Mirna is derdejaars student Pabo Groenewoud Nijmegen

Een schooldag start om 08.15. om 10.30 uur start taal. Vijf minuten de tijd om iets te eten (lees: chips, koek of snoep). Van 10.35 tot 11.45 rekenen. Gelijk door naar muziekles tot 12.30. Half uurtje lunchtijd (lees: Pizza of friet). Dan éíndelijk pauze.

Tja, zo ziet een onderwijsdag van de kinderen in de second grade (groep 4) hier eruit.

Prince Edward County Public Schools
Sinds de tweede week van mijn tijd in Amerika heb ik kennis gemaakt op mijn stageschool. Ik ga daar een ochtend en een middag stage lopen per week. Dit is in de second grade. Ik leg het onderwijssysteem even in het kort uit. Als je vier jaar bent ga je naar de ‘Kindergarden’. Dit is net zoals onze kleuterklas. Als je zes bent ga je naar de first grade. De kindergarden en de periode van de first tot de fourth grade heet ook wel ‘Elementry school’. Daarna ga je naar de de fifth grade, maar dan zit je op de middle school. Tot de nineth grade zit je op de middle school. Dan ga je naar highschool en dan naar de university.

Second grade
Mijn mentor is echt een hele lieve juf. Het liefst zou ze het hele onderwijssysteem veranderen, maar zegt zelf dat ze alles moet doen en geen keuze heeft. Tijdens onze kennismaking had ze veel vragen over ons onderwijs en was ze over veel dingen verbaasd. Zo vindt ze het goed dat onze kinderen naar huis gaan of overblijven en dan brood eten. Ze vindt het echt heel komisch dat wij met de fiets naar school gaan en niet met schoolbussen (dit heeft ze overigens tegen iedere leerkracht daar verteld, haha). Voor de rest zin er veel verschillen.

Wat een respect!
Respect voor het Nederlandse onderwijs en niet voor het Amerikaanse onderwijs. Ik bedoel, ik zie zo veel dingen die niet kunnen, wat kinderen niet aan kunnen. Ik zal eens een paar voorbeelden noemen.
De kinderen hebben hier de hele ochtend geen pauze. Ze gaan door en door. En ze krijgen een taalinstructie van 45 minuten. Wow, de spanningsboog redt dat echt niet langer dan 30 minuten en dat is al heel lang. Daarna ook nog voor rekenen, zonder pauze. Het is echt veel gevraagd.

Adaptief leren
Adaptief (op eigen niveau) werken kennen ze ook niet. Gelijk viel me een slim jongetje op. Hij was erg vervelend en vroeg veel aandacht. Zo is er ook een tegenovergesteld jongetje. Een die niet mee komt, de instructie niet snapt en dus gaat vervelen. Er wordt geen extra aandacht aan geschonken, maar gewoon op de gang gezet (Erg onhandig! Zeker als hij de instructie niet begrijpt!….).

De kinderen moeten in groep 4 alle presidenten kennen. Lincoln, Washington, wanneer ze geboren zijn en waar, wat ze deden, etc. Echt veel. Ze worden elke dag op de computer getoetst. Ze moeten dan oefeningen en een toets maken.

In het rekenboek zag ik dat ze eerst breuken krijgen en daarna pas de tafels. De tafels worden ook maar nauwelijks behandeld vertelde mijn mentor. In Nederland krijg je heel veel tafels in groep 4, omdat dat de basis is voor breuken in groep 7. Groep 7! Merk je het verschil? Ook moeten ze oorzaak-gevolg al kennen in groep 4. Dit heb ik vorig jaar geprobeerd aan te leren aan een groep 7 groep en voor hen was het al lastig.

“Tja, ik kan er niks aan doen.”
Ik heb echt een goede mentor en ze ziet de problemen en probeert er het beste van te maken. Maar ze zegt telkens: ‘het onderwijs bij jullie is veel beter, maar…’ En dan komt er iets van, ‘ik moet dit doen…’. Tja, zo verandert het onderwijs nooit denk ik zo.
Zoals jullie al lezen is mij veel opgevallen op mijn stageschool. Toen ik dit met een Amerikaanse jongen besprak zei hij dat deze school van de 200 scholen in de omgeving op de 167e plaats stond, dus dat het ook niet een hele goede school is. Tijdens mijn ‘Springbreak’ ga ik naar Atlanta en wil ik even op de stageschool van mijn klasgenoot Elien Steverink ga kijken en vergelijken.

“Differentiation. What the *** is that?”
Ik volg het vak ‘Survey of exceptional children’. Hierbij hebben we het over het Amerikaanse speciaal/inclusief onderwijs en ook over kinderen met een bijzondere leerbehoefte. Mijn professor vroeg aan mijn klas of iemand wist wat differentiatie was. En hierbij moet ik vermelden dat ik een klas heb met derde of vierde jaars studenten voor speciaal onderwijs of regulier onderwijs. Ik kan jullie vertellen dat niemand, maar dan ook echt niemand wist wat dat was. Ik was geschokt.
Dus ik stak mijn hand maar op en probeerde haarfijn uit te leggen hoe we dat in Nederland doen. Geen instructie voor snelle leerlingen, normale instructie voor de gemiddelde leerlingen en een verlengde instructie voor de ‘zwakkere’ leerlingen. Heel normaal lijkt me zo. Nou, niet voor de Amerikanen. Dat kennen ze hier niet. Mijn mentor overigens ook niet. Ze ging er overna denken en het misschien ook uitproberen.

Ons koude kikkerlandje
Al met al denk ik dat we best trots mogen zijn op ons koude kikkerlandje. Want hoe veel er ook geklaagd wordt over het taal- en rekenniveau, onze kinderen vinden het leuk op school en we halen er (meestal) uit wat erin zit. En niet te veel. Ik zie nu pas in hoe het onderwijs werkt en een tip van mij (die Vincent van der Zee mij in het eerste jaar van de pabo als studieloopbaanbegeleider gaf):

“Je kunt pas oordelen over het Nederlandse onderwijssysteem, als je het buitenlandse onderwijssysteem hebt ervaren!”

En zo is het maar net!

Meer informatie over Pabo Groenewoud Nijmegen