Anrien is vierdejaars student lerarenopleiding Frans

“Dus.. dames en heren, gaan jullie in leerjaar 4 een scriptie schrijven.”

Hoera. Al drie jaar heb ik me niet verheugd op het schrijven van een afstudeerscriptie. Ik weet niet hoe het komt, maar iets aan dat woord staat me tegen. Het klinkt als iets wat groot en enorm moeilijk is. Ik kreeg het altijd een beetje benauwd als mensen het erover hadden. Het leek altijd nog ver weg, maar de tijd gaat altijd sneller dan je denkt.

Dit jaar is het zover. Behalve dat we het hele jaar voor de klas staan, wordt er van ons verwacht dat we een onderzoek doen. Want je moet niet alleen je vak beheersen en een goede leraar zijn, op de HAN wordt ook gekeken of je wel onderzoeksvaardig bent. Waarover dat onderzoek gaat, mag je helemaal zelf weten. En omdat ik weet dat ik, laten we zeggen, niet zo heel goed ben in besluiten nemen, ben ik al vanaf het moment dat ik voor het eerst hoorde van een scriptie (in leerjaar 1) bezig met het bedenken van mijn onderwerp.   

Een scriptie? Wat is dat?
Met je scriptie ben je een heel studiejaar bezig. Je gaat iets onderzoeken binnen je vakgebied of over onderwijs in het algemeen. De bedoeling is dat jij er iets van leert, maar ook dat de school waar je werkt er iets aan heeft. Soms vraagt de school je om iets te onderzoeken. Als dat niet het geval is, mag je zelf iets bedenken. Wat kun jij verbeteren aan jouw lessen zodat de leerlingen beter/makkelijker/sneller leren?

Nu zijn er altijd dingen die beter kunnen, dus dat is gauw gevonden. Maar zijn jouw leerpunten ook van waarde voor de school? En welke problemen zijn groot genoeg om er een jaar aan te kunnen werken, maar ook weer niet zo groot dat het een vijfjarenplan wordt?

Steuntje in de rug
Gelukkig sta je er bij het zoeken naar een onderwerp en het uitwerken van je scriptie niet alleen voor. Zowel op de school als op de HAN word je geholpen. Het is jouw onderzoek, jouw werk, jouw scriptie, maar er is altijd iemand die je kan helpen als je vastloopt of die je ervan weerhoudt om volledig de mist in te gaan. Iemand die over je schouder meekijkt.

Mijn advies
Mocht je nou zelf ooit net zo besluiteloos zijn als ik, dan is mijn advies om de bibliotheek in te duiken en alle boeken uit de kast te trekken die je interessant lijken. Of om even bij de HAN aan te kloppen en aan iemand te vragen om even met je mee te denken. Of je wacht gewoon net zolang totdat je ineens tegen het perfecte onderwerp aanloopt. Of totdat iemand iets zegt waarvan je denkt: Ja, dat is het! Of totdat je per ongeluk een studieboek in handen krijgt dat je ineens een stuk dichter bij je doel brengt. Bij je onderwerp. Bij je scriptie. Bij je afstuderen.

Website lerarenopleiding Frans