De NS… do we really need to complain this much?
Priscilla is derdejaars student lerarenopleiding Engels
Ik krijg nogal vaak de opmerkingen te horen “Hey, moet jij niet onwijs lang reizen?”, “Wow! Ben je het niet zat dat je steeds zo vroeg moet opstaan om op tijd op school te zijn?”, en ook “Heb je er nooit over gedacht om op kamers te gaan?”.
Sommige studenten zitten op kamers, anderen niet. Ik ben – zoals je waarschijnlijk al kon raden – één van die ‘anderen’. Het verre reizen heeft mij in ieder geval niet tegengehouden om voor deze opleiding te kiezen. Ik zit nu in mijn derde jaar van de lerarenopleiding Engels, en ik heb tijdens de eerste twee jaar eigenlijk weinig problemen gehad met het reizen. Natuurlijk was er wel eens een trein met vertraging (tja, kan gebeuren), maar dit gebeurde zelden; mij zul je in ieder geval niet vaak hebben horen klagen over het openbaar vervoer! Ik vind het eigenlijk ook wel leuk… dat reizen.
Dit in tegenstelling tot vele anderen. Nu snap ik natuurlijk dat dit verschilt per traject, en dan moet ik zeggen dat ik redelijk veel keuze heb wat betreft het reizen met het openbaar vervoer. Zo kan ik de bus naar Dieren, de bus naar Arnhem en de bus naar Duiven pakken om vervolgens over te stappen op een trein; lang leve de ligging van het ó zo geweldige mosterdstadje waar ik woon: Doesburg! Voor de sportieve mensen onder ons: naar Dieren fietsen is ook een optie.
Maar ja, als je leraar wilt worden…
zul je niet alleen colleges moeten volgen op de HAN. Je moet ook praktijkervaring opdoen. Zo heb ik vorig jaar stage gelopen in Nijmegen. Ik doe er ongeveer anderhalf uur over om van mijn huis naar de HAN te reizen, maar de reistijd naar deze school was toch wel twee uur! Erg vervelend als je geen goede aansluiting hebt en erg lang in de bus moet zitten.
Meet the parents
Ik loop dit jaar stage in Arnhem, en ik hoef hiervoor niet met de trein te reizen. Het leuke was dat ik vandaag een bezoekje ging brengen aan mijn vriend die in Ede woont om zijn ouders te ontmoeten – hiervoor moet je dus wel met de trein reizen. De heenreis verliep prima; ik was er binnen een kwartier! De terugreis was een ander verhaal. Daar stond ik dan, rond 16:40. Ik was ruim op tijd voor de trein naar Arnhem, maar op de borden op het perron stond nog steeds aangegeven dat de trein van 16:32 moest komen; en dat terwijl er niks aangegeven stond over eventuele vertragingen! Het was sowieso erg druk op het station, en toen kwam er iemand voorbij lopen met een luidspreker: “in verband met het uitbreken van brand bij Utrecht CS is er geen treinverkeer mogelijk van en naar Utrecht. Wij weten verder ook nog niets, zodra wij meer weten gaan wij proberen zo snel mogelijk actie te ondernemen.”
“Maar, ik wil toch echt naar huis!”
Dus… wat doe je als je op station Ede-Wageningen staat, en je zo snel mogelijk richting huis moet i.v.m. een afspraak om 19:00. Ik had geen zin om te blijven wachten op een trein die toch nog lang niet zou komen (zie hier het nieuwsbericht). Ik besloot om maar naar de bussen te lopen om te zien of er überhaupt een bus naar Arnhem zou gaan. Nadat ik mijn bril erbij had gepakt zag ik dat dit inderdaad het geval was, maar het was vanzelfsprekend dat ik niet de enige was met dit idee. Zo stond er ook een enorme mensenmassa op deze bus te wachten, en toen de eerste bus naar Arnhem net voordat ik in kon stappen vol zat, besloot ik om op de bus naar Apeldoorn te stappen. Ik vroeg aan de buschauffeur of hij misschien wist hoe ik zo snel mogelijk in Arnhem kon komen, en hij gaf aan dat ik in een plaats genaamd Otterlo wel kon overstappen op een andere bus naar Arnhem – en dat hij contact op zou nemen met die chauffeur om te vragen of ‘ie kon wachten op ons. Ik ben deze man in ieder geval erg dankbaar voor de goede service! Ik denk dat als ik op de volgende lijndienst naar Arnhem had gewacht, dat ik een veel langere reistijd zou hebben gehad.
“Everything comes good”
Dit is natuurlijk een geval van overmacht, maar het valt op dat wij Nederlanders al snel lopen te klagen over het openbaar vervoer. Het is in feite gewoon dikke vette pech als het even niet mee zit. Erover klagen helpt ook niet, want je schiet er niks mee op. Dan kun je net zo goed (voor zover mogelijk) zelf actie ondernemen en op een willekeurige bus stappen zoals ik vandaag dus gedaan heb. Zo groot is Nederland nou ook weer niet, je komt altijd wel thuis.
Kies voor de HAN!
De boodschap voor studenten die – net zoals ik – ook niet op kamers (willen) gaan: problemen met het openbaar vervoer kun je niet voorkomen, en op sommige trajecten gebeurt het dus iets vaker dan op andere. Laat het verre reizen je in ieder geval niet tegenhouden om voor een lerarenopleiding op de HAN te kiezen.
Meer informatie over de lerarenopleiding Engels
Hey Pricilla 😛
Leuk stukje, eindelijk eens positief over het ov i.p.v. al dat gezeur. Schiet je inderdaad niks mee op. Zo besloot ik vandaag om met de bus te gaan naar stage i.p.v. de fiets. Helaas had die vertraging en stond ik op de waalbrug in de file. Overmacht dus. Wat dan wel weer leuk is, is dat die chauffeuze ontzettend ging scheuren toen die eenmaal over de waalbrug was. Over een stuk van 20 min deed ik maar 10 minuten! Haha, echt een gekkenhuis.
Misschien moeten wij Nederlanders eens wat meer waardering voor buschauffeurs en treinconducteuren hebben. Zij doen ook alleen maar hun werk en kunnen er niks aan doen.
P.S.: uitzonderingen nagelaten, er zijn altijd chagrijnige mensen die hun klanten laten staan/expres door een waterplas rijden zodat je als fietser nat wordt/zich enorm boosmaken als iets misgaat met je ov.
beste Priscilla,
Je blog is een toekomstig docent waardig. Ook in Engeland hebben ze geleerd om waardig om te gaan met blaadjes op de rails en dat soort ellende. “Keep calm and carry on” is het motto! Het was een plezier om je blog te lezen. Nog een tip voor toekomstig docenten: de trein leent zich er uitstekend voor eenvoudig nakijkwerk en leeswerk. Zie dat in de file achter het stuur van je autootje maar eens voor elkaar te krijgen…
Hartelijke groeten,
Manon
p.s. leuke Loesje-poster
Leuk stuk Cil! 🙂
Wat een leuk stukje… lekker herkenbaar 😉
Ook heel grappig dat je het al om bekende gezegde “everything comes good” erin hebt verwerkt 😛 ^^
Hey Priscilla!
Mooi stukje! De NS doet zijn best, dat zeker. Desalniettemin ben ik blij dat ik nog maar twee keer per week een klein endje met de trein moet! 😉
Ik kijk uit naar je volgende blog!
Mike
(PS: Mijn eerste post komt waarschijnlijk tegen kerst!)