Gerke van Dijk, derdejaars student lerarenopleiding geschiedenis.

Ik mag stagelopen op een MULO school, de Graaf von Zinzendorfschool. Het is een relatief groot gebouw met een onverharde parkeerplaats. Dat zorgt ervoor dat het nogal stoffig is als een auto voor je weg rijdt of erg modderig als het regent. De school bestaat uit drie ‘gangen’ die tegen elkaar staan en in het midden een grote open plek met een grote boom en de Surinaamse vlag.

Hier  is elke maandag en vrijdag ochtend een vlaggenceremonie. Dan wordt het Surinaamse volkslied gezongen en de dagteksten voorgelezen.  De docent die ik dit zag doen was juf Dens, zij bleek later mijn begeleider te zijn. Zij is precies wat je van een Surinaamse vrouw verwacht en meer. Ze draagt traditionele stadscreolen kleding, is super vriendelijk en spreekt als het even kan in het Sranan Tongo. De school is ook een christelijke school, wat duidelijk terug te zien is. Het is niet alleen dat er dagteksten worden voorgelezen bij een vlaggenceremonie, maar dat wordt ook nog eens elke morgen klassikaal gedaan. Daarna gaan ze bidden  en vervolgens gaan ze zingen. Er wordt ook vier keer per dag gebeden: als de school begint, voor en na de pauze en als de school weer klaar is. Dit was in het begin wel erg wennen, maar het was ook leuk om te doen. Zo merkte ik dat sommige leerlingen echt heel mooi konden zingen!

Ik geef elke stagedag drie lesuren geschiedenis. Eigenlijk gaat het lesgeven hier precies zoals ik verwachtte. Ik heb twee docenten aan het werk gezien. Juf Dens gaat zitten en begint te praten en de klas luistert wel. Juf Foe A Man doet het weer op een andere manier, zij loopt binnen, begint op het bord te schrijven en de klas schrijft woord voor woord mee. Dit zijn dus niet de werkvormen waar wij in Nederland erg veel aandacht aan besteden. De klassen zitten standaard in hetzelfde lokaal waardoor alleen de docenten zich hoeven te verplaatsen. Als je binnenloopt is het dan ook heel leuk dat iedereen die is opgestaan naar zijn stoel rent. Wanneer je “goedemorgen klas” zegt, roept iedereen in koor “goedemorgen meneer Van Dijk”. En dit is niet alleen voor de klas, maar ook als een student de docentkamer binnenkomt.

De tijd dat ik hier ben is al redelijk tot een einde gekomen. Van sommige klassen heb ik al afscheid moeten nemen. Deze minor heeft mij veel gegeven, een ervaring die ik nooit ga vergeten en ik kan het iedereen die dit leest ook zeker aanraden om te gaan!