Amber van den Noort, derdejaars studente lerarenopleiding Frans

Even voorstellen
Mijn naam is Amber van den Noort en ik ben derdejaars studente aan de lerarenopleiding Frans. Voor mijn minor internationalisering heb ik gekozen om 5 maanden in Orléans te gaan studeren. Dit is een stad die zich ruim een uur onder Parijs bevindt.
In mijn blog neem ik jullie graag mee in mijn ervaringen, want ik weet zeker dat er meer studenten zijn die zich net zoals ik tijdens de voorbereiding onzeker voelen of hebben gevoeld. Onzeker voor hetgeen dat gaat komen, stiekem bang en vooral spanning voor de onwetendheid. Onwetendheid over waar je terechtkomt, over de mensen die je gaat ontmoeten, over de lessen etc. Aangezien ik van overzicht houd, heb ik graag zelf de touwtjes in handen. Hierdoor werd ik letterlijk in het diepe gegooid en geloof mij, het gaat mooier zijn dan je verwacht!

Een nieuw thuis
Op 9 januari was het zover: samen met mijn klasgenoot Tutku ben ik vertrokken naar Orléans. Het vertrek ging niet zonder slag of stoot. Ik moet toegeven dat ik tegen deze minor opzag, doordat ik regelmatig last van heimwee heb. Het zijn de kleine momenten waarop ik steeds meer geluk voel hier: even langs de Loire lopen, uit het raam kijken terwijl de zon de kamer binnen schijnt, op bed zitten na een voldane dag. Het zijn de kleine momenten die mij hier steeds meer mijn ‘thuis’ laten voelen en dat is een bijzonder gevoel. Een gevoel waar ik tijdens de voorbereiding alleen maar van kon dromen, omdat ik er toen best wel tegenop zag. Ik ben dan ook dankbaar voor de mooie mensen die ik heb mogen ontmoeten, omdat zij er iedere dag voor zorgen dat ik mij hier thuis mag voelen.

Perspectieven
Met een minor internationalisering word je verplicht om je nog meer open te stellen tegenover andere culturen en ik denk ook dat dat de minor zo bijzonder maakt. Het spreken van de Nederlandse taal is voor iedereen in Nederland zo normaal dat men eigenlijk vergeet dat het niet ‘normaal’ is dat je die taal spreekt. In ieder land maakt men gebruik van een andere taal en daardoor hebben we het gevoel zo anders van elkaar te zijn terwijl we eigenlijk allemaal hetzelfde zijn. Het is mooi om na te denken over hoe ver een taal ons kan brengen, maar ons ook uit elkaar kan halen. Stel je open voor nieuwe dingen en wees nieuwsgierig. Natuurlijk mag je bang zijn in het begin, maar geloof mij het cliché is waar: iedereen die op Erasmus gaat zit in hetzelfde schuitje. Ik als persoon die niet van uitgaan en van drinken houd, was bang dat ik de enige zou zijn die dit zou hebben, maar het tegendeel was waar: ik ontmoette leuke mensen met wie ik mooie avonturen beleef. Probeer je open te stellen naar de verschillende culturen, want hierdoor kun je nieuwe manieren van denken uitproberen en misschien merk je wel dat dat beter bij jou past.
Wees niet bang voor de moeilijke momenten, want het is normaal dat het leven niet altijd ‘la vie en rose’ is. Moeilijke momenten mogen er zijn. Ook ik heb regelmatig een dag waarop mijn heimwee aanwezig is. Om uit deze stemming te komen probeer ik te denken aan de dingen waar ik hier dankbaar voor ben. Onthoud dat het realistisch is om het lastig te hebben, maar praat erover met de andere Erasmus studenten. Jullie zitten in hetzelfde schuitje!

Studeren aan de ESPE
Tijdens mijn verblijf in Frankrijk studeerde ik aan de ESPE centre val de Loire in Orléans. De school heeft twee locaties. De ESPE is een school die studenten opleidt om docent te worden in het basisonderwijs. De reden dat ik aan deze school studeer is dat de leerlingen op de basisschool ook de Franse taal leren: ze leren lezen, luisteren en spreken, ze oefenen met de uitspraak etc. Ik moet toegeven dat ik het ‘taai’ vind om lessen te krijgen rond, bijvoorbeeld, de vakken wiskunde en biologie waarvan je weet dat jij er zelf niet veel meerwaarde aan verleent. Ondanks dat de lessen dus niet altijd even relevant zijn, krijg ik er toch iedere keer een soort voldoening van, aangezien ik iedere les kan merken dat ik steeds meer meekrijg.
Wat mij opvalt is dat het hier redelijk ‘kleinschalig’ is en dat heeft duidelijk voordelen. Hierdoor wordt er veel voor je geregeld en staat iedereen altijd voor je klaar. De mensen bij de ‘accueil’ zijn vriendelijk en begroeten je altijd met een glimlach. Ook de contactpersoon hier is erg behulpzaam. Zo heeft ze meteen de eerste dag met alle studenten een afspraak gemaakt om het OV te regelen, bijeenkomsten om de lessen goed te regelen, is ze altijd bereid je te helpen met vragen etc. Voor mij is deze plek daarom ook zo fijn: niet te groot, niet te klein, maar vooral duidelijkheid.

Orléans wat ben je mooi
De stad zelf is niet ontzettend groot, maar het zijn de prachtige gebouwen en de gezellige sfeer die het zo warm laten voelen. De residentie bevindt zich op het terrein van een van de ESPE locaties en wanneer je de poort uitloopt dan bevind je je al ‘au bord de la Loire’. Vanaf midden februari is het heerlijk om daar wandelingen te maken, even uit te waaien etc. Dat is echt de plek waar ik tot rust kom en waar ik iedere keer dankbaar ben dat ik hier mag zijn.
Zelf mag ik nog 3 maanden studeren hier in Orléans en ik ben dan ook benieuwd wat het verblijf mij nog gaat brengen.