Max Willemsen, student Leraar Engels.

Op 2 januari 2020 was het zo ver voor mij. Een vliegreis van ongeveer acht uur, het langste wat ik ooit heb moeten vliegen. Voor mij was dit best spannend, maar ik wist dat het uiteindelijk wel waard zou zijn.

Ik kwam om ongeveer 10 uur s’avonds aan in Antigonish, Saint Francis Xavier University, vermoeid door de vlucht, het lange wachten op de bus en de busreis zelf. Om 10 uur werden wij nog verwelkomt door studenten en het team International Office. Ik werd snel geholpen en verwezen naar mijn appartement en ik kon daar ook heerlijk slapen. Gelukkig is er op loopafstand een supermarkt waar ik terecht kon om mijn spullen te halen. Gek genoeg waren goederen zoals groenten en fruit vrij prijzig in vergelijking met Nederland.

Nadat ik mijn boodschappen voor de komende tijd had gedaan kon school beginnen. Ik had vakken zoals Psychology, Philosophy, The Art of Listening, Spanish en History of Pop Music. Deze waren allemaal erg interessant en verrijkte mijn kennis en visie op verschillende aspecten zoals taal, muziek en de manier hoe wij denken. History of Pop Music was een ‘night class’ dus ik moest om 18:30 tot 21:30 nog luisteren hoe muziek van Robert Johnson, Elvis, Led Zeppelin, Beatles en meer, tot stand kwam en wat voor effect dit had op de wereld.  Het was interessant, maar wel laat om nog lessen te volgen naar mijn mening.

Los van de lessen die ik heb moeten volgen, heb ik ook veel mensen leren kennen die bij mij in het gebouw zaten, waarmee ik ook vaak ging afspreken om spellen te spelen, samen te koken of een drankje te doen. Deze mensen kwamen onder andere uit Denemarken, Schotland, Australië, de Bahama’s en India. Ik heb dus veel van hun cultuur ook kunnen leren. Ook heb ik met deze mensen gitaar gespeeld en veel mooie momenten gemaakt die ik niet snel zou vergeten.

Ik heb ook ijshockey wedstrijden voor het eerst meegemaakt en ik moet zeggen dat dat nogal een ruige sport is om te zien, laat staan om te spelen. Af en toe ging het zelfs nog tot het vechten door. Ik moet wel zeggen dat dit een erg gave sport is om te zien, vooral op professioneel niveau!

Helaas werd alles korter gemaakt door COVID-19, ik moest eerder naar huis en ik moest na 2,5 maand al afscheid nemen van alles en iedereen. Gelukkig heb ik nog wel regelmatig contact met deze mensen en wij hebben ook plannen om nog een keer af te spreken wanneer dit mogelijk is.

Al met al kijk ik terug op een leuke ervaring waarin ik veel mensen heb leren kennen, maar ook nieuwe informatie heb kunnen krijgen over verschillende onderwerpen. Wat mij ook voornamelijk is bijgebleven was dat de mensen uit Canada ook echt net zo vriendelijk zijn zoals het wordt uitgebeeld. Het zijn echt zulke lieve mensen, waarbij je altijd terecht kunt. Ook had Canada veel natuur te bieden die ik mocht bewonderen. Zoveel groen als dat je maar kunt zien en regelmatig een adelaar spotten is zeker geen vervelend beeld om te zien.