Anrien is derdejaars student lerarenopleiding Frans

Aaaargh..! Het is al bijna kerstvakantie! En na de kerstvakantie is mijn allerlaatste week stage al en dan is het afgelopen! Wat een vreselijk idee. Ik heb zelfs geen zin in vakantie. Niet dat de vakantie niet welkom is hoor, maar ik heb liever twee weken extra stage in plaats van vakantie.

Anrien, wat is er met jou gebeurd?
Dat hebben we wel eens anders gehoord? Ja, dat klopt zeker. En ik zal ook niet ontkennen dat ik eigenlijk altijd liever naar school ging dan naar stage. Ik vond school namelijk gemakkelijker. Ik had geen moeite met toetsen leren, maar ik had wel veel moeite met vaardigheden aanleren. Ik bereid liever eerst iets voor voordat ik het uitvoer, maar je kunt niet uit boeken leren hoe je dertig leerlingen in de gaten moet houden. Leerlingen verwachten ook bij je allereerste les dat je je als docent gedraagt, terwijl je er dan eigenlijk nog niets van kunt. Dan voelde ik me best ongemakkelijk, om het even netjes te zeggen. School was veiliger, daar mocht je fouten maken, zonder dat dertig leerlingen daar commentaar op leverden.

Wat is er dit jaar dan zo anders?
Maar dit jaar is het andersom. Met alle respect, maar ik ga liever drie dagen naar stage dan één dag naar school. En dat komt omdat ik me helemaal op mijn plek voel op mijn stageschool. Ik vermaak me prima met mijn onderbouwklasjes havo/vwo, mijn collega’s zijn super en ik heb voor het eerst het gevoel dat er een kans bestaat dat ik wél docent kan worden. En dat gevoel had ik de eerste twee jaar niet. Ik voelde me zo’n kluns voor de klas. Er kan echt elke minuut iets fout gaan en soms gebeurde dat ook.

Het is niet zo dat er dit jaar niets fout gaat hoor! Het is meer dat ik heb leren vertrouwen op mijn eigen kunnen. Als er iets onverwachts gebeurt, kan ik daarop inspelen. Ik kan improviseren als dat moet. Ik krijg het voor elkaar om de leerlingen te laten doen wat ik wil en vooral: ik heb het leuk met leerlingen. Ik heb geleerd om als docent met leerlingen om te gaan, in plaats van als een meisje van twintig dat omgaat met kinderen van veertien.

Een zes is genoeg
Met andere woorden: al die keren dat ik tegen de lamp ben gelopen en me heel ongemakkelijk voelde, hebben ervoor gezorgd dat ik vaardigheden heb ontwikkeld. Het was een moeilijke weg, maar met een fijn resultaat. In het onderwijs kan niet alles in één keer perfect en dat moet je ook niet willen. Dat is makkelijk gezegd, I know, maar het is echt zo. Als docent moet je per les wel op honderd dingen letten en het lukt je niet dat in één keer perfect te leren. Dat hoeft ook niet en eigenlijk heb je er niet zoveel aan. Het is niet genoeg om gemiddeld een voldoende te staan, als je enkele zware onvoldoendes hebt. Dat zou betekenen dat je sommige dingen heel goed kunt, maar andere dingen helemaal niet. Je moet eigenlijk gemiddeld een voldoende staan, maar ook voor elk aspect op zich. Als je dit stuk niet kunt volgen, moet je het even nog een keer lezen, want duidelijker krijg ik het niet, maar mijn punt is: Een zes is genoeg! Want als je op alle punten in het onderwijs een voldoende kunt staan, ben je als docent waarschijnlijk een tien waard.

Meer informatie lerarenopleiding Frans