Leraar worden

‘Bijna’ afgestudeerd aan de Pabo-ALO, wat nu?

13 januari 2023 door

Floris, 4e-jaarsstudent Pabo-ALO

Ik ben Floris Brinkman, 4e-jaarsstudent van de Dubbele leraren opleiding Pabo-ALO. Na drie jaar lang combineren ga ik nu twee afstudeerjaren in: dit jaar voor de pabo en volgend jaar voor de ALO. ‘Bijna klaar’, betekent dus ook ‘al heel veel gehad’. Ik denk in dit hectische afstudeerjaar, wat haast een pleonasme moet zijn, terug op mijn studietijd.

Extra uitdaging

Ik denk terug aan hoe ik ooit per se eerst havo-vwo wilde doen, zodat ik ‘Sport+’ kon volgen. Ik denk terug aan hoe ik vervolgens naar mijn gymdocenten opkeek, aan hoe ik daarop besloot de reguliere ALO te willen doen en aan hoe mijn zekerheid voor die opleiding vervolgens teniet werd gedaan door één enthousiaste leerkracht op de HAN Open Dag.

“Een extra uitdaging na je vwo, grotere baankans, afwisseling, breder opgeleid, ambitieuze kritische jongens als jij hebben we nodig…”

Ik was om. In 2019 begon ik gemotiveerd aan de pittige, maar gave Dubbele lerarenopleiding die mij beloofd werd. Gelukkig werd aan die belofte voldaan.

Verrassend leuk

Ik denk terug aan het eerste jaar waarin je in hoog tempo op zoek gaat naar het antwoord op de vraag: Kan en wil ik leerkracht worden?

Ik beleefde zoveel plezier op stage dat ik mezelf ineens ook voor de klas zag als meester van groep 3. Ik ontdekte een nieuwe doelgroep en de algemene passie voor ‘lesgeven’. Ondertussen oefende en verbeterde ik nieuwe sportvaardigheden, leerde ik mijzelf houding te geven voor een klas en leerde ik over dat wat ik interessant vind: het doen, het laten en de ontwikkeling van het menselijk lichaam.

Groepsgevoel

Van welke vooropleiding je ook komt, een flexibele en proactieve houding die deze opleiding van je vraagt is niet altijd makkelijk. Bof ik even dat Pabo-ALO’ers blijken te functioneren als team. Ik kwam in een klas met als missie er (letterlijk) een geslaagd jaar van te maken, samen te werken en plezier te beleven.

Ik denk terug aan de grote groep die, na wat corona vertraging, met de Propedeuses in de handen stond. Met diezelfde mindset en dat groepsgevoel zijn we ook corona doorgekomen: durven vragen, naar elkaar omzien, stimuleren en ondersteunen. Alleen samen kregen we corona onder controle toch? Als je weet wat je mist, doe je er alles aan om samen in diezelfde fijne groep terug te komen.

Overtuiging

Ik denk terug aan hoe ik in de derde ineens tóch overtuigd was dat ik het voortgezet onderwijs in zou gaan. Ik had met zo onwijs veel plezier stagelopen en na het geven van dansen wist ik het vrijwel zeker.

Ik denk terug aan hoe we vorig jaar onze pedagogische en didactische keuzes leerden verantwoorden. Ja, je wil en kan leerkracht worden. Maar waarom wil je dat? Wat vind jij belangrijk? Welke keuzes maak je dan? Man, wat was dat waardevol. Het hebben van een visie: daar kunnen ze in de Tweede Kamer nog van leren.

Hoge verwachtingen

Grenzen verleggenIk denk terug aan hoe ik beide kernfases, door hoge verwachtingen van mezelf en anderen, met bloed, zweet en tranen, maar vooral plezier haalde. En hoe ik daarna in dit jaar belandde, het eerste afstudeerjaar. Na drie jaar combineren kwam ik in de afstudeerfase van de pabo. Terwijl ik net had ontdekt dat ik het voortgezet onderwijs in wilde.

Ik denk terug aan hoe snel ik schakelde. “Dit jaar alles geven en ook gewoon onwijs veel bijleren, van klassenmanagement, differentiëren, oudergesprekken tot pedagogisch handelen.” En verhip, ik beleef er toch ook wel weer heel veel plezier aan.

Ik kijk vooruit

Dus wat nu? Ga ik dan toch het basisonderwijs in? Of ga ik twee parttime banen combineren? Of… Er kan nog zoveel.

Eigenlijk is de ambitie om fulltime in het voorgezet onderwijs bewegingsonderwijs te geven er nog steeds. Maar wat had ik een hoop gemist als ik niet bij de deur van de HAN Open Dag werd opgewacht door een inspirerende, motiverende en enthousiaste leerkracht.

Dat wil ik ook worden: inspirator, motivator en verbinder met een passie voor bewegen, grenzen verleggen en doorontwikkelen.

Dus ik zit hier helemaal op mijn plek en ik ga wel zien wat de toekomst brengt.