Ingrid Tijdink en Bart Poelhuis

De dag begon vandaag om half acht, we kwamen uit bed en kleedden ons aan, deden ons haar en poetsten onze tanden. We wilden er piekfijn uitzien voor ons scholenbezoek, we ontbeten en wachtten in een lekkere ochtendzon tegenover het hotel op onze lift. We hebben twee scholen bezocht; een privéschool die zowel primair als secundair onderwijs aanbood én een school waarbinnen de leraren werden opgeleid.De bezoeken aan de scholen was een erg mooie ervaring. De eerste school die we bezochten (de primaire/secundaire school) leek best wel op een Nederlandse school. Kinderen kregen les in lokalen met een soortgelijke inrichting als in Nederland (veel vormen en kleuren in de klassen van het primair onderwijs en vakgerelateerde objecten in de klassen van het secundaire onderwijs). Opvallend was dat de scheiding tussen docent en leerling groter leek te zijn dan in Nederland. Bij binnenkomst van de docent (en ook bij de binnenkomst van ons) gingen de leerlingen allen staan. Daarnaast werd de docent aangesproken met “Monsieur/madame professeur”; iets wat je ook niet zomaar ziet gebeuren in Nederland. Wat ons verbaasde was dat de docenten niet zeer streng leken te zijn. Er was vrij veel onrust in de klas en docenten kwamen niet met consequenties. We hadden verwacht dat er meer tucht zou zijn op de Marokkaanse scholen. De leerlingen vonden ons in ieder geval erg interessant, telkens als we langskwamen zagen we verbaasde blikken en werd er enthousiast gezwaaid. Het schoolsysteem kwam ons bekend voor van het Franse of zuid Belgische systeem, hier heerst ook een duidelijk hiërarchie verschil tussen docent en leerling.

De lerarenopleiding – die we bezochten- leek ook veel op onze opleiding. De les die we bijwoonden was vakdidactiek. Tijdens deze lessen leerden de studenten hoe ze problemen tijdens het lesgeven konden verhelpen en hoe voorkennis gebruikt kan worden in lessen. Dit kwam overeen met de onderwijskunde/vakdidactieklessen die wij gehad hebben op de opleiding. De studenten opperen een probleemsituatie, vervolgens wordt in de groep besproken wat tot het probleem heeft kunnen leiden en als laatste worden de oplossingen ingebracht. Na het bespreken binnen de groepen wordt het gesprek voor de klas in het kort verteld. Er was ook een labzaal waar de praktijklessen gegeven werden. De studenten leren daar hoe ze praktijklessen als goed middel in kunnen inzetten om leerstof over te brengen. De labzaal en de materialen daar waren van mindere kwaliteit dan in Nederland, maar naast dit kleine verschil is het hetzelfde als in ons land. Er werd verteld dat er veel waarde wordt gehecht aan praktijklessen. Dit vond was mooi om te horen, we hadden namelijk verwacht dat het onderwijs in Marokko vrijwel alleen theoretisch zou zijn.

Al met al vonden we het bezoek aan de scholen een mooie ervaring. We hebben nieuwe inzichten gekregen in het Marokkaanse onderwijssysteem en de lerarenopleidingen. Daarnaast hebben we nieuwe mensen leren kennen en nieuwe opvattingen gekregen over het Marokkaanse onderwijs.

Na het bezoek hebben we het educatieve deel van de dag afgesloten met het schrijven van deze blog, onder het genot van een biertje in de Marokkaanse zon.