De studiereis naar Turkije (dit jaar van 23 april t/m 7 mei) heeft veel indruk gemaakt op en mooie herinneringen achtergelaten bij de studenten van de Pabo en de lerarenopleidingen VO die hebben deelgenomen aan deze reis. Uiteraard zijn er heel veel foto’s gemaakt. Ik heb de studenten gevraagd om mij díe foto toe te sturen die voor hen de reis symboliseert, voorzien van de reden waarom nou juist déze foto.

Dat heeft een mooi, inhoudelijk en krachtig beeld van de reis, de ervaringen en de leermomenten opgeleverd! Een reis met een toegevoegde waarde!

_____________________________________________

Claudia, pabo-studente
Op deze foto zie je mijn ‘buddy’ en ik een taartje eten in een Turks restaurantje. Tijdens de reis heb ik onwijs genoten van de Turkse gastvrijheid! Onbewust had ik voor mijn vertrek veel vooroordelen en misvattingen over het hedendaagse Turkije en de Turkse bevolking. Nu ik zelf in Turkije ben geweest, heb ik ervaren dat het weinige nieuws dat ons in Nederland over Turkije bereikt, vaak overwegend negatief en absoluut onvolledig is. Vanaf dag 1 heeft mijn buddy mij met open armen ontvangen. Ze hielp me met lesgeven, nam me mee naar alle mooie plekjes van Izmir en zette me een heerlijke feestmaaltijd voor! De Turkse gastvrijheid is bijzonder, gemeend en hartelijk!

_____________________________________________

Dagmar, studente lerarenopleiding Nederlands
Vriendschap kent geen taal! Ik heb geleerd dat je ook als je niet dezelfde taal spreekt een vriendschap kunt opbouwen. Ook weet ik nu hoe het voelt als niemand jou verstaat. Mijn doel nu is om ouders van leerlingen die geen Nederlands spreken meer te helpen en te respecteren, omdat niets zo frustrerend is als niet verstaan worden.

_____________________________________________

Nadja, studente lerarenopleiding Nederlands
Tijdens deze reis heb ik onder andere weer gezien hoe belangrijk je rol als docent is. Je bent er niet alleen om je vak over te dragen, ook heb je een opvoedkundige taak. Een goed contact met je leerlingen kun je alleen opbouwen als je daar zelf ook voor open staat. Op deze foto zie je Meryem, Lieke, ikzelf en Melissa bij een groep leerlingen. Voordat deze foto genomen was, hebben we met deze leerlingen ‘hoofd, schouders, knie en teen’ gedaan. De kinderen deden meteen actief mee en er was gelijk een klik. De taal vormde dan ook geen barrière en ik kreeg er een enorme kick van om met de kinderen te werken, ondanks dat we niet dezelfde taal spraken. Dit bevestigde voor mij weer wat ik altijd zeg: ‘De leerlingen zijn de spiegel van de docent’. Het maakt niet uit in of uit welk land je komt, sta je open voor anderen, dan staan zij ook open voor jou!

_____________________________________________

Zeliha, kreeg tijdens de studiereis te horen dat ze haar laatste studiepunten gehaald heeft en dus kan afstuderen aan de pabo!
Ik heb verschillende onderwijssystemen gezien, zowel in Turkije als in Nederland. Wat mij erg opvalt, is dat het onderwijs overal hetzelfde is. Je vormt samen het onderwijs. Je hebt elkaar nodig om het onderwijs een vorm te geven. Het maakt niet uit op welke manier je dat wilt doen. Je komt uiteindelijk op hetzelfde punt uit, namelijk kennis geven en delen. Ik heb nu geleerd dat ik niet op zoek moet gaan naar een definitie van ‘goed onderwijs’. Dat bestaat namelijk niet. Ik denk dat onderwijs pas mooi wordt als je samen aan onderwijs werkt. Je onderwijs mag niet bepaald worden door anderen, maar jij als leerkracht en de leerling zijn samen verantwoordelijk voor het goede onderwijs in je eigen klas.

_____________________________________________

Lees ook deel 1 in deze serie!
Vrijdag 17 juni komt deel 3 in deze serie online!