prestatiedruk en natuurlijk de grote vraag: wat ga ik na deze opleiding doen?

Ik ben vreselijk wispelturig en keuzes maken duurt erg lang bij mij, zo ook de studiekeuze. Psychologie, Fysiotherapie, SPH, Facility Management, Pabo, Engels, ik vond alles wel interessant. Mijn decaan werd af en toe toch ook wel een beetje moe van mij wanneer hij weer ‘weet ik niet’ als antwoord kreeg op de vraag wat voor studie ik zou doen.

Met vriendinnen praatte ik wel eens over de lerarenopleidingen, waarna ze dan zeiden: ‘Docent worden? Ooh das écht wat voor jou’. Ik vatte dat niet op als een compliment. Op school werden de meeste docenten omschreven als bejaard, saai, stinkend, truttig en ouderwets.  Dat wilde ik dus absoluut niet! In april 2008 vonden mijn ouders en decaan het wel eens tijd worden dat ik een keuze zou maken, en deels om hen gerust te stellen heb ik met ‘iene-miene-mutte’ een keuze gemaakt: het werd toch de lerarenopleiding Engels! Ik was erg benieuwd, had genoeg van de middelbare school en stiekem toch wel erg veel zin in om te gaan studeren.

De eerste indruk telt!
Eenmaal begonnen op de HAN kreeg ik het ontzettend naar mijn zin. Leuke vakken, klasgenoten en goede cijfers! Mijn Engels ging met sprongen vooruit, en dat was erg goed voor mijn zelfvertrouwen.  Ik vind studeren super leuk en had weinig moeite met het halen van mijn Propedeuse.

Wil ik echt leraar worden?
Waar ik wel moeite mee had, was met antwoorden op de vragen die rondspookten in mijn hoofd: Wil ik wel echt leraar worden? Kan ik dat wel? Ben ik daar wel het type voor? Ik liep stage in Winterswijk, waar ik eigenlijk alle lessen van mijn SPD heb geobserveerd en zelf maar één les heb gegeven. Maar die ene les, dat deed het hem! Ze zeggen wel eens dat de eerste indruk de belangrijkste is, en dat was in mijn geval ook echt zo.

De allereerste les die ik gaf, aan een 2 havo klas, had ik tot in de puntjes voorbereid. Lesplan, powerpointpresentatie, introductiefilmpjes, leestekst vragenformulieren en al. Zo zenuwachtig als ik was, ben ik de hele les alleen maar bezig geweest met mijn lesinhoud, en niet met de leerlingen. Maar die deden zo ongelofelijk goed mee, en de feedback van mijn SPD (School Practicum Docent) was zo geruststellend dat mijn dag niet meer stuk kon. Vanaf toen wist ik het: Ik wil dit! Dit is leuk!

Dit wil ik!
Als ik zo terugkijk naar het eerste en tweede jaar van de opleiding, ben ik blij dat ik deze jaren goed heb afgerond. Ondanks een goeie start in het eerste jaar zijn de zenuwen, onzekerheid en de twijfel nog vaak teruggekomen. Ik heb ze nu soms nog steeds. Kan ik dit echt wel? Is dit echt wel wat ik wil? Dit moet je echt ontdekken tijdens je stage. Het heeft bij mij een tijdje geduurd maar ik kan nu wel zeggen: Docent worden is wat ik wil. En doceren moet je leren! Je kunt er niet vanuit gaan dat je de ‘teaching-skills’ in één keer hebt, daar gaat veel oefening tijd in zitten. Als je lesgeven leuk vind, is het je allemaal waard.

Marijn

Meer informatie over de lerarenopleiding Engels