Bob Mooren, student HAN Pabo

Studiereis Turkije: 5 mei 2015

Vandaag was de dag des oordeels voor de meesten. De workshops, die we al maanden aan het voorbereiden zijn, moeten gegeven worden. De meeste reisgenoten waren erg moe omdat ze ‘s avonds laat nog de laatste puntjes op die i moesten zetten. De dag begon met een bus die Turks op tijd kwam. Eenmaal aangekomen op de campus werden we geleid naar een indrukwekkend conferentiegebouw waar we zouden spreken. We kregen eerst een inleiding over iedere workshop, die ook weer Turks op tijd klaar was (not). Wat ik tijdens die inleiding mooi vond om te zien was dat de meeste leerkrachten even op gang moesten komen en moesten omschakelen voordat er een goedlopend verhaal ontstond. Voor de meeste studenten is dit herkenbaar.

Deze reis moeten er drie workshops door ons gegeven worden. Vandaag waren niet alleen de studenten van Wilma en Jildau (ik o.a.) aan de beurt, maar ook een Turkse leerkracht. Wat we daar hebben gedaan was dertien waarden opschrijven waar iedere leerkracht zich aan zou moeten houden. Voorbeelden zijn ‘I will treat pupils, colleagues and parents with respect’ en ‘I will never give up on teaching a student’. Vervolgens even een kwartiertje pauze, en toen was het tijd voor onze workshop. Deze stond in het teken van adaptief onderwijs. We hebben gepraat over verschillende onderwijsideeën en ik heb een speedpresentatie gegeven over energizers, die afgesloten werd met Nadia die de Turkse studenten een energizer liet doen. Energizers zijn kleine spelletjes die je in de klas kunt doen om groepsvorming te bevorderen of om de leerlingen hun energie te laten ontladen. We eindigden onze workshop met een aantal stellingen die we loslieten op de Turkse studenten.

Wat ik mooi vond om te zien was dat de Turken heel erg geïnteresseerd zijn in buitenlands onderwijs. Na de workshop heb ik ook nog een tijdje met wat studenten en leraren gepraat en die zeiden hetzelfde. We deden de workshop met vijf studenten in totaal en er heerste een goede samenwerking. Als iemand niet uit zijn woorden kwam ondersteunden we elkaar. Er was ook een goede interactie met de het publiek. Er werden vragen gesteld en kritisch meegedacht. Na afloop van de workshop deelde we chocolade uit en de meeste studenten en leraren gingen. Sommigen bleven nog wat langer wachten en praatte wat na. Toen we wilden gaan hadden we een probleem, want we wisten niet goed hoe we thuis moesten komen. Een aantal Turkse studenten wilden ons helpen maar de leraar had voordat we het wisten al twee auto’s geregeld en ons met zijn collega naar huis gebracht. Dit vonden we echt kenmerkend voor de befaamde Turkse gastvrijheid. Nu hebben we lekker vrij tot morgenvroeg. Genieten!