Dag 3

De wekker ging om 6 uur aangezien de thermometer vandaag al 34°C zou aantikken. Vanwege de hitte gingen we vroeg op pad voor een rondwandeling in de Hoge Atlas. Op de route van de stad naar het Atlasgebergte zien we verschillende landschappen.

Aan de kust van Marokko is veel vruchtbare land door de ligging aan de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan. Rondom Marrakech is dit heel anders. Water is hier schaars, dit merk je overal. Het gebruik van land varieert daardoor ook. Nog verder naar het zuiden zagen we dit duidelijk: rondom de stad waar het land nog gebruikt wordt voor nieuwbouw (voornamelijk vakantiehuisjes), zien we richting de Atlas vele olijfboomgaarden en grote stukken roodgekleurde landschappen die door gesteente en droogte ongeschikt zijn voor vrijwel alles. Eenmaal in de bergen steekt ditzelfde rode landschap met schaarse bomen en struiken op de berghelling fel af tegen de donkergroene landbouwgronden rondom de rivier in het dal. Wat ook niet onopgemerkt blijft, is de menselijke bouw hier: afgelegen dorpjes en wegen die nog opgebouwd worden vanwege de aardbeving in september 2023. Ook worden er nieuwe golfresorts en hotels voor toeristen gebouwd.

Aangekomen bij het begin van de klim viel de hitte nog mee, maar goed dat we er vroeg bij waren. De eerste stop was bij een plateau op 1460 meter hoogte. Tussendoor was het uitzicht al erg mooi en kwamen we leuke flora tegen zoals twee soorten jeneverbessen. Het uitzicht op het eerste plateau maakte grote indruk op ons, mede door de verwoeste gebouwen en tentenkampen die in de verte te zien waren als gevolg van de aardbeving. Eenmaal op adem gekomen en even bijgetankt te hebben gingen wij door naar het tweede en laatste plateau van de klim. Hier was het tijd voor een groepsfoto en gingen wij op zoek naar dieren die verscholen zaten onder de stenen. Zo vonden wij een spin met rode poten en een aantal miljoenpoten. Enkele andere mensen van onze groep hebben landschildpadjes gezien. Nadat het hoogste punt van de tocht was bereikt, daalden we af naar beneden, wat soms nog best spannend was door de losse stenen die op het pad lagen. Uiteindelijk was iedereen erg trots op zichzelf voor het bereiken van de top en het dalen naar beneden.

Tot slot gingen wij mee met Mustapha, de onderwijs-onderdirecteur van de regio Haouz, die een geweldige lunch voor ons had geregeld. Dit was bij een Marokkaans gezin die hun binnenplaats had opengesteld voor ons, ondanks dat zij aan het vasten waren en dus niet mee aten. Dit liet eens te meer zien hoe gastvrij de mensen hier zijn en hoe goed er voor je gezorgd wordt. Na deze pauze gingen wij terug naar het hotel om de dag te bespreken en een duik te nemen in het zwembad.

Door studenten: Jason en Maurits