Jana Muskee, Sanne Paulussen & Tom Theloesen, tweedejaars studenten lerarenopleiding Nederlands

We begonnen de dag met een lekker ontbijtje in ons hotel. Vervolgens werden we opgehaald, om met busjes door de bergen te gaan rijden en scholen te gaan bezoeken. Na de mooie trip door de bergen, kwamen we aan bij de middelbare school van Asni. Dit is een collège (onderbouw) en lycèe (bovenbouw). Eerst kregen we de tijd om een beetje rond te kijken en foto’s te maken. Daarna gingen we een Engelse les bijwonen. De helft van het lokaal was gevuld met Marokkaanse leerlingen en toen wij erbij kwamen zat het lokaal goed vol. De docent gaf les over het thema familie. Ze begon de les met een zin waarin het woord ‘familie’ het belangrijkste woord was. De leerlingen moeten alles opnoemen wat in hen op kwam. Vervolgens breidde ze de kennis uit door onderscheid te maken in wat voor soorten familie je allemaal kan hebben. Als laatst moeten zij hun eigen familie beschrijven. Het was erg leuk om te zien hoe deze docent les gaf. Wat ons opviel was dat het respect voor de docent hier erg groot is. Daarnaast is de relatie tussen docent en leerling hier veel closer dan bij ons in Nederland. Ze knuffelden elkaar en ze gaf ook een studente een kus op haar wang. Dit was erg mooi om te zien. 

Vervolgens kregen wij van Moustafa (onze reisgids) uitleg over het schoolsysteem in Marokko. Hij vertelde dat ze hier reguliere en privé scholen hebben. De kosten om naar de reguliere school te gaan zijn nooit duurder dan honderd dirham per jaar en de kosten om naar een privé school te gaan zitten tussen de 1800 en 2400 dirham per maand. Wat dan opmerkelijk is, is dat de docenten die werken op de privéscholen minder betaald krijgen dan de docenten die werken op de reguliere scholen. Om het hele schoolsysteem van Marokko uit te leggen duurt te lang en het is te ingewikkeld, maar het is wel heel interessant.

In het dorpje Imlil, gelegen in het Atlas gebergte, bezochten we een basisschool. De basisschool was erg kleurrijk, zo was de schors van verschillende bomen beschilderd en waren rubberen banden bewerkt tot kunstwerken. Dat laatste was opmerkelijk, omdat we dit op onze (stage)scholen niet snel zullen zien. Misschien wel, maar dan is het hoogst waarschijnlijk ingekocht; hier kan je er vanuit gaan dat het met de hand is gemaakt. Helaas waren er deze dag maar twee klassen op de school aanwezig in verband met een staking. De ene klas was opdrachten aan het maken op de computer en de andere klas zong luidkeels liedjes voor ons. Er werd door een leraar verteld dat ouders het grootste probleem zijn hier. Zij werken overdag en hebben vaak zelf niet op een school gezeten. Als de kinderen huiswerk meekrijgen, reageren ouders daar niet positief op. 

De kinderen moeten elke dag lopen naar hun school. Uit ervaring (door het gewoon zelf te hebben gedaan) kan ik vertellen dat dat best pittig is. Wat wel fijn is, is dat de omliggende woningen dicht bij elkaar liggen. Vriendjes en vriendinnetjes wonen dus gelukkig om de hoek 🙂

Nadat we de basisschool hadden bezocht gingen we een wandeling maken in de bergen. Een mooi stuk stijgen. Wanneer je achter je keek een fantastisch uitzicht op het dal. Mooi groen van de bomen, rood van de bergen en wit door de mooi bloesembomen. Nadat we de rotsen hadden getrotseerd, kwamen we uit in een ouderwets Berberdorpje. Het enige moderne was de elektriciteitskabel, want we hadden het idee dat we in het jaar 0 waren. Kippen liepen los op straat en alles werd nog vervoerd met de ezel. Ook hier konden weer geweldige foto’s worden gemaakt, iets wat je nooit meer zal zien en vooral niet in Nederland. Maar in de verte hoorden we toch wat gezang, het bleek een schooltje te zijn. Ook deze school had weer vele kleuren. De tocht vervolgde we met z’n allen weer verder omhoog. Op de top konden we weer mooie kiekjes maken. Iedereen moest even bijkomen en daarna gingen we met z’n allen weer naar beneden. Langs de afgrond had je een heel mooi zicht op het dal. Zo nu en dan kwam er een oude, overvolle auto langzaam omhoog. Deze auto vervoerde dan voedingsmiddelen voor de dorpjes in de bergen. Na een lange lus kwamen we weer aan bij het restaurant waar we eerder op de hadden geluncht. Even een stoeltje erbij en geëvalueerd. Tot slot nog de bus in om te kunnen genieten van een adembenemend uitzicht en de rust. Iedereen was moe en moest even bijkomen na een innoverende dag.