Michelle Mooren, derdejaarsstudente lerarenopleiding Nederlands

Hallo lezers,

Ik ben Michelle Mooren, 21 jaar en ik heb het afgelopen half jaar heel wat avonturen in Suriname mogen beleven en daar wil ik jullie graag wat over vertellen.

Vijf maanden geleden vloog ik samen met mijn reisbuddies naar Paramaribo. Inmiddels ben ik weer in Nederland en zijn we heel veel avonturen, het behalen van doelen en het krijgen van nieuwe inzichten verder. Ik weet het moment op Schiphol nog zo goed. Hoe moeilijk ik het vond om van iedereen afscheid te nemen. Nog onzeker over wat komen gaat. Een mengelmoes van emoties. Ik heb denk ik wel honderd keer gedacht: Waarom doe ik dit ook al weer? Gelukkig werd dat me snel duidelijk toen ik mijn voeten op Surinaamse bodem zette.

Suriname in een aantal steekwoorden: lekker eten, beleefde mensen, nieuwsgierige leerlingen, de jungle, de vrije (en vooral stressloze) tijd, de perfecte hangmat in onze tuin, de fijne restaurantjes, het warme weer, de sfeer… en ga zo maar door. Eigenlijk valt het niet te beschrijven hoe fantastisch het was om in vier maanden tijd een compleet andere cultuur te mogen leren kennen. De voornaamste reden van mijn reis naar Suriname was mijn stage op de George Asinschool. Een kleine muloschool middenin Paramaribo. De George Asinschool is een openbare stadsschool voor alle leerlingen. Op deze school heb ik Nederlands gegeven. Ze waren daar hartstikke blij met mijn komst en voor ik het wist, stond ik ook Engels, geschiedenis, aardrijskunde en zelfs Spaans te onderwijzen. Een hele ervaring als je geen Spaans spreekt, maar wel goed voor mijn flexibiliteit! In bijna alle opzichten is het onderwijs in Suriname anders dan in Nederland. Terwijl wij doodgegooid worden met de termen differentiatie, activerende werkvormen, digitalisering en inductieve methodes, moeten zij het doen met een krijtbord, tafeltjes en stoeltjes die al honderd jaren meegaan, kippengaas dat moet dienen als een raam en stencils uit 1970. Ik heb de charme van dit onderwijs mogen ontdekken. Daar zijn ze genoodzaakt om met weinig middelen toch goede lessen neer te zetten. Ik denk dat het heel goed is om af en toe stil te staan bij het feit dat wij in Nederland eigenlijk verwend zijn met alles wat we hebben. Dat inzicht heb ik meerdere malen mogen hebben. Stage in Suriname: een  hele interessante beleving. De normen en waarden zijn anders. De leerlingen reageren anders op jou dan in Nederland. De sfeer is anders. Alles is anders. En toch voel je ondanks alle verschillen dat dat iets is wat je het allerliefste doet: kinderen uit welke cultuur dan ook iets leren.

Ook heb ik vrijwilligerswerk gedaan bij Kinderhuis Samuel. Een huis voor kinderen die niet meer bij hun ouders kunnen wonen om verschillende redenen. Kinderhuis Samuel heeft verschillende huizen. Een huis voor kindjes tot veertien jaar en een huis voor de wat oudere kinderen. Ik hielp de begeleiders een handje. Met de kinderen knuffelde ik uren aan een stuk, voetbalden we, maakten we tekeningen en speelden we spelletjes. Ook dat was een hele bijzondere ervaring. Mocht je twijfelen over een stage in Suriname, ga daar dan ook eens langs. Ze kunnen je hulp hard gebruiken en je krijgt er veel waardering voor terug.

In de weekenden en in de grote paasvakantie maakte ik met andere stagiaires en toeristen veel tripjes naar het binnenland. We hebben de mooiste natuurgebieden gezien en veel dieren gespot (en geknuffeld)! Aanraders: Voltzberg, Bigi Pan, Apiapaati, Brownsberg, Braamspunt en Apoera/Blanche Marie.

Het meisje met de meeste heimwee ging vier maanden naar Suriname. Als je dit twee jaar geleden tegen me had gezegd, had ik je vierkant uitgelachen. En toch wilde ik aan het einde van die vier maanden niet naar huis. Ik ben apetrots op mezelf en op wat ik hier heb kunnen betekenen voor de George Asinschool en Kinderhuis Samuel. Al was het soms moeilijk, en moest ik met een been buiten mijn comfortzone stappen, het is me wel gelukt en het heeft me veel opgeleverd. Het klinkt zo ontzettend cliché, maar het is echt waar: deze reis heeft me zoveel inzichten gegeven. Ik heb veel mogen leren in Suriname. Ik heb mogen inzien en zelf mogen ervaren hoe weinig je nodig hebt om gelukkig te zijn en je goed te voelen. Ik heb geleerd om op eigen benen te staan, angsten te overwinnen en meer rust in mijn hoofd te krijgen. Bedenk even dat ik voor deze reis maar één doel voor mezelf had opgesteld: de vier maanden zien te overleven…

Mocht je nog twijfelen over een buitenlandstage, dan kan ik alleen maar zeggen: ga de uitdaging aan!  De twijfels zullen in het niet vallen bij de rest van alle mooie dingen die je gaat zien en meemaken.

Bigi brasa!