Damla, Sara & Lisa, vierdejaars studenten lerarenopleiding Engels.

We begonnen de dag al in dubio. We hadden twee opties om uit te kiezen: gaan we mee met een grote groep naar de watervallen om deze te bezichtigen, of houden we ons bij ons originele plan en gaan we paleizen, moskeeën en beroemde tuinen bezichtigen. Lisa en ik (Damla) hebben voor het laatste gekozen, omdat wij het idee hebben dat wij zo echt Marrakech te zien zouden krijgen. Sara heeft voor de watervallen gekozen. Daarom zal deze blog uit twee delen bestaan.

Lisa en Damla
We hadden tijd om eens lekker uit te slapen, want we hadden met de andere meiden om 10 uur afgesproken om uit het hotel te vertrekken en vergeleken met de rest van de week is dit uitslapen! Ik had van te voren al een lijst gemaakt met de “must sees” van Marrakech. Nu was het een kwestie van de leukste kiezen en bekijken hoe we moeten lopen (of de taxi nemen).

Bahia Paleis
We begonnen met bahia paleis. Dit was een kleine 10 min lopen vanaf ons hotel. Het paleis heeft prachtige muren, stenen vloeren en deuren. Je ziet allerlei details verwerkt in de muren. Hier moet enorm veel werk ingezeten hebben. Wat wij ons afvroegen en helaas nog niet hebben kunnen beantwoorden, is wie hier zou hebben gewoond. Het is te klein voor een koning, maar het was zeker iemand speciaal. Na wat af te dingen, hebben we een taxirit naar de moskee Ben Youssef geregeld voor 30 dirham.

Medersa Ben Youssef/ leerlooierij
Na, wat wij dachten een taxirit naar Ben Youssef geregeld te hebben, werden we ergens midden in de souks afgezet. Na een stuk lopen (Thank god for Google maps), kwamen we erachter dat de moskee gesloten was, omdat het vrijdag is. Dit werd ons verteld door een man waar we de weg aan vroegen. Hij wees ons er wel op dat vandaag een “special holiday” was. Er werd vandaag leer gemaakt. Alleen vandaag! Dit hoorden we een aantal keer. Toen Lisa ook nog zei dat ze hierover had gelezen en dat Marrakech hier bekend om stond, besloten we mee te lopen met een man (hoe naïef kun je zijn, zul je denken). Na een half uur mee te zijn gelopen en tig steegjes door te zijn gegaan, kwamen we aan bij nog een andere man. Hij gaf ons mint om als “gasmasker” te gebruiken. Dit was echt nodig. De laatste man vertelde ons een verhaal over dat het leer door verschillende fases en baden gaat, voordat het klaar is en 45 dagen duurt voordat het helemaal bewerkt is. Na zijn verhaaltje gedaan te hebben, liep hij weer mee en werden we “meegesleurd” naar een winkeltje waar leer werd verkocht. Toen we met lege handen de winkel uitgingen, vroeg hij om fooi. Hij keek niet heel vrolijk toen we hem “maar” 20 dirham gaven.
Toen besloten we toch naar de Medersa Ben Youssef te gaan, wat vroeger een Koranschool was. Ook dit gebouw was super interessant om te bezichtigen. De kleine kamertjes waar de kinderen in sliepen, het mooie plein met zwembad in het midden en weer de kleurrijke tegels.
Vanuit daar zijn wij een stukje verdwaald en hebben we uiteindelijk de taxi naar het hotel gepakt.

Jardin Majorelle
Vervolgens zijn we samengekomen met de groep die in de ochtend dromedaris zijn gaan rijden. Zij gaven aan dit ontzettend leuk te vinden. We hebben wat gegeten en vervolgens weer de taxi gepakt naar Jardin Majorelle (de tuin van Yves Saint Laurent).
Deze tuin is gecreëerd door een schilder die interesse in planten had. Hij reisde veel en nam vanuit ieder land een plant mee. Er zijn planten uit Mexico, Guatemala, Australië, America, etc. Vervolgens is de tuin gered door mode ontwerper Yves Saint Laurent van makelaars. De tuin is weer opgeknapt en sindsdien goed bijgehouden. De tuin heeft een entree van 70 dirham of 35 voor studenten (met studentenpas), maar is een van de mooiste dingen die we hier hebben gezien. Echt een must see!

Place 16 novembre
Opnieuw scheidden hier onze wegen, een aantal mensen wilden shoppen in het nieuwe gedeelte van de stad terwijl anderen hier niet zo veel behoefte aan hadden. Deze groep is op een rustig terrasje gaan zitten. ‘S avonds hebben we ons verenigd en met een groepje gegeten bij een Europees georiënteerd restaurant in de buurt van place 16 novembre. Hier hebben wij ons goed vermaakt en heerlijk gegeten.

Terwijl dit allemaal gebeurde was ik (Sara) al onderweg naar de Ourika-watervallen. Ik ben vandaag om 7.45 uur wakker geworden, zodat ik één uur later in de bus kon stappen. De heenreis duurde in totaal anderhalf uur. Dit klinkt lang, maar zo voelde het niet. Ik was namelijk in het gezelschap van 13 leuke en gezellige studenten en docenten. Tijdens deze rit was er één belangrijk thema, namelijk “straattaal”. De woorden “kifesh”, “wollah” en “djoeken” waren al vaak in verschillende contexten gevallen. Tevens is er een nieuwe betekenis ontstaan voor de zin: “Wat is jouw praktijkprobleem?”.

Aangekomen bij Ourika zijn we na het bestellen van onze lunch begonnen aan de tocht naar de top. Ook dit heeft gezorgd voor hilarische taferelen waar je ook echt bij had moeten zijn. Een aantal voorbeelden: studenten die veranderen in berggeiten en geld moeten betalen aan een willekeurige chappie (een man) om verder te klimmen.

De wandeltocht zelf bleek niet echt een wandeltocht te zijn. Wij moesten klauteren, klimmen en onze handen en voeten gebruiken om hoger te komen, dus het was toch meer een klimtocht. Het waaide ook wel erg hard op bepaalde momenten, waardoor we een beetje moesten oppassen om niet van de berg af te vliegen. Ja, het waaide echt zo hard.

Na ongeveer 2 uur kwamen wij eindelijk aan bij de top. Het uitzicht was in één woord: PRACHTIG. Ik ga geen foto’s aan deze blog voegen, zodat ik jullie een beetje nieuwsgieriger maak en jullie je ook aanmelden voor de Marokko-reis wanneer deze weer wordt aangeboden. Ik kan jullie wel vertellen dat de vallei heel groen was, dat er water was, dat het uitzicht erg mooi was en dat ik de tocht zo weer opnieuw zou doen.

Terug naar huis
Deze blog zal de laatste zijn van de studiereis “Marokko 2017”, dus aan ons de eer om de verhalen nu af te sluiten. Gezien het feit dat wij iedereen op deze reis vaak hebben gesproken, kunnen we wel met vertrouwen zeggen dat iedereen erg heeft genoten. Er zijn een aantal minder leuke dagen geweest, doordat een hoop studenten en bijna alle docenten ziek zijn geworden. Dit is uiteindelijk gelukkig allemaal goedgekomen vandaag. Door de verhalen die zijn verteld kunnen we weer concluderen dat Iedereen  een leuke dag heeft gehad (in centrum, in het hotel of zoals wij bij de watervallen). Al met al hebben alle mooie indrukken en ervaringen gezorgd voor een happy ending.

Lisa, Damla en Sara