Esmee Zegers, 3e-jaars studente Leraar Duits.

Grüß Gott!

Op 20 februari was het zover. De reis naar Wenen kon beginnen! In het begin vond ik het heel erg spannend om te vertrekken. Ik zag er zelfs een beetje tegenop. Uiteindelijk aangekomen in Wenen, zijn die spanningen snel weggegaan.

Ik heb meegedaan aan de introductieweek en daar heb ik iedereen van mijn Erasmusgroep leren kennen. Het was een erg internationaal groepje. Mensen uit: Nederland, Duitsland, Spanje, Finland, Zweden, Turkije, Oekraïne, Rusland en Polen. Tijdens de introductieweek zijn we erg veel met elkaar opgetrokken. Hierdoor leerden we elkaar ook gelijk goed kennen. Het was een erg open en gezellige groep, dus de sfeer was meteen goed.

Corona…

Een paar weken later kregen we te horen dat alle scholen gingen sluiten in Oostenrijk. De coronacrisis was nu ook bij ons een feit… Ik ben maar één dag op school geweest. Velen besloten naar huis te gaan. Ik heb er een lange tijd over nagedacht om ook te vertrekken, maar ik ben gebleven. Dit was een soms wel even moeilijk voor mij, omdat ik uiteindelijk als enige van mijn opleiding nog steeds in het buitenland was. In het begin dacht ik dat mijn familie eind april en begin mei me wel op konden zoeken, maar dit was helaas onmogelijk. De grenzen waren gesloten, dus mijn familie kon mij niet opzoeken en ik hen ook niet. Gelukkig had ik heel erg veel steun aan mijn Erasmusgroep en zij hebben mij geholpen toen ik het even moeilijk had.

Voordat Oostenrijk in lockdown ging, ben ik samen nog met mijn groep een weekendje in de bergen gegaan. Om nog even te genieten van de vrijheid. Ik heb de eerste keer op ski’s gestaan en dat was al een hele ervaring aan zich. Na het leuke weekend begon de lockdown. Oostenrijk had erg strenge regels tijdens de lockdown. Je mocht alleen met familie of huisgenoten over straat en hierop werd streng gecontroleerd door de politie. Ik ben zelf ook en keer aangesproken, omdat ik met een meisje ben gaan wandelen. Ze vroegen welke relatie we tot elkaar hadden en we hebben gezegd dat we huisgenoten waren. Toen was het helemaal goed. De stad was erg veranderd. Alle winkels, op apotheken en supermarkten na, waren gesloten en de straten waren leeg. Dat was echt even wennen, want ik was Wenen heel anders gewend. Het was ook verplicht om overal mondkapjes op te doen. Uiteindelijk was ik daar zo aan gewend dat ik niet meer zonder mondkapje de deur uitging.

Versoepelingen

Na een maand kwamen er versoepelingen. Oostenrijk was het eerste land dat de maatregelen versoepelde. We moesten nog steeds de mondkapjes op, maar je mocht nu wel met meer mensen afspreken. Ik heb bijna iedere dag iets met mijn Erasmusgroep ondernomen en we hebben een erg goede band opgebouwd. Sommigen zijn vanwege Corona naar huis gegaan, maar meer dan de helft is gebleven. We zijn vaak gaan picknicken of hebben in het Donaukanaal gezwommen. Uiteindelijk gingen de winkels, restaurants en cafés ook weer open. Afstand houden was nog steeds een plicht, maar we konden weer genieten van de heerlijke schnitzels. Sinds kort mogen we ook weer door het land reizen. Ik heb samen met mijn Erasmusgroep Salzburg, Mondsee, Hallstatt en Mödling bezocht. Graz staat nog op de planning.

Een geweldige tijd

Ondanks alles heb ik een geweldige Erasmustijd gehad. Ik heb geweldige mensen ontmoet, die ik nooit meer zal vergeten. Tijdens deze tijd heb ik geleerd om van de kleine dingen te genieten, bijvoorbeeld gaan wandelen of met vrienden afspreken. Je moet er zelf iets leuks van maken en dat is me zeker gelukt.

Ik voelde me helemaal thuis in Wenen, maar ik genoot er soms ook nog weleens van om de toerist uit te hangen. De stad ken ik onderhand wel op mijn duimpje. Door de online lessen had ik uiteindelijk veel meer vrije tijd over. Deze tijd gebruikte ik om de stad te verkennen of om met vrienden af te spreken. Wenen is een prachtige stad met op iedere hoek van de straat een prachtig gebouw vol versieringen. De mensen zijn ook erg vriendelijk. Wanneer je hulp nodig hebt, zullen ze je direct helpen. Je kunt ontzettend veel dingen ondernemen Wenen. De stad zit vol met musea, bezienswaardigheden en bars. Ik kom zelf uit een klein dorpje, dus ik was zo’n grote stad helemaal niet gewend. Daar wen je uiteindelijk heel snel aan. Je kunt de drukte opzoeken in het centrum, maar je kunt ook van de rust genieten in de natuur rondom Wenen. De Donauinsel (Donaueiland) is hier een voorbeeld van. Het eiland is 20 kilometer lang en ligt midden in de Donau. Ik heb hier vele dagen, toen alles nog gesloten was, doorgebracht. Sinds kort hebben we het Donaukanaal ontdekt. Dit is een soort hangplek voor studenten en met mooi weer zit het hier iedere avond vol. De clubs zijn nog steeds dicht, dus we hebben dit als een soort vervanging gevonden. Je kunt hier tot de late uurtjes feesten.

De keuze om te blijven, was de beste keuze die ik ooit heb gemaakt. Dit had ik absoluut niet willen missen. Ik heb veel tijd met mijn Erasmusvrienden doorgebracht en we hebben er elke keer weer iets leuks van gemaakt. Ik zie er zelfs een beetje tegenop om naar huis te gaan. Het is fijn om mijn familie en vrienden na 4 maanden weer te zien, maar ik zal deze tijd nooit vergeten.

Tschüss Babba!