Zo, de studiereis naar Turkije zit er weer op! Na een goede voorbereiding in Nederland, waarbij we van alles te horen kregen over het reisprogramma, het onderwijssysteem in Turkije, de cultuur, etc., zijn we op 23 april richting Turkije vertrokken. Daar stonden ons 2 drukke weken vol indrukken en ervaringen te wachten.

Izmir en Muğla
De eerste week hebben we doorgebracht in Izmir aan de Egeïsche zee, de tweede in Muğla dat ten zuiden van Izmir en landinwaarts ligt. We zijn in beide steden gastvrij ontvangen op de universiteiten:  Dokuz Eylül Üniversitesi in Izmir en Muğla Üniversitesi.

In Izmir kregen we een presentatie over het onderwijssysteem in Turkije. Onze studenten hebben daar presentaties gegeven over een aspect van het/hun leven in Nederland. Bijvoorbeeld over Koninginnedag, over hoe het is om als Turkse in Nederland te leven en over hoe het bij ons op de Pabo eraan toegaat. Maar ook een heuse ‘Ik hou van Holland’-quiz ontbrak niet.
In Muğla vielen we met de neus in de boter: er startte die maandag het Lentefestival van de universiteit. De aftrap was een optocht van studenten door de stad, waar wij – met de Nederlandse vlag in de handen – ook aan deel hebben genomen. Het feest bestond verder uit de hele week optredens van bekende Turkse artiesten.

Buddies
In Izmir zijn onze studenten (Pabo en lerarenopleiding voortgezet onderwijs) gekoppeld aan Turkse studenten van de lerarenopleiding daar. Deze ‘buddies’ hebben onze studenten gedurende de vrije tijd in de week in Izmir ‘op sleeptouw’ genomen en ze het uitgaansleven laten zien, maar ook hoe zij als Turkse studenten leven. In het weekend namelijk hebben onze studenten gelogeerd bij hun Turkse buddies. Een hele ervaring! Zoals het een ervaring was voor de buddies om Koninginnedag te vieren met onze in het oranje uitgedoste studenten. 

Privéschool
Maar het waren niet alleen weken van feesten. We waren daar tenslotte met het serieuze doel om iets te leren en te ervaren. We hebben daarom een aantal publieke scholen bezocht, maar ook een zelfs voor Nederlandse normen super-de-luxe privéschool. Uitgangspunt van deze school is: kinderen moeten het vooral leuk hebben op school. En dat is zichtbaar en voelbaar door de hele school. Overal hangen kunstwerkjes gemaakt door de kinderen, er is aandacht voor dansen, voor theater, voor kunst en voor nog veel meer. Ook is er een spiksplinternieuw technieklokaal, waar kinderen allerlei technische snufjes uit kunnen proberen om ervan te leren. Toppunt zijn wellicht de paarden en pauwen die op het schoolterrein rondlopen. Het zal je niet verbazen dat dit een wel heel erg dure school is, die alleen is weggelegd voor kinderen van rijke ouders.

Publieke scholen
De tegenstelling met de publieke scholen is erg groot. Daar geen paarden en geen goed toegeruste technieklokalen. Dat wil overigens niet zeggen dat het onderwijs er qua niveau minder goed is. Privéscholen en publieke scholen in het hele land hebben hetzelfde onderwijsprogramma, het zogenaamde nationale curriculum. Kinderen leren dus (in principe)  in het hele land hetzelfde. Maar het verschil is dat privéscholen daarbovenop nog andere mogelijkheden bieden.
Kwaliteit van onderwijs valt en staat voor een groot deel met de kwaliteit van de leraar. En die is op publieke scholen niet beter of slechter dan op een privéschool. Tussen leraren onderling zijn wel grote verschillen zichtbaar, is de constatering van veel van onze studenten. Waar bijvoorbeeld de ene leraar een leerling die huilt aan zijn lot overlaat, slaat de andere leraar een liefdevolle arm om een huilend kind heen.
Een andere constatering die de studenten deden was dat kinderen gewoon kinderen zijn, waar ook ter wereld!

Atatürk
Wat direct opvalt in de scholen is de zichtbare aanwezigheid van Atatürk, de stichter van het moderne, seculiere Turkije. Ondanks dat de man al meer dan 70 jaar geleden is overleden, is zijn invloed nog merk- en voelbaar. Ook in het onderwijs, want als geen ander heeft hij het grote belang van onderwijs en van leraren onderkent. In elke klas hangt zijn portret, vergezeld door uitspraken die hij heeft gedaan over leraren en kinderen, zoals “Kinderen zijn een nieuw begin voor wat morgen is…”. Wellicht komt daar het enorm grote respect en aanzien vandaan dat leraren genieten in Turkije!

Kinderfeest
Overigens, 23 april is in Turkije de dag waarop het Kinderfeest wordt gevierd. We hebben het helaas niet kunnen meemaken, omdat we die dag pas laat arriveerden. Maar dat is de dag die Atatürk de kinderen heeft gegeven. “De kleinen van vandaag, zijn de groten van morgen”, zo stelde Atatürk en daarom wordt op 23 april het land door kinderen bestuurd en zijn er in het hele land feesten. De Unesco heeft eind jaren ‘70 23 april uitgeroepen tot Internationale Kinderfeestdag. Het feest wordt daarom in meer dan 80 landen gevierd.

Leerzaam en gezellig
Op 7 mei zijn we, na een lange reisdag, (bijna uitgeput) weer in Nederland aangekomen. We kunnen terugkijken op een ontzettend leerzame en indrukwekkende studiereis, die meer dan de moeite waard was en is! Er valt nog zoveel meer over te vertellen dan ik in deze blog heb gedaan. Over de Turkse gastvrijheid, de schooluniformen, het lekkere eten, het vele theedrinken, de cultuurverschillen, het verschil tussen arm en rijk, de nieuwsgierigheid van kinderen, ons bezoek aan Efese, het frisse weer, … Teveel om op te noemen; we hebben zoveel gezien en gedaan. Onze hersenen hadden af en toe moeite om de vele indrukken te verwerken en het tempo bij te benen.

Wat ik tot slot nog kwijt wil is dat het enorm gezellig was. Maar wat wil je met een groep van 17 studenten, die allemaal even enthousiast waren en met enorm veel interesse, saamhorigheid én humor hebben deelgenomen aan deze reis!