Marieke is eerstejaars student Academische Pabo (Pabo Arnhem)

Sinds we die oude vent weer op zijn stoomboot hebben geparkeerd, terug naar huis, is de rust enigszins wedergekeerd in ‘huize Marieke’. De geheime gesprekjes zijn verleden tijd, je kunt met een gerust hart weer elke slaapkamer betreden en ook kartonnen dozen en rollen papier zijn eindelijk opgeruimd.

Het was, zoals elk jaar, weer erg gezellig. Het begint natuurlijk al bij het trekken van lootjes. Vervolgens heb je lol bij het maken van een surprise, waarbij je iedereen heerlijk terug kan pakken (legaal!). En ook bij het verzinnen van een gedicht komen de nodige lachstuipen naar boven borrelen. Tenslotte is het geven en krijgen van surprises natuurlijk de finishing touch. Heerlijk!

“Jaaaaa, juf, dat ga ik écht niet zingen, hoor! Ik ben geen kleuter meer!”
Dit jaar kon ik mijn geluk helemaal niet meer op: ik mocht maar liefst drie Sinterklaasvieringen bijwonen! Wat ’n feest! Het begon allemaal op mijn stageschool. Ik loop stage in groep 7, dus werden er lootjes getrokken en surprises gemaakt. Natuurlijk gingen we nog wel even kijken naar de inkomst van die ouwe grijsaard. Alle oudste groepen stonden netjes langs de lijnen, om baan te maken voor de Sint en zijn Pieten en de kleuters stonden vooraan.

Tot onze grote schrik was er echter een Piet op het dak beland! Gelukkig kwam Sinterklaas aan met een brandweerwagen (Misschien is die vent wel helderziend?), zodat de brandweermannen Piet snel met een ladder naar beneden konden halen.

Drie keer raden wie er meteen bij die ladder stonden te kijken? Juist, mijn groep 7. Zo stonden ze ‘netjes’ Sinterklaasliedjes te zingen (“Jaaaaa, juf, dat ga ik écht niet zingen, hoor! Ik ben geen kleuter meer!”) en zo stonden ze met z’n allen om de Piet heen. De meiden gilden om het hardst. Blijkbaar zagen ze wel wat in die zwarte knul…

Surprises
De surprises waren allemaal goed gelukt. Zelf had ik een Nintendo DS in elkaar geflanst. (Na eerst even op internet opgezocht te hebben hoe die dingen er eigenlijk uitzien…) Leerling R. was er heel blij mee en begon verwoed met het stokje (’n zwartgekleurd Chinees eetstokje) op het scherm te rammen. “O, juf, hij heeft drie spellen!” Dat heb ik waarschijnlijk per ongeluk goed gedaan, dan. Geen idéé waar hij het over had. Toen het doosje LEGO tevoorschijn kwam, was R. helemaal in de zevende hemel. Missie voltooid.

Viool zonder strijkstok
Ikzelf kreeg een viool. Ik denk dat het ongeveer mijn vierde surprise-viool was in al die jaren tijd, maar het was zeker weten de mooiste! Prachtig in elkaar gezet met karton en heel precies overschilderd. De achtergrond

bestond uit muziekpapier. Daar is zeker heel veel tijd in gestoken! Hij staat dan ook nog altijd op mijn kamer te pronken.

Over een paar weken ga ik de kinderen vioolles geven. Kan ik ze gelijk even uitleggen dat een viool ook een strijkstok heeft… (Die heb ik al die vier keren gemist…)

Een hele gezellig middag heb ik eraan overgehouden. Helemaal super, al die geknutselde surprises! Ik ben heel benieuwd wat de onderbouw mij volgend jaar in december gaat brengen! Lijkt me ook heerlijk, al die gelovende kinderen. Schoenen zetten en de volgende dag die verbijsterende gezichtjes in het lokaal: “Och, kijk nou wat Rommelpiet heeft gedaan! Nou jáááá, zeg!”

Dank u, Sinterklaasje
Jullie lezen het: 5 december was ook dit jaar weer erg geslaagd. De dag zelf heb ik het met familie gevierd, waarbij zelfs nog een zak aanwezig was (“O, kijk nou, sókken! Dank u, Sinterklaasje!”). Een week later heb ik het zelfs nog een keer met vrienden gevierd! We konden er maar geen genoeg van krijgen, zullen we maar zeggen.

Lieve Sint, tot volgend jaar! We kunnen nu al niet meer wachten! Rest ons alleen nog al die overgebleven pepernoten en chocoladeletters op te eten…