Rik van Rooij, derdejaarsstudent lerarenopleiding Wiskunde

Nog zo’n 1,5 maand in Indonesië en dan zit het grootste avontuur van mijn leven er al weer op. Eind februari 2017 ben ik samen met Joey Backus naar Yogyakarta (Indonesië) vertrokken om daar in 3 maanden tijd een minor-programma op te zetten voor de minor. Mocht je nou nog twijfelen naar welk land jij volgend jaar wil gaan om deze minor te voltooien, twijfel dan niet langer…

Het minor-programma dat Joey en ik hebben opgezet zal bestaan uit een stage op Budi Utama, een drietalige school (Bahasa Indonesia, Mandarijn en Engels) en vakken volgen op de Sanata Dharma Universiteit. De ILS-studenten die volgend jaar naar Yogyakarta gaan zullen waarschijnlijk 2 dagen in de week stage gaan lopen op BU en 2 à 3 dagen in de week vakken volgen op de SDU. BU is een erg moderne en vooruitstrevende school, tijdens je stage op deze school zal je begeleid worden door een mentor en zal je lesgeven in het Engels. Op de SDU hebben Joey en ik aardig wat onderzoek gedaan om de vakken te vinden die het meest geschikt zijn voor ILS studenten en er kan dan ook gekozen worden uit een tiental erg interessante vakken!

Genoeg over het minor-programma, wat heeft het verblijf in Yogyakarta mij opgeleverd? Allereerst heb ik vrienden voor het leven gemaakt, bizar dat je in zo’n korte tijd zo’n band met mensen op kunt bouwen. Nu ben ik zo’n maandje aan het reizen door Indonesië en ik mis ze nu al, gelukkig ontmoet ik onderweg meer dan genoeg andere leuke mensen.

Voor het opzetten van het minor-programma heb ik een heel erg proactieve houding moeten aannemen. Omdat de mensen in Indonesië altijd alles op hun gemakje doen heb ik in de meeste gevallen (samen met Joey natuurlijk) echt het voortouw moeten nemen, anders kwam het er namelijk gewoon niet van. Voorheen heb ik dat eigenlijk nooit hoeven doen dus hierin ben ik denk ik het meeste gegroeid.

Naast het opzetten van het minor-programma ben ik ook actief geweest bij de vrijwilligers organisatie Project Child Indonesia. Hier heb ik als vrijwilliger iedere dinsdag twee keer lesgegeven aan kinderen in de armere wijken van Yogyakarta. In het begin sprak ik nog geen woord Indonesisch (en de kinderen spreken ook geen Engels) dus het was echt lesgeven met handen en voeten, dit leverde iedere les weer een unieke les op! Een blanke jongen voor de klas was voor hun al vaak een reden om te giechelen en te smiespelen, laat staan een blanke jongen die Indonesisch probeert te spreken, dan gaat het dak eraf..

Wat vind ik nou uiteindelijk het allerleukste aan mijn verblijf in Yogyakarta (en de rest van Indonesië):
– De mensen zijn SUPER DUPER lief
– Relaxte sfeer
– Adembenemende natuur
– Voor een euro heb je een fantastisch lekkere maaltijd
– Het leren van de taal

Ik heb echt waar (ook al klinkt het cliché) de tijd van mijn leven gehad en gelukkig heb ik nog 1,5 maand om te blijven genieten in het land wat als thuis aanvoelt. Ik zit er meer en meer aan te denken om na mijn bachelor terug te gaan naar Yogyakarta om daar aan het werk te gaan op een middelbare school.