Anouk van Rossum – vierdejaarsstudent pabo

Vandaag, 6 december, is het weer over met de pret. Sinterklaas 2018 is weer afgelopen en we moeten weer 365 dagen wachten. Sinterklaas vind ik een fantastisch feest. Niet alleen voor kinderen, maar ook voor volwassenen. Tijdens mijn stageweken genoot ik altijd intens van de spanning en de blijdschap in de klas in de weken voor Sinterklaas. Ik vind het leuk om te zien dat de kinderen zo oprecht geloven in Sinterklaas. En ik snap ook heel goed dat de spanning soms teveel wordt voor kinderen en ik vind het belangrijk dat ze daar ieder op hun eigen manier uiting aan kunnen geven. En als de kinderen dat kunnen, zowel thuis als op school, zullen ze misschien iets minder spanning ervaren. Wat ik daarnaast belangrijk vind is dat kinderen zo lang mogelijk kunnen geloven. Toen ik jong was, heeft een klasgenootjes tijdens het schoolzwemmen gezegd dat Sinterklaas niet bestond en daar was ik best overstuur van. Kinderen horen dit van hun ouders te horen te krijgen en niet van hun klasgenootjes.
Bij mij thuis wordt Sinterklaas nog ieder jaar gevierd. Een groot feest was dat vroeger en is het nog steeds. Mijn beide opa’s en oma’s kwamen, we hadden zakken vol met cadeautjes en een huiskamer vol met surprises. Ik was vroeger zelf best wel bang voor Zwarte Piet en Sinterklaas en dacht er geen moment over na om in mijn eentje na beneden te gaan als ik de dag daarvoor mijn schoen had gezet.
Mijn opa’s en oma’s waren al redelijk op leeftijd en daarom maakte ik (vanaf het moment dat ik niet meer geloofde) eigenlijk altijd mijn moeder de surprises en gedichten voor hun.
Wij hebben het ook een aantal keer met vrienden gevierd. Eigenlijk vind ik: hoe meer mensen, hoe meer gezelligheid. En dat is ook waar Sinterklaas omgaat voor mij, de gezelligheid. Het met zijn alle bij elkaar zijn. Dat je de moeite neemt om een mooie surprise te maken en een grappig gedicht te schrijven. Dat je ziet dat iedereen het naar zijn zin heeft en het liefst het feest het jaar daarop nog een keer wilt vieren.
Ook dit jaar was het weer hetzelfde. We hadden zakken vol cadeautjes en een huiskamer vol surprise. Ik kon aan mijn beide oma’s zien dat ze hebben genoten en we hebben gelachen om de surprises. 6 december is dan altijd een dag waarop we een beetje moeten afkicken van alle Sinterklaaspret en volgend jaar beginnen we gewoon weer opnieuw.