Geert is tweedejaars student Pabo Arnhem

… een hoger plan”, had er eigenlijk nog bij gemoeten, maar dat had vast voor minder lezers gezorgd. Maar titel + toevoeging klopt echt, ik trek mezelf naar een hoger plan, nu, straks, altijd en overal.

Het is wat ik vaker van tweedejaars studenten krijg te horen, een´drang naar nieuwe dingen´. De in mijn vorige blog genoemde Yuri van Gelder had die drang ook, in negatieve zin (zo lijkt het). De tweedejaarsstudent die ik nu probeer te beschrijven, is er één die het onderwijs zo wil aanpassen, zodat het zijn eigen behoefte bevredigd (al is die laatste uitdrukking wat schuin, in combinatie met de titel).

Maar Geert, hoe gaat dat dan ik z’n werk?
Ik zal een aantal voorbeelden geven, van hoe het bij mij te werk gaat. Het eerste jaar van de pabo heb ik wat aangemodderd: slechte en onleesbare aantekeningen maken waar je verder niks mee doet, wat leuke lesjes op stage geven waar je je lesdoelen zelfs in de verste verte niet haalt en zo kort mogelijk met de studiedingen bezig zijn.

Dit jaar kocht ik een laptop (waar niet voor niets het woord ‘top’ in zit). Ik ben zelfs in de vakantie met de opleiding bezig en stop pas met vragen of zoeken, als ik het snap.

Volgend voorbeeld: vroeger was ik een digi- kneus. Zo dacht ik bij ‘wireless’ eerder aan een les over waaiers en bij ‘bluetooth’ aan de tandarts. Tegenwoordig weet ik van dergelijke begrippen bijna zoveel af, dat ik er een vrouw mee  zou kunnen versieren. Ook op school hebben die begrippen het nodige verandert: ik internet nu wireless op de pabo, waar ik verduidelijkingen van begrippen op zoek en maak ik foto’s van  belangrijke artikelen die ik via bluetooth op m’n laptop en in de aantekeningen zet (u mag adem halen). Kortom: ik ben een kind van deze tijd en niet van de melkboer.

Wat zijn de gevolgen?
De gevolgen? ‘Het blijft je hele leven bij je’. Zo wil je alles ver vooruit plannen, ik weet al dát en wat voor opleiding ik na de pabo ga doen en dat ik dat in de deeltijdversie ga doen. Alle kerntaken die je in de kernfase moet doen, achttien in totaal, zou ik het liefst al in het eerste semester doen, zodat ik daarna tijd zou hebben om extra dingen te doen. Kort gezegd: “ik ben van ‘één die zeurt’, verandert in een nerd’.

Heeft de lezer hier überhaupt nog wat aan?
Misschien. Als je www.leraarworden.com ziet als een dating- site en op zoek bent naar een lekker hunk, dan ken je me al wat beter. Daarnaast kan het ook jou overkomen! Stel je voor dat je als tweedejaars opeens eerdergenoemde verschijnselen krijgt en je besloot dit artikel niet af te lezen, dan zit je dan met de geperen bakken! (iets zegt me dat daar iets niet aan klopt..).

Wat kun je er aan doen?
“Wil ik er wel wat aan doen, als ik eindelijk fanatiek op school ben?”, is wellicht een vraag die bij je op komt, bij het lezen van deze kop. Het antwoord is vrij simpel: misschien wel. Het gevaar bij fanatiek op school zijn (en eigenlijk bij alles in ons eindig leven) is dat je té fanatiek word. Gevolg daarvan is: nooit ergens mee tevreden zijn, overspannen en de rest van je leven single. Dat wil je natuurlijk voorkomen, dus raad ik één keer per maand verplicht naar de sauna aan of pannenkoeken eten bij de chinees.

Zijn hierbij je vragen niet beantwoord? Stuur een berichtje @geertkuit via www.twitter.com!

Meer informatie over Pabo Arnhem