David Smit, derdejaars student

Ik zit hier nu op ongeveer 13000 kilometer afstand te bedenken wat ik allemaal in mijn blog ga zetten. Ik heb al zoveel meegemaakt en ervaringen opgedaan. En ‘’time flies when you’re having fun.’’ Daar is niks aan gelogen. Ik zit hier nu drie maanden. Ik kan wel stellen dat dit de beste en meest waardevolle maanden van mijn leven zijn. Ik vertel korte verhalen over ervaringen die (wat mij betreft) typisch zijn voor Zuid-Afrika.

Toen we met de auto van het vliegveld in Kaapstad naar ons huisje in Genadendal reden voelden we ons al welkom. De Zuid Afrikanen hebben namelijk een gewoonte op de snelweg. Een gewoonte waaraan je meteen de warmte en gastvrijheid van de Zuid-Afrikanen kan zien. Als je namelijk wordt ingehaald door een auto, bedanken ze je doormiddel van de alarmlichten (driemaal). Ik vond dit zo mooi om te zien en is wat mij betreft de Zuid-Afrikaanse gastvrijheid in een notendop.

De eerste dagen waren wel een enorme cultuurschok. Je beseft tijdens de eerste wandeling door het dorp hoe goed je het thuis hebt. Sommigen woningen zo groot als een schuur met slechte isolatie. Maar de mensen; er komt een aanstekelijke waas van geluk en positiviteit van de bewoners af. Iedereen begroet je en maakt een praatje. En met iedereen bedoel ik IEDEREEN. In Nederland is het raar als je naar ‘vreemden’ zwaait. Hier is het raar als je NIET naar vreemden zwaait. Dit maakt ook dat wij ons heel snel welkom en veilig voelden en waarom ik van dit land ben gaan houden. Dit heeft alles te maken met het collectivisme dat heel erg naar voren komt in Zuid-Afrika. Alles gebeurt hier SAMEN. Er wordt naar iedereen omgekeken. Dat was in het begin een rare maar fijne gewaarwording voor ons, Nederlandse individualisten.

Mijn project doe ik op de LR scmidt, primary school. De leerlingen zijn een uitdaging. Dat kan je zo wel stellen. Leraren proberen er heel kort op te zitten maar met 55 leerlingen is dit natuurlijk erg lastig (ja je hoorde het goed, 55!). Ik merk dat deze leerlingen me pakken. Direct, interactief, leergierig maar zeker ook erg brutaal in sommigen lessen. Leerlingen komen hier natuurlijk ook uit een heel ander milieu dan leerlingen in Nederland. Ik merk en hoor dat er veel heftige dingen thuis en op straat gebeuren (denk aan alcohol, drugs, etc.).  Leerlingen maken dingen mee die ze eigenlijk niet mee mogen maken op die leeftijd. Daar moest ik echt even aan wennen. Een ding wat ik me nu wel heel goed besef is hoe verwend leerlingen in Nederland zijn. Iedereen heeft een Ipad waarmee ze van alles kunnen doen. Hier heeft niet eens iedereen een boek. Laat staan dat er überhaupt ICT mogelijkheden zijn. Er is een digibord in een lokaal. Leren de kinderen daardoor minder? Ik denk van niet. Hier zijn de kinderen al op vroege leeftijd heel handig en creatief. En daardoor ook veel zelfstandiger. Dat verschil is groot. Dus je kan jezelf afvragen; wat is nou ‘’beter’’?

Elk weekend rijden we met onze auto naar Kaapstad. Er is zoveel te zien en te doen. Kijk voor mijn uitstapjes op mijn polarsteps: https://www.polarsteps.com/DavidSmit3/1388141-minor-zuid-afrika

Toch heb ik moeite met een aspect. De tegenstellingen in het land (denk aan verschil arm/rijk-blank/donker). Voorbeeld: Ik zie vooral donkere mensen met parasols en ligbankjes naar de toeristen rennen. Toen ik een toerist ook nog hoorde zeggen “hurry up , im waiting” gingen mijn nekharen overeind staan. Ik begin dit onderscheid vaker te zien. Op terrasjes, winkels, hostels, etc. Natuurlijk heb ik me hier thuis op voorbereid (verschil arm/rijk, blank/donker) en natuurlijk is dit niet overal het geval, begrijp me niet verkeerd. Op heel veel plekken is het wel goed. Echter merk ik dat het toch nog erger is dan ik had verwacht. Ik heb het er al met verschillende mensen over gehad. Er is wel degelijk verandering aan de gang, echter gebeurd dit langzaam. Een cultuur die in honderden jaren zo tot stand is gekomen verander je ook niet zomaar. Toch merk ik dat ik er moeite mee heb. Ook zeker met de armoede (verschil rijk/arm). In het begin voelde ik me bijna bezwaard om met mijn mooie kleren door bepaalde straten te lopen waar kinderen je smeken om een brood. En dat zijn er helaas niet weinig. Het frustrerende is dat je wilt helpen. Maar dat gewoonweg niet kan. Jij kan ze niet uit die situatie halen. Het enige wat ik dan af en toe kan doen is wat geld afgeven. Helaas zie je dat geld vaak naar een groep andere mensen gaan. En wat er dan mee gebeurd…. in ieder geval geen brood voor het kind. Misschien ben ik te naïef maar toch zal ik het blijven doen.

Het vervelende is dat je na een aantal weken toch gaat wennen aan dat beeld. Ik vind het daarom juist belangrijk om dit op te blijven schrijven.

Een belangrijk motto in Zuid-Afrika is ‘’alles sal reg kom’’. Dat is ook de titel van mijn blog omdat deze zin wat mij betreft Zuid-Afrika goed beschrijft. Wij in Nederland zijn altijd druk en gehaast. Snel de trein halen of snel het verslag afronden voor de deadline! In Zuid-Afrika gaat alles een stuk relaxter. Alles sal reg kom betekent alles zal goed komen. Deze zin zie je ook terug in de mensen. Mensen zijn altijd relaxt en behulpzaam. Hier zeggen ze: Geen stress, daar krijg je grijze haren van!

Ik denk dat wij Nederlanders hier nog veel van kunnen leren. Af en toe mag het wel eens wat minder snel. Daar is niks mis mee. Sterker nog, ik denk dat het goed is om af en toe een stap terug te zetten! Dat is een belangrijke ‘’motto’’ die ik heb geleerd hier en mee zal nemen naar Nederland.

Alvast bedankt voor het lezen van mijn eerste blog, of zoals ze hier zeggen: Baie Danki!