Britt de Ruiter, derdejaarsstudente Pabo

Hallo Julle! hoe gaan dit? Ik ben Britt de Ruiter, 21 jaar en ik studeer PABO aan de HAN in Nijmegen. Sinds 11 februari loop ik voor ongeveer 5 maanden stage in Genadendal in Zuid-Afrika! Ik loop hier stage op de L. R. Schmidt primary school en hier geef ik 3 dagen in de week remedial teaching aan de leerlingen van graad 1. De andere dag geef ik samen met 2 medestudenten muziek lessen aan zwakke leerlingen. De leerlingen van graad 1 zijn allemaal tussen de 6 en 9 jaar oud en hebben moeite met rekenen. Om deze reden zijn wij als PABO studenten gevraagd om deze leerlingen een handje te helpen. In deze blog wil ik de grootste verschillen tussen Zuid-Afrika en Nederland met jullie delen, en vertellen wat ik hiervan heb geleerd. Baie leesplezier!

Een nieuwe cultuur is even wennen
Het eerste verschil wat ik met jullie wil delen is misschien wel het allergrootste verschil dat ik tot nu toe heb opgemerkt. In het begin van de stage kwam ik er namelijk achter dat het er hier heel anders aan toe gaat dan in Nederland. Ik was hier natuurlijk wel op voorbereid, maar geloof me, in werkelijkheid is het altijd anders! Als echte Nederlander ben ik gewend aan een hoog werktempo en ik houd van veel structuur. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat dit hier beide niet zo belangrijk is. Op de school wisten de docenten wel dat wij kwamen, maar zij gaven al meteen aan dat wij ons eigen ding moesten gaan doen. Nu is het zo dat ik dat heel fijn vind, maar op een school in een land, en met een hele andere cultuur is dit best lastig. Na wat tips van voorgaande studenten en door in gesprek te gaan met de docenten van de school, kreeg ik een lijst met studenten om te begeleiden. Ik moest er wel zelf achter proberen te komen wat de leerlingen al konden, maar ik kon in ieder geval aan de slag. Eindelijk!

‘Flexibel zijn’ is het antwoord
Nadat ik de lijst met leerlingen ontvangen had kon ik eindelijk aan de slag met remedial teaching! Ik was super gemotiveerd om deze leerlingen alles bij te leren op het gebied van rekenen. Zoals ik hierboven al beschreef…. alles gaat anders dan in Nederland, en daar kwam ik alweer snel achter. Ik wilde de eerste leerling van de dag uit de klas gaan halen om te begeleiden, toen ik van de docent te horen kreeg dat deze leerling ziek was. Ik begreep dit en vroeg naar de volgende leerling. Drie leerlingen verder had ik nog steeds geen leerling om uit de klas te halen. Dit bleek de normaalste zaak van de wereld te zijn, want als het slecht weer is komen sommige leerlingen niet naar school. Zoals het kopje van deze alinea dus al aangaf… Flexibel zijn is hierop het antwoord!

De laatste loodjes
Het laatste verschil wat mij is opgevallen tijdens mijn tijd hier is denk ik het verschil waar ik tevens ook het meeste van heb geleerd. Dit is dat de mensen hier in Genadendal veel opener en vrolijker zijn dan de mensen in Nederland. Ondanks de arme thuissituaties van de meeste mensen en kinderen hier, zijn zij altijd vrolijk en in voor een praatje. De leerlingen lopen elke dag op school met een lach op hun gezicht en dit is iets wat ik de kinderen in Nederland graag wil meegeven. Het is belangrijk om vaker te lachen en stil te staan bij wat wij in Nederland allemaal voor luxe hebben. Dit lijkt mij een mooie zin om deze blog mee af te sluiten, en zoals ze hier zeggen: Jij moe nie worry nie. Alles zal reg kom!