...Toch denk ik dat je je niet moet laten remmen door negativiteit...

Lichtelijke crisis binnen de Pabo, daar het aantal aanmeldingen van studenten voor komend schooljaar weer drastisch onder het beoogde streefaantal ligt. Een vleugel van ons gebouw werd reeds handig van de hand gedaan, terwijl de Pabo hier met het ixperium, een verrijking, voor terug kreeg. Het studiecentrum kent vanaf heden kortere dagen en dus ben je als student minder flexibel. Gerept wordt over het sluiten van de bovenste etage van het gebouw, allemaal om de ‘klappen’ op te vangen.

Enkele jaren geleden startte de Pabo zelfs met zeven klassen eerstejaars. Het aantal daalde en daalt gestaag tot ongeveer drie. Bovenstaande maatregelen werden al genomen, maar hoe is het mogelijk?

Het lijkt me niet dat er opeens veel minder mensen juf of meester willen worden. Wat denk ik wel bijdraagt is de negatieve berichtgeving. Als je de media moet geloven is het Pabodiploma niets minder dan een garantie tot thuiszitten, hopend op een dagje invallen.  Ook het aantal kinderen dat geboren wordt neemt af, wat het toekomstbeeld begrijpelijk niet echt bevordert.

Je laten remmen?
Toch denk ik dat je je niet moet laten remmen door negativiteit. In elke branche is er wel wat aan de hand. Kijk naar de huizenmarkt, de bankensector, bouwbedrijven, winkels, piloten etc. Is er niet teveel overschot aan iets, dan is er wel teveel concurrentie.

Uiteraard zijn we niet allemaal even “ondernemend”, maar heeft het zin te kijken naar wat slecht is? Beter kijken we naar de mogelijkheden die het ons biedt. Met bij de pakken neer zitten zijn nog nooit potten gebroken.

Maar je laten remmen? niet eens alleen omdat de prognose is dat er vanaf 2016 een lerarentekort is, vanwege de vergrijzing (waarbij een simpel rekensommetje laat zien dat als je in 2013 start, je in principe in 2017 klaar bent, en er misschien wel banen voor het oprapen liggen), maar vooral, waarom zou je je tegen laten houden als je iets echt wilt?

Als je van jezelf zeker weet dat je graag juf of meester wilt worden, soms al vanaf kleins af aan, laat je je dan remmen door pessimisme? Hebben we over een aantal jaar al genoeg kwalitatieve, verrijkende, verfrissende en moderne leerkrachten rondlopen? Ik denk het niet.

Pak het slim aan, doe je best, maak naam, wees ambitieus!
En als je echt graag het onderwijs in wil, geef het dan een kans, dan kom je er vanzelf.

Dit bericht is niet geschreven in opdracht van de HAN. Wél ben ik van mening dat de HAN meer reclame mag/moet maken voor de Pabo. En als daar geen geld voor is, wees dan creatief. Laat dit soort berichten in opdracht van jullie schrijven, ga langs bij middelbare scholen en andersom en inspireer anderen door de juiste mensen op de juiste plek te zetten. Zo kunnen wij gewoon altijd het studiecentrum in, biedt het ons in de toekomst gezonde concurrentie bij sollicitaties en wordt het onderwijs al met al weer een stukje beter! Er zijn overigens nog veel meer redenen om te kiezen voor de Pabo en te worden opgeleid als leerkracht. Als ik die echter allemaal zou benoemen, zal de beheerder van deze blog mij moeten “remmen”, en zoals je hebt kunnen lezen, “hol ik doa nie van”. Daarom doe ik het op een andere manier, wat overigens niet betekent dat ik het niet wil vertellen, maar vraag dat maar persoonlijk of in een berichtje hieronder.