Anrien is vierdejaars student lerarenopleiding Frans

Peru is een prachtig land. We zitten veel in de auto, want de afstanden zijn hier groter dan in Nederland, maar geen moment verveelt het. We rijden door de bergen heen en elk kwartier wisselt het landschap. Het is zo waanzinnig mooi dat ik er stil van word.

Langs de kant van de weg (lees: zandpad met kuilen) kom je van alles tegen: lama’s, alpaca’s, varkens, schapen, ezels, herders, mensen die in het veld aan het werk zijn, oude vervallen huisjes, fietstaxi’s, kinderen, mensen die eenzaam voor zich uit zitten te staren, vrouwen die grote bossen riet op hun rug meesjouwen, etc. Vaak halen we onderweg wat te eten en wat we overhouden delen we uit aan de kinderen aan de kant van de weg. Ook delen we vaak ballonnen uit, omdat het zo ontzettend leuk is om die arme kinderen blij te maken.

Hoe kan ik twee weken Peru nu samenvatten in één blog als elke minuut van de reis bijzonder is?

Stichting HoPe
We verbleven twee weken in Cuzco om projecten te bezoeken van Stichting HoPe. Over deze stichting heb ik verteld in mijn vorige blogs. De oprichter van HoPe, Walter Meekes, nam ons mee de bergen in en liet ons allerlei scholen zien die gebouwd zijn door de bevolking met hulp van de stichting. Al op de eerste dag kwamen we in aanraking met kinderen, toen we twee dorpjes bezochten waar HoPe een kindergroep heeft opgericht.

Een middag in de week komen de kinderen en jongeren daar samen om leuke dingen te doen, zoals knutselen en volleyballen. Ik heb veel gevolleybald vroeger, maar geen moment is zo bijzonder geweest als dat moment waarop ik met enkele Peruaanse meisjes aan het volleyballen was midden in hun aardappelveld.

Kleuterscholen bezoeken
De eerste kleuterschool die we bezochten was in Tiracancha. De kinderen kwamen ons meteen tegemoet rennen en wilden ons alles laten zien. We hadden brood, sinaasappels en ballonnen meegenomen en dat betekende voor deze kinderen dat het een complete feestdag was. Het is zo ontzettend mooi om dertig kinderen met ballonnen te zien spelen en ze te horen lachen dat ik er kippenvel van kreeg. We hebben meerdere kleuterscholen bezocht en elke keer was het even bijzonder.

Onze school
Uiteraard hebben we ook de school bezocht die gebouwd gaat worden van het geld dat wij in Nederland hebben opgehaald, voorafgaand aan onze reis. We moesten acht uur heen rijden en overnachten in het smerigste hostel dat ik ooit heb gezien, maar het was het waard. Onze school komt er echt en wij gaan hiermee dertig kansloze kinderen de mogelijkheid geven om onderwijs te krijgen. Dat voelt goed!

Lagere school en middelbare school
We hebben ook een lagere school en een middelbare school bezocht, waar de kinderen van alles van ons wilden weten en waar ze voor ons hebben gezongen. De middelbare school bestond uit vijf klassen en deze leerlingen konden zich niet voorstellen dat in Nederland een middelbare school al gauw 1000 leerlingen heeft. De leerlingen dragen traditionele kleding en krijgen er tweetalig les: hun eigen streektaal en Spaans.

Het ziekenhuis van Cuzco
Wat voor mij het meest bijzondere moment was van de reis, was het bezoekje aan het ziekenhuis in Cuzco. Stichting HoPe zorgt hier voor gekleurd beddengoed op de kinderafdeling, voor animatie en voor fysiotherapie.

We bezochten de kinderafdeling en de brandwondenafdeling. Op de brandwondenafdeling waren op dat moment drie meisjes aanwezig. Omdat we ons niet op wilden dringen aan deze kinderen, gingen we gewoon rustig aan de kant zitten. Zo konden de kinderen eerst een beetje aan onze aanwezigheid wennen.

Een meisje had haar hand verbrand en helemaal in het verband zitten. Al snel kwam ze naar me toe: “señorita…” begon ze. Ze legde haar handje in mijn handen en keek me recht aan toen ze vertelde wat er met haar handje gebeurd was. Vervolgens gaf ze me haar andere hand om te laten zien dat die niet verbrand was. Ik vertelde haar dat ze super trots mocht zijn, omdat haar handje heel erg mooi was. Toen glimlachte ze en ging ze weer verder spelen. Mij ontroerd achterlatend.

Het mooie aan communiceren met een kind is dat je helemaal niet dezelfde taal hoeft te spreken om elkaar te begrijpen.

Kijk voor meer foto’s en verhalen op www.facebook.com/anja.eppingbroek

website lerarenopleiding Frans