Yasemin, 2e jaars deeltijder lerarenopleiding Engels

De dag is goed begonnen, de zon schijnt, het uitzicht vanuit onze kamers in het Teacher’s House, het lerarenverblijf waar wij verblijven is geweldig en de sfeer in de groep is goed. Vandaag staat de ontmoeting met de buddy’s bij de Faculteit Educatie van Dokuz Eylül Universiteit centraal. Anneli praat ons voor vertrek nog even bij over wat wij straks kunnen verwachten. Terwijl iedereen aandachtig luistert schieten Ibrahim en Amy nog een paar mooie foto’s met hun professionele camera’s.

Met zijn allen lopen we naar de bushalte waar wij de stadsbus naar Buca (Boedja) nemen. Dat is de wijk waar de Universiteit staat. Als de bus eenmaal vertrekt merken we vrij snel dat het uitzicht verandert. Het valt ons meteen op dat dit deel erg verschilt met de wijk waar het Teacher’s House staat. Je kunt hier nog duidelijk de invloeden zien uit de Levantijnse periode in de stad. De statige 19e eeuwse herenhuizen uit deze periode staan nog steeds te pronken tussen de moderne gebouwen uit de 20e en 21e eeuw.

Na al deze indrukken opgenomen te hebben arriveren we bij de universiteit. Daar krijgen we te horen dat wij onze buddy’s in de middag gaan ontmoeten in plaats van nu. Onze presentaties over Nederland zullen we dan ook moeten uitstellen tot de buddy’s er zijn. Het programma wordt omgegooid. Dat betekent dat we het schoolbezoek dat wij in de middag zouden afleggen eventueel naar een ander moment gaan verplaatsen. We merken dat het nogal flexibiliteit vergt van de organisatie om dit alles op het laatste moment geregeld te krijgen. Wij hebben er alle vertrouwen in dat het allemaal wel goed komt en dat ons programma vandaag in een iets andere volgorde dan gepland doorgang zal vinden.
Onze verwachting komt uit als ’s middags onze buddy’s aankomen bij de universiteit. Na een korte introductie door Güzin en Anneli , laten we onze Turkse vrienden nader kennismaken met de Nederlandse cultuur. We laten ook kort een aantal voorbeelden van een klassensituatie in Nederland zien en doen voor hoe Hollandse spelletjes zoals koekhappen en spijkerpoepen gespeeld worden.

Als we later in de middag de scholen bezoeken worden we letterlijk ondergedompeld in de klassen. De leerlingen spreken geen Engels en veel leerkrachten ook niet. Dat levert grappige situaties op. Sommigen van ons hebben op deze school een les geobserveerd en anderen zijn letterlijk aan het werk gezet in de klas. Nadat we weer terug zijn op de campus zijn we toe aan het bespreken van de observaties tijdens een briefing. Iedereen formuleert kort wat de ervaringen zijn. We hebben veel verschillen gezien, maar ook veel overeenkomsten. Een duidelijk verschil was de manier waarop mensen hier met afspraken omgaan en de kwaliteit van de informatievoorziening laat soms nog wel eens te wensen over. Maar de flinke dosis gastvrijheid en de behulpzaamheid van de mensen om ons heen maakt een heleboel goed. Als het programma aan het einde van de middag afgelopen is keren we terug naar het Teacher’s House, onze hoofden vol met een heleboel zwart-witte maar ook gekleurde beelden van deze drukke dag.

Izmir, april 2013