Laurie Vagevuur, derdejaarsstudente lerarenopleiding Engels

Laten we beginnen bij het begin. Ik heb de afgelopen paar maanden gewerkt op een “all girls boarding school” in Australië. Ik heb daar gewerkt als (hulp)docent en als huismoeder. Ik woonde samen met de leerlingen in het gebouw tegenover de school. De school, en dus ook onze woning, lag op ongeveer vijf minuten lopen van het strand vandaan (zie foto 1). Mijn collega’s en ik waren hier regelmatig te vinden na het werken.

Toen ik voor het eerst begon met werken als huismoeder moest ik er erg aan wennen dat de leerlingen zo aanhankelijk zijn. Sommige leerlingen willen graag een knuffel of komen zo dicht bij je zitten dat ze net zo goed op schoot hadden kunnen zitten. Toen ik eenmaal begon met werken als docent op de basisschool werd dit niet minder.

Het geknuffel was even wennen, maar het werk zelf was ontzettend leuk. Op de basisschool beginnen de leerlingen met het volkslied; Advance Australia Fair. Het vrolijke volkslied van de Australiërs is een zekere manier om je dag levendig te beginnen. Maar het volkslied is uiteraard niet de enige vorm van muziek die de leerlingen op een dag krijgen. Op dinsdagen mogen de leerlingen naar muziek les. Een van mijn collega’s verzorgd dit en ik ondersteunde haar door bijvoorbeeld gitaar of piano (of net wat ze nodig heeft) te spelen. Verder gaf ik samen met twee andere docenten ook gym.

Bij de middelbare school hielp ik voornamelijk in de bibliotheek; leerlingen kunnen daar studeren en hebben hier ook soms les. Daarnaast hielp ik leerlingen met het schrijven van essays of het voorbereiden van presentaties.

Ongeveer drie maanden nadat ik arriveerde in Perth ben ik ook gaan hockeyen en hockeytraining gaan geven. Een groot aantal leerlingen hockeyen en ik ben toen meegegaan om te kijken. Het was ontzettend leuk om te doen en ik heb de meiden daardoor op een andere manier leren kennen. De leerlingen en mijn collega’s hebben me veel bijgebracht en ik heb kostbare herinneringen over gehouden aan mijn tijd op deze “boarding school”.

Ondertussen woon ik bij een van mijn collega’s. Het schooljaar is voorbij en de school verwacht over een aantal dagen hun nieuwe GAPs. Ik vond het lastig om afscheid te nemen van de leerlingen en van mijn collega’s omdat ik me nog nergens zo thuis heb gevoeld als bij hen. Tijdens deze laatste weken in Australië probeer ik zoveel mogelijk te zien van mijn omgeving. Ik wil alle geuren en kleuren uit Australië weer helder voor de geest kunnen halen als ik straks weer in Nederland zit. Ik wil opstaan bij het geluid van de golven aan het strand en de roep van kookaburras in de boom naast mijn raam. Ik wil geen moment van deze tijd meer vergeten.

Ik heb nog een paar dagen voor ik terug naar Nederland vlieg, en alles wat ik nu nog kan denken is: ja, mijn tijd in Australië was inderdaad een “advanced Australia fair”.