Ouderavond
Ilse is vierdejaars student lerarenopleiding geschiedenis
Vlak na de herfstvakantie waren de eerste ouderavonden op school. Ik kreeg die avond geen bezoek en dat vond ik wel prima omdat ik nog niet eerder een ouderavond had gehad. Om toch een beeld te krijgen van de handel en wandel van zo’n avond heb ik aan één van de mentoren, wiens klas ik les geef, gevraagd of ik in het lokaal mocht zitten terwijl de gesprekken aan de gang waren. Dit was voor haar geen probleem maar de ouders moesten dit ook goedkeuren en gelukkig maakte niemand bezwaar. Die avond heb ik notities gemaakt en uitgewerkt (tip: doe dat ook op je stage, dan heb je een mooi bewijsstuk voor de DPF). Deze aantekeningen kon ik mooi gebruiken als ik zelf een gesprek moest gaan voeren.
Vier weken geleden was het zo ver; er hing een lijst in de lerarenkamer met het rooster van de ouderavond. Ik kreeg van maar liefst 5 leerlingen de ouders op bezoek en deze vijf gesprekjes van 10 minuten waren uitgesmeerd over 2,5 uur. Heel erg fijn.
Ik kan je vertellen, je gaat dan wel nadenken. ‘Waarom zouden ze langs komen?’, ‘Heb ik iets verkeerd gedaan?’, ‘Wat zou dat kind wel niet allemaal over mij vertellen thuis?’, ‘Oh jee, ik heb dat kind toch niet aan het janken gemaakt?’.
Van mijn SPD kreeg ik als tip om van elk kind op te schrijven hoe laat de ouders kwamen en waarom ik denk dat ze langs komen. Dat mapje heb ik als een buldog bewaard en er telkens naar gekeken om mijn hersenen nog meer te pijnigen en redenen te bedenken waarom ze bij zouden willen bezoeken.
Om 17:30 kwam de frietboer gelukkig en kon ik rustig mijn frietje (met mayonaise, niet speciaal, je begrijpt zelf wel waarom) en kipnuggets eten. Om 18:20 was het zo ver, ik liep naar mijn lokaal en ging aan tafel zitten. Alle stoelen en tafels recht gezet, mapje op tafel, pen erbij en de stoel afgesteld op de juiste hoogte. Ik ging bij de deur staan en bereidde me voor op wat komen zou.
Vanaf toen ging het heel snel. De ouders kwamen vooral langs om te kijken ‘Wie die mevrouw van mens en maatschappij eigenlijk is’. Er waren nog 3 leerlingen mee gekomen, hartstikke gezellig. De ouders waar ik me druk om maakte, kwamen ook voor een praatje en als er tijd voor was, bleef ik nog wat langer met de ouders kletsen.
Eindstand van de avond: ik had me veel te druk gemaakt en ik heb het uiteindelijk zelfs heel erg leuk gehad.
Do’s and dont’s
Op internet vind je veel tips over oudergesprekken en er zijn zelfs boeken over geschreven. De belangrijkste dingen die ik daar uit heb gehaald zijn de volgende:
- Begin altijd met een complimentje over de leerlingen. ‘Oh, nu zie ik wel waarom Truus altijd zo netjes gekleed is!’, ‘Ach Piet ziet er altijd zo verzorgd uit’. Geloof me, ouders zijn gevleid. Je eerste punt is binnen.
- Geef een hand. Stel je voor. Wel zo makkelijk.
- Vraag de ouders waarom zij langskomen. Zie het als een bezoekje aan de huisarts, zij maken de afspraak en ze willen iets met jou bespreken.
- Blijf altijd netjes. Let op je taalgebruik en ga geen vervelende dingen zeggen.
- Bespreek geen dingen over collega’s. Ook niet over andere kinderen. Houd het gewoon bij het kind en de ouders die voor je zitten.
- Ga niet alleen de problemen bespreken. Vertel ouders ook wat leuks over hun kinderen. Bijvoorbeeld: dat hun zoon/dochter zo gemotiveerd is, dat ze zo netjes werkt, goede cijfers, lief in de omgang etc. Het is voor ouders belangrijk om te weten dat hun kind het goed doet en dat wat zij hebben opgevoed een geweldig kind is geworden.
- Ga tijdens je stage een keer bij een docent zitten tijdens een tien minuten gesprek en mocht je er alleen voor staan, relax, het zijn maar 10 minuten.
Wat een interessante blog en wat een goede tips voor studenten die nog ouderavonden moeten meemaken. Erg nuttig.