Rosa Derksen, derdejaarsstudente Leraar Nederlands.

Maandag 23 maart is mijn avontuur op dushi Curaçao dan toch vroegtijdig beëindigd. De afgelopen twee maanden, welgeteld, heb ik samen met Sadé Netto doorgebracht in ons huisje aan de Telamonstraat. Op 23 januari zijn wij ’s avonds aangekomen op het eiland en 23 mei zou ons avontuur eigenlijk afgelopen zijn. Met veel zin, maar ook spanning, stapten wij het vliegtuig uit, de hitte in. Na een kleine vakantie van anderhalve week, ben ik begonnen als docente Nederlands en als remedial teacher.

Docente Nederlands

3 februari ben ik gestart als docente Nederlands op het Maria Immaculata Lyceum in Willemstad. Het Maria Immaculata Lyceum, afgekort MIL, is een havo/vwo-school in Otrabanda. Ik ben naar Curaçao gekomen om vooral les te geven. Ik heb drie dagen in de week lesgegeven aan mijn vaste klas: HV2C. Ook heb ik veel uren overgenomen, waardoor ik vaak alleen voor de klas stond. Uiteindelijk heb ik meer alleen voor de klas gestaan, dan dat er iemand meekeek en dat is iets wat mij erg beviel. Uiteindelijk heb ik lesgegeven aan klas 1, 2 en 4. Je zult denken: havo 4 mét een tweedegraads bevoegdheid?! Ja! Op Curaçao kan het allemaal.

Remedial teacher

Naast dat ik drie dagen van de week de rol van docent op mij nam, ben ik ook remedial teacher geweest voor een paar weken en dit deed ik in het funderend onderwijs. In Nederland zijn dit de basisscholen. Ik ben remedial teacher geweest op Kollegio Nechi Pieters. Ik heb één dag in de week deelgenomen aan het FEC-project. FEC staat voor Fair Educational Chance. Dit is een project dat arme scholen een kans wil geven, door scholen binnen het funderend en voortgezet onderwijs te ondersteunen met behulp van onderwijs-, welzijns- en gezondheidsinterventies ter verhoging van een eerlijke kans op onderwijs. Door het zien van mijn eigen middelbare school, het zien van ‘rijke’ basisscholen en het zien van kansarme basisscholen, ben ik gaan beseffen dat Curaçao echt uit twee delen bestaat: welvaart en armoede.

Mijn verblijf op Curaçao verliep eigenlijk best soepel, vrijwel elke dag na stage was ik op het strand te vinden en elk weekend werden er feestjes gepakt. Ik zat midden met mijn klas in de toetsweek, totdat er op 13 maart een bericht volgde dat de eerste Coronapatiënt op Curaçao was gesignaleerd. Vanuit Nederland kreeg ik via mijn ouders en vriendinnen wel het een en ander mee en het zou niet lang meer duren voordat het virus ook dushi Curaçao zou bereiken. Het betrof een Nederlandse toerist, waardoor binnen no time het hele eiland in totale lock down ging. De strandtenten werden gesloten, de bedjes moesten anderhalve meter uit elkaar staan en je mocht thuis geen mensen meer ontvangen. Uiteindelijk mocht je nog maar op bepaalde dagen de straat op, om bijvoorbeeld je boodschappen te doen. Al deze dingen maken een leven op Curaçao een stuk lastiger, waardoor ik uiteindelijk toch de beslissing heb genomen om op 23 maart naar huis te vliegen. Helaas is er na twee maanden een einde gekomen aan mijn geweldige avontuur. Maar niet getreurd, mi ta bai back!

Benieuwd naar mijn avontuur? Klik dan hier!